De koning in zijn hemd

Daar stond hij, in een eenvoudig, kort, linnen tuniek. Hij leek wel naakt in vergelijking met hoe hij er kort tevoren uitzag. Er was hem net een kostbare mantel van de schouders genomen. En zo tussen alle pracht en praal, viel hij totaal uit de toon.

Charles zag er zo niet uit als een koning. Hij leek een eenvoudige man. Kwetsbaar bijna. Maar dat was nou ook net de bedoeling. Want met het afleggen van al deze pracht werd gesymboliseerd dat de koning alle wereldse ijdelheden aflegde en naakt, onopgesmukt voor God stond.

Nadat we zo een glimp van de koning hadden opgevangen, werd ons al snel het zicht verhinderd door een ‘zalvingsscherm’. Ongezien door miljoenen, die wereldwijd de dienst volgden, kreeg de koning de tijd om alleen voor God te staan. Achter dit prachtig geborduurde scherm werd Charles gezalfd met gewijde olie, die symbool staat voor de gaven van de Geest en christelijke deugd. De zalving wordt gezien als verwant aan een sacrament: ‘een uiterlijk teken van innerlijke genade’.

Nadat de schermen op plechtige wijze weggedragen waren, zagen we een geknielde koning die gezegend werd. Toen hij opstond, kreeg hij een gouden koningsmantel op de schouders gelegd. Klaar voor de kroning.

Je zou maar koning worden... Het is een rol die je in de schoot gelegd wordt. Je hebt ontzettend veel privileges, maar krijgt ook een grote verantwoordelijkheid.

Op een of andere manier raakte het me, die koning in zijn hemd. Een gewoon mens als u en ik, van alle pracht ontdaan, staande voor God. Klein, stof... een bloem die de ene dag bloeit en waarvan de plaats de volgende dag niet meer gevonden wordt. Hoewel wij niet in ons hemd in Westminster Abbey hoeven te staan, zijn wij, net als Charles, maar kleine mensen, wanneer wij ontdaan zijn van onze mantels van schone schijn en status in mensenogen. Maar laat die gevoelde kleinheid, kwetsbaarheid en nederigheid juist precies dat zijn wat kostbaar is in de ogen van de Koning der koningen. Hij wil ons, kleine mensen, in ons naakte hemd, kleden. Met de mantel der gerechtigheid nog wel. Over privileges gesproken...

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen