FINANCIËN

'k Zat dezer dagen in ons Pension met mijne vrouw alleen in de serre, toen een heer het hek binnenkwam, een heer, wien men het dadelijk aanzag : „dat is een Dominé". Hoe het komt, dat men zich hierin zelden vergist, weet ik niet, maar toch is het zoo.
Hij vroeg : woont hier ds. Elzinga ?
Neen, was het antwoord. Ds. Elzinga niet, maar ds. Goslinga wel. Juist, die is de man, dien ik zoek, was zijn bescheid.
Nu, lang werk had hij niet om te zeggen wat hem van Alkmaar naar Bergen had gevoerd. Hij moest geholpen worden voor a.s. Zondag. Dat had ik natuurlijk al dadelijk begrepen. „Ons kent ons" zegt het spreekwoord.
Hij zat verlegen. En al had ik mij zelven en ook mijne vrouw plechtig beloofd, nu eens niet in mijne vrije Zondagen te preeken, ik kon niet „neen" zeggen.
En zoo gebeurde het, dat ik Zondag 16 Augustus 's morgens 10 uur op den kansel stond van de Groote Kerk te Alkmaar, dezelfde kansel waarop onze prof. van Leeuwen zoo dikwerf gestaan had. Om deze reden en nog een andere welke ik u dadelijk zal zeggen, had ik het verzoek van den Alkmaarschen Pastor ingewilligd, zonder ook maar een oogenblik te aarzelen. Hier was n.l. ook een kring van vrienden, die de oude beproefde waarheid liefhebben en die tezamen een kring van Bondsleden vormen. Zij stonden een oogenblik met de vraag op de lippen : „hoe komt u hier". Hoe heeft u onzen Dominé, die toch niet bepaald een Bonds-Dominé zoekt, kunnen overreden ?
Wel menschen, ik heb niets gevraagd, niets gezocht zelfs. In dezen is een hoogere hand te merken. Wie weet of hieruit niet een verdere lijn in de door u begeerde richting zich ontwikkelt ?
'k Heb alzoo in Alkmaar mogen voorgaan. En het eerste vruchtje, dat ik zien kon, was een zichtbaar blijk van medeleven met onzen arbeid. In de collecte zat een rijksdaalder van een onbekenden gever of geefster voor het Studiefonds. Misschien volgen er later nog wel meer. Wat de Heere er verder mee heeft voorgehad, weten wij niet. Wij kunnen dit, geloof ik, het beste aan Hem en Zijne genade overlaten.
Doch wat mij trof bij het binnenkomen in dit godshuis was de verregaande bouwvalligheid, waarin sommige deelen van dit schoone gebouw verkeerden. Heele stukken bouwwerk waren zoo ingeregend en verweerd, dat zij groen-zwart er uitzagen.
De eerste gedachte welke bij ons opkwam was : dat is meer dan verschrikkelijk, dat is een schande voor de bezitters.
Een prachtkerk is het geweest, een pronkstuk van weleer.
Wanneer ik me terugdenk in den tijd der vaderen, wat zal er een ongemeene bekoring zijn uitgegaan om hierin binnen te treden. En nu ?
Hoe vormt het tegenwoordige thans een schrille tegenstelling daarmede. Immers wat het uiterlijke te aanschouwen geeft is een treffend beeld van wat er in het geestelijke zich voordoet.
Heel Noord-Holland boven het IJ is op kerkelijk terrein ééne verwording. Ook Alkmaar ontkwam niet aan de grijpende klauw an het Modernisme. De kerkeraad telt, daar mij van bevoegde zijde werd medeedeeld, wat ouderlingen en diakenen bereft, nog één enkele rechtzinnige diaken. Ziet niet alles even donker hier !
Op dezen zelfden 16 Augustus, zoo melde de lijst van predikbeurten van Alkmaar n omstreken was er geen dienst in tien, egge tien aangrenzende gemeenten. Daar aren en bleven de godshuizen gesloten.
Is het niet vreeselijk ? Is het niet om er ich voor te schamen voor God en menchen ? En wat het allervreeselijkste is, leer, men voelt hier niets meer van. Heel het even van dit geslacht gaat aan de kerk, an den dienst des Heeren voorbij.
Mag ik eens een vraag u voorleggen ? Wie zou hieraan nu mede schuld hebben. at dunkt u ?
Zoude onze naam ook door den Koning der Kerk kunnen afgelezen worden ?
Laat in dit verband eens een enkele geachte worden ingelascht uit een, briefje, dat me werd toegezonden uit Nieuw-Leusen.
Hij schreef : „van de nooden van onzen tijd is dit de grootste, dat deze geestelijke nood ons niet op het harte weegt". Hiermede ben ik het roerend eens.
Hier in Noord-Holland wonen ook menschen die een ziel te verliezen hebben.
De zaligheid in Christus wordt van verreweg de meeste kansels nooit meer gepredikt. Dit mag zoo niet blijven, 't Is geen partij-zaak. 't Is geen gevolg van richtingsinzicht, maar de duidelyke eisch van het Evangelie zelve. Er is geen andere naam onder den hemel gegeven, waardoor wij moeten zalig worden, dan de Naam van onzen Heere Jezus Christus; In al Zijn klaarheid en noodzakelijkheid moet Hij worden gepredikt.
Ge ziet dat ons toeven in deze schoone landstreek voor mij een prikkel te meer is geworden om onze krachten meer dan ooit te wijden aan de niet minder schoone zaak van onzen Bond. Verbreid de Waarheid en verdedig Haar tegenover eiken vijand, die Haar belaagt.
Thans mag ik evenwel niet meer van uw geduld vorderen. In wil verslag geven van wat inkwam in deze week.
Waren de laatste weken beschamend in dezen zin, dat wij ons klein-en ongeloof hadden te belijden voor God — Hij had het meer dan wèl gemaakt — deze week klimt nog weer boven de vorige twee uit. Juist toen ik gereed stond mijn posten af te sluiten bracht de post een brief binnen uit Hazerswoude, welke als slotzin heeft de woorden : „een mensch wordt er klein onder voor zooveel zegeningen".
Daar sluit ik me geheel bij aan.
Ik zeg niet anders : Gode zij alleen gedankt en. geprezen.
Laat me thans u het overzicht voorleggen :
Ie. Gevonden in de collecte te Alkmaar op Zondag 16 Augustus van N. N. voor 't Studiefonds ƒ 2.50
2e. Door ds. Heijer te Vlaardingen als nog gecollecteerd op 9 Augustus voor 't Studiefonds ƒ 5.—
3e. De inhoud van het busje No. 206 van P. v. Berk te Slikkerveer ƒ 11.—
4e. Door ds. Koldewijn te Hattem als gevonden in de kerkcollecte aldaar* voor 't Studiefonds  ƒ 3.50
5e. Door ds. v. d. Zee, thans te Vaassen, voor de Herdenkings-Commissie, door de kinderen Veessen, van B. Gelderman ƒ 17.10
Daarna werd door ds. v. d. Zee me nog toegezonden van een dankbaar echtpaar ƒ 2.50
6e. Door ds. v. d. Snoek te Veenendaal van een lezeres van de Waarheidsvriend, met een briefje, waaruit haar sympathie spreekt voor de goede zaak ƒ 2.50
Evenzoo werd aan het oud-adres van den Penningmeester bezorgd van mej. B. te Arnhem de contributie, over 1931, wat hij weer aan mij doorzond ƒ 2.50
7e. Door ds. v. d. Wal te Dirksland in de collecte gevonden aldaar twee rijksdaalders, één voor 't Leerstoelen één voor 't Studiefonds, samen ƒ 5.—
8e. Van N. N. te Nieuw-Leusen een briefje van tien, met een schrijven, waaruit blijkt, dat hem de nood onzer dagen op de rechte plaats heeft gebracht De Heere neemt. Zijn dienstknechten tot Zich, "doch Zijn arbeid blijft. Dank, vriendelijk dank voor uw bemoedigend briefje 10.—
9e. En eindelijk de heksluiter.
Door den heer J. v. Pijlen te Hazerswoude een brief met naschrift. 't Is jaren geleden, dat ik van uit mijn tweede gemeente, Moercapelle, te Hazerswoude preekte voor onzen helaas — naar onzen maatstaf gemeten — te vroeg ontvallen vriend ds. Jan van Ingen.
Wat werden daar banden gelegd, welke nergens anders hun kracht aan ontleenen dan aan 't Woord des Heeren. Deze breken daarom nooit af. Wat blijkt dit duidelijk uit een collecte ais daar l.l. Zondag werd gehouden. Allerhartelijkst dank, gemeente. Ook mijn groote erkentelijkheld aan ds. Bieshaar, die 's morgens, èn aan ds. Rijnsburger, die 's avonds voorging. Bedroegen deze collecten de reusen-som van 192 gulden, met de nagiften klom het eindcijfer tot ƒ200.35 Opgeteld komen wij alzoo tot de eindsom van

f 261.95.

Dank aan den Heere alleen.

Utrecht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen