Kerst in de pastorie
Het gaf weleens hoofdbrekens om een passende tekst te vinden
Dit jaar hoop ik voor de 35e keer kerstfeest te vieren in de pastorie. Dat zal waarschijnlijk ook de laatste keer zijn, want komend jaar wacht het emeritaat en hopen we elders te gaan wonen. Met kerst A.D. 2025 sta ik nog wel op het preekrooster van Elspeet.
De eerste keer dat we kerst vierden in de pastorie was in 1990. Dat waren voor ons bijzondere kerstdagen. De eerste kerstdag zat ik ’s avonds samen met vrouw en een paar kinderen in de kerk, waar ds. J. van der Haar het Woord bediende. Ik hoor het hem in de avonddienst nog zeggen: ‘We maken het niet te laat, want morgen is het voor u allen een drukke dag.’ En dat was het, want op die dag mocht ik in het wondere ambt bevestigd worden. De intredepreek was uit 1 Timotheüs 1:15: ‘Dit is een getrouw woord en alle aanneming waardig dat Christus Jezus in de wereld is gekomen om de zondaren zalig te maken, van welke ik de voornaamste ben.’
Misschien stond ik op die dag wat meer in het middelpunt dan het Kind van Kerst. Dat liet de Heere me goed merken. Ik vergat namelijk het dankgebed te doen. Later zei iemand me: ‘Geeft niet, u liet aan het eind van de dienst toch zingen: ‘Zijn naam moet eeuwig eer ontvangen.’’ Was het Augustinus niet die opmerkte dat zingen tweemaal bidden is? In ieder geval had ik een stevige les gehad. 33 keer mocht ik daarna Kerst vieren in de pastorie: 15 maal in Montfoort, 4 keer in Scherpenisse en 14 keer in Elspeet.
De inwendige mens
Wat de inwendige mens betreft heeft het ons tijdens de kerstdagen aan niets ontbroken. Waar de doorsnee kerkganger extra proviand moet inslaan, werden wij royaal bedacht met fruit, vleesschotels, kerstbroden, -stollen, -gebak en wat dies meer zij. Het aantal kerstkaarten was zo groot dat de keuken er mee behangen kon worden. Dat is de laatste jaren wat minder geworden vanwege de digitale postweg.
Heel veel herinneringen zijn vervaagd. Wel mag ik zeggen dat de vele preken en meditaties geen last waren, al heb ik in mijn eerste gemeente wel vaak een van de diensten met een predikant uit de omgeving geruild. Ik geef toe dat het – zeker bij lang verblijf in een gemeente – wel eens hoofdbrekens gaf om een passende tekst te vinden om het kerstwonder te bepreken. Ook benijdde ik Calvijn weleens die op 25 en 26 december over ‘gewone’ stof placht te preken. Toch mochten er altijd weer nieuwe schatten uit het Woord opgedolven worden.
Niet altijd gezellig
Voor het gezin was ik niet altijd even gezellig, omdat er de voortdurende spanning was met het oog op de prediking. Wat dat betreft was het weer even een verademing om samen met het gezin tweede kerstdagavond door te brengen met het zingen en samen musiceren van tal van kerstliederen, vooral uit de oude hervormde bundel van 1938 en Johannes de Heer en het voorlezen uit een boek. Mijn vrouw verdient daarbij dubbele hulde, omdat ze de hulp van manlief moest ontberen.
Toen langzamerhand de kinderen door huwelijk en dergelijke het huis gingen verlaten, brak er een nieuwe periode aan. De gezinnen van de kinderen kwamen dan met kerst over de vloer. Ook gebeurde het wel dat we op tweede kerstmiddag allerlei eenzame mensen uitnodigden om samen te zingen. Dat was overigens wel het initiatief van mijn ega. Zij zou bij de stichting Ontmoeting zeker op haar plaats geweest zijn.
Een kus
De mooiste herinnering is aan een kerstdienst enkele jaren geleden. Een van de kleindochtertjes die ook in Elspeet woonachtig is, was met tweede kerstdag met haar ouders in de kerk. Ik preekte over Psalm 2 ‘Kust de Zoon, opdat Hij niet toorne.’ Een schitterende kersttekst, waarbij we als het ware de kribbe heel dicht bij de hoorders mochten brengen. Was het Luther niet die ons voorhield dat Christus te vinden is in de kribbe van het Woord? Voor kleine kinderen was het niet direct zo’n aansprekende tekst. Toen mijn jongste dochter die elders gekerkt had, thuiskwam, vroeg ze aan mijn kleindochtertje: ‘En, waarover heeft opa gepreekt?’ Haar antwoord was: ‘We moeten de Heere Jezus een kus geven!’ Ze had de preek en daarmee het doel van kerstfeest begrepen. Dan hebben we een gezegende kerst. In de pastorie, op de boerderij, een burgerwoning, op bed of desnoods in de bajes.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 19 december 2024
De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

Bekijk de hele uitgave van donderdag 19 december 2024
De Waarheidsvriend | 24 Pagina's