Is het waar, dat er in onze Kerk geen tucht meer uitgeoefend kan worden?

Kort geleden was iemand in gesprek geweest met een lid van een der gescheidene Kerken. Deze had beweerd, dat in onze Kerk er alles maar mee door kon. Kroegbazen en bordeelhouders, hoereerders en dronkaards konden Kerkeraden dwingen hen in te schrijven als lidmaten der gemeente. Onze vriend gevoelde zich geheel en al verslagen, toen hij zijn Kerk, die hem zoo lief was, zoo geducht hoorde afmaken. Op vele plaatsen in ons vaderland schijnt men wel meer zulke strijdmiddelen te gebruiken om aan onze Kerk maar afbreuk te doen.
Maar komt, laten we die vraag eens onder de oogen zien. Daarbij sta dit voorop, dat we geenszins de gebreken onzer Kerk mogen vergoelijken, maar aan de andere zijde mogen we ook niet dulden dat men haar grooteren smaad oplegt dan noodig is.
En dan merken we in de eerste plaats op, dat het ook in onze Kerk mogelijk is om de tucht uit te oefenen op allen, die een ergerlijken levenswandel leiden. Het is niet waar, dat men dronkaards en hoereerders, zoo maar, zonder meer, tot den Doop en tot het Heilig Avondmaal behoeft toe te laten. Zelfs een moderne dominee in Noord-Holland heeft het recht om allen, die zich in het burgerlijke leven komen te misgaan, onder censuur te leggen. Ge zult zeggen, dat een moderne dominee dit wel niet zal doen, maar daar gaat het nu hier niet om. Of hij gebruik maakt van de sleutelmaciht, al dan niet, is zijn zaak, maar vaststaat dat elke Kerkeraad die sleutelmacht bezit.
Wat men onzen vriend op de mouw had gespeld, was dus eigenlijk een grove leugen.
Goed! zal men nu misschien zeggen, maar hoe staat het dan met de tucht met betrekking tot de handhaving van de leer? En dan meent men toch zeker te zijn, als men zegt, dat er in de Hervormde Kerk heelemaal van geen tucht sprake is.
Maar ook dan moeten we weer even een ander geluid laten hooren.
Was de eerste sleutel niet de verkondiging des Evangelies? Wordt, Gode zij dank, op niet menigen kansel onzer Hervormde Kerk Gods Woord nog zuiver gepredikt? Wordt het den goddeloozen niet aangezegd dat het hem kwalijk zal gaan, en wordt ook niet aan arme zondaren het liefelijk Evangelie gebracht; dat spreekt van redding voor arme verlorenen?
Durft men dan nog langer vol te houden, dat er in zulke gemeenten geen tucht meer uitgeoefend wordt? Of komt het misschien omdat velen niet begrijpen dat tucht uitoefenen maar niet enkel bestaat in de afsnijding, maar dat van de tucht veeleer een opvoedende kracht moet uitgaan om nog te redden en te behouden?
Neen, laten we maar eerlijk belijden dat het in menige gemeente van ons vaderland meer schandelijke traagheid is om de tucht maar niet uit te oefenen, maar geenszins de onmacht daartoe. Er kon oneindig veel meer tucht uitgeoefend worden, ook onder het droevig Synodaal Bestuur onzer Kerk van thans.
Maar kan men nu een dominee, die niet zuiver is in de leer, onder de huidige omstandigheden censuree-ren en desnoods afzetten? 
Dan moeten we met smart bekennen, dat we hiertoe onmachtig zijn. De Synodale regeering van al meer dan een eeuw wil nu eenmaal geen uitspraak doen in eenig leergeschil. Ze wil slechts een administratief lichaam zijn. Ziehier de groote zonde onzer Kerk. De muren liggen omver. De schutting is verbroken. Allerlei wind van leer is onze Kerk binnengedrongen en dringt nog binnen. Hier baat geen ontkennen!
Brenge het velen in schuld voor den Heere. Moge de Geest des Heeren den ijver voor Zijnen Heiligen Naam weer doen ontbranden in het midden van de erve onzer Vaderen, om weer te komen tot de volle handhaving van de sleutelmacht der Kerk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen