Boekbesprekingen

Een nieuw takje aan de boom van de literaire non-fictie, dat is het derde boek van Eva Vriend over de Zuiderzeegeschiedenis. Na de fraaie uitgaven over het ontstaan van de provincie Flevoland (Het nieuwe land) en over de kustbewoners van de Zuiderzee (Eens ging de zee hier tekeer) ligt nu Het eiland van Anna in de winkel, over de rooms-katholieke Anna Diender en haar Schokkerse voorgeslacht. Het is sinds de jaren negentig dat Schokland een grotere plaats kreeg in het verhaal dat over Flevoland verteld werd, tevens de tijd dat het vanwege de archeologische rijkdom en geschiedenis op de Werelderfgoedlijst van UNESCO geplaatst werd.

Het geheim van het schrijverschap van Vriend? Ze combineert specifieke historische informatie (bij voorbeeld over paleoecologische indicatoren) met interesse naar de concrete levens van mensen in zware tijden, in dit geval Anna’s voorgeslacht. En, ze neemt de lezer mee in haar onderzoek, blijkens zinnen als ‘Op het drukke terras van het museumrestaurant van Schokland waar we zijn neergestreken, heeft Don twee koppen thee nodig om uit te leggen hoe zijn onderzoeksmethoden precies werkten.’ Haar boek verwoordt niet alleen in fraaie taal de uitkomsten van haar onderzoek, maar betrekt de lezer voortdurend in alle fasen van dit onderzoek. Hij is betrokken bij de totstandkoming van dit boek, terwijl het tegelijk op zijn schoot ligt. Ooit was Schokland, net als Urk, een eiland in de Zuiderzee. De drooglegging van de Noordoostpolder in 1942 maakte daaraan een einde. In 1859 had de ontruiming van Schokland al plaats, toen de bittere armoede van de Schokkers en hun kansloze positie ten opzichte van golven, wind en water de overheid te veel werd. De vele overstromingen maakten eerder dat boeren er tot vissers werden. Vriend vertelt er boeiend over, ook over de vele huwelijken met (achter)neven en over de historische reden waarom Ens en de Zuiderbuurt protestants werden en Emmeloord als ander stukje Schokland rooms-katholiek bleef.

Nazaten van de Schokkers – met name Anna Diender (1910-1988) en haar familie – komt de auteur stukje bij beetje op het spoor, waarbij ze duidelijk maakt dat toen het eiland teloorging de identiteit van de Schokkers geboren werd. Hun levensverhaal spiegelt ze met andere migratieverhalen, actueel tot vandaag, omdat migratie een kerneigenschap is van de samenleving die we samen vormen.

In Het land van Anna gaan een familiekroniek en de geschiedenis van ons land hand in hand. Ik had er mooie uren door.

P.J. Vergunst

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen