MEDITATIE

DE EINDSTRIJD.
Openbaring 20 is een aangrijpend hoofdstuk. Men zou het wel kunnen noemen een kerkgeschiedenis van de heele Nieuw-Testamentische bedeeling, van den Pinksterdag tot aan den dag der voleinding.
Want met de binding van den satan kan toch wel niets anders bedoeld zijn, dan de triumf van het kruisevangelie.
Het mag toch wel een wonder heeten, dat er door de prediking van de profeten onder Israël maar weinig heidenen zijn gewonnen voor het Koninkrijk Gods.
Het blijft maar bij enkelingen. We noemen eene Ruth de Moabietische, Naaman de Syriër, Rachab de hoer, maar dan zijn we haast al aan het einde.
En zie nu eens op het heerlijke resultaat van de prediking der apostelen op den Pinksterdag. Er werden er drieduizend toegedaan tot de kudde, die zalig wordt door het bloed des kruises.
Was die prediking der apostelen dan zooveel uitnemender dan die der profeten van Israël ? Was Jesaja dan verreweg de mindere van Petrus ?
Immers neen ! Er is maar ééne verklaring van te geven, die juist is, naar we meenen.
Het is deze. De Heere had den satan gebonden, zoodat hij de volkeren niet meer kon verleiden. Wat natuurlijk niet dit wil zeggen, dat de satan gedurende de geheele Nieuw-Testamentische bedeeling niet meer zou rond gaan als 'n brieschende leeuw om te zoeken, wie hij zou kunnen verslinden, maar alleen dit, dat satan nu niet meer kan verhinderen, dat de banier des kruises met vrucht onder alle volkeren zal worden uitgebreid.
Sedert die binding van satan is het Koninkrijk der hemelen dan ook uitgebreid onder alle de volkeren.
Die binding nu van satan zal duizend jaren duren, zoo staat er geschreven. Als alle getallen in het boek der openbaring moeten genomen worden in hunne symbolische beteekenis, dan zal men met het getal duizend geen uitzondering mogen maken.
Het is de symbolische beschrijving van de geheele Nieuw-Testamentische bedeeling.
In deze nieuwe bedeeling gaan de herauten van Jezus uit om de boodschap des heils overal uit te dragen. En zij hebben overal te roepen : Ontwaakt, gij die slaapt en staat op uit de dooden en Christus zal over u lichten.
Zalig en heilig is hij, die deel mag hebben aan die geestelijke opstanding uit het graf der zonde en des doods.
Ge ziet dus wel lezers, dat we niet hebben te hopen op een toekomstig heerlijk vrederijk in den zin van het Chiliasme.
Trouwens de Heere Jezus, noch de apostelen hebben ergens de verwachting aan zulk een aardsch vrederijk opgewekt. Wel voorspelt de Heiland, dat de eindtijd verschrikkelijk zal zijn en Paulus schrijft aan Timotheüs, dat er in het laatste der dagen zware tijden zullen zijn, maar van een vrederijk hoort ge niets.
Die zware tijden, waarvan de Heiland en al de apostelen hebben getuigd zijn dezelfde, die hier aan het einde van het twintigste hoofdstuk der openbaring worden beschreven. Er komt een tijd, dat de satan weer zal worden ontbonden. Dan zal hij uitgaan om de volkeren te verleiden, die in de vier hoeken der aarde zijn, Gog en Magog, om hen te vergaderen tot den krijg, welker getal is als het zand der zee.
Geen wonder, dat satan zijne woede verdubbelde, nadat hij uit zijn kerker ontbonden is. Met verdubbelde woede zal hij zijne aanvallen richten tegen de heilige stad. Van de vier winden der aarde worden de vijanden van het kruisevangelie samengebracht om op te trekken tegen de heilige stad.
Let wel, dat er niet staat geschreven : tegen de heilige steden. De Schrift kent maar één Kerk, de kudde van den eenigen waren herder Christus Jezus.
Wat zal er straks verbazend veel steigerw/erk wegvallen, waarvan menschen zoo hoog opgaven, meenende dat het goddelijk werk was. Dit staat vast, dat door den stroom van de vijandschap dezer wereld, door satan opgewekt, veel kerkmuren zullen wegspoelen. Maar het heerlijke lichtpunt blijft toch dit, dat het ware Sion, 't welk in Christus één is, door den nood naar elkander zal worden toegedreven.
Helaas, zoover zijn we nog niet. De splijtzwam woekert voort. Kerken en kerkjes verrijzen als paddestoelen uit den grond. Vier, vijf kerkformaties, allen naar het heet op den bodem van een zelfde belijdenis, dat moet een onding wezen. Practisch zal de leer van de pluriformiteit der Kerken moeten worden aanvaard ; in het licht van het Woord Gods bezien, wordt het echter een verschrikkelijke zonde, dat het Sion Gods zelfs op een klein dorp zoo verdeeld kan wezen.
Ge kunt geen blad opslaan of er staat onder de rubriek van het kerknieuws, dat er weer een kerk is geïnstitueerd door deze of andere groep. Helaas, zou niet van al de Kerkformaties moeten worden getuigd : Zij zoeken allen het hunne ?
Onder al het kerkelijk en wereldlijk woeden gaat de Heere voort Zyn Kerk te vergaderen. Hij blijft haar behoeden en beschermen.
Het woeden van den satan zal verschrikkelijk worden !
Zijn er misschien nu reeds teekenen der tijden, waaruit is op te maken, dat het einde aller dingen nabij is ? Is in het wereldgebeuren rondom ons niet te beluisteren het naderen van Zijne heilige voetstappen, waarmede Hij ten gerichte komt ?
De afval is groot in onzen tijd. Er zijn alle eeuwen wel afvalligen geweest en het ongeloof openbaarde zich de eeuwen door op allerlei wijze, maar de massale afval, dien we nu beleven, doet ons afvragen of misschien nu de afval gekomen is, de groote afval, waarvan de apostel heeft gesproken in den tweeden brief aan de gemeente der Thessalonicenzen.
Het wordt voor degenen, die den Heere vreezen, hoe langer hoe moeilijker om te leven naar de inzettingen des Heeren, want de vijandschap tegen het Krulsevangelie neemt toe.
De zonde openbaart zich in allerlei nieuwere vormen, waarvan de satan de uitvinder is. Door middel van de drukpers, ja, zelfs door middel van de ethergolven wordt het vergif over de massa uitgegoten.
Satan tracht niet alleen aan invloed te winnen door bioscoop en danszaal, maar hij doet het ook door het ware zuivere Evangelie te vervalschen, door met allerlei wind van leer de menschen te bedriegen en te verleiden voor de eeuwigheid.
Wat moet er worden van dat kleine kuddeke, als men van de vier winden der aarde tegen haar optrekt ? Gelukkig dat er ook staat geschreven, dat de poorten der hel Gods gemeente niet zullen overweldigen.
In bet 9de vers lezen we, dat er vuur nederkwam van God uit den hemel, wat hen verslonden heeft.
En de duivel, die hen verleidde, werd geworpen in den poel van vuur en sulfer, alwaar het beest en de valsche profeet is, en zij zullen gepijnigd worden dag en nacht, in alle eeuwigheid.
De eindtriumf zal toch Godes zijn ! De toekomst is de uwe. 't Laatste woord is niet aan satan, maar aan den Heere.
En nu weten we niet, of het Gode zal behagen om op deze bange tijden nog weer betere te laten aanlichten, maar dit staat vast: Hoe droeviger de tijden, hoe dichter bij het wereldgericht.
De oorlogen en de geruchten van oorlogen en de hongersnooden en pestilenties zijn naar het Woord der Heilige Schrift nog maar een begin van de smarten.
Als ge dan van alle dingen hooren zult, zoo verwondert u niet, want de tijd is nabij.
Nu komt het tenslotte hierop aan, dat onze ziel als een brandhout uit het vuur gered worde. Zalig en heilig is hij, die deel heeft in de eerste opstanding ; over deze heeft de dood geen macht, maar ze zullen priesters van God en Christus zijn en zij zullen met Hem als koningen heerschen, duizend jaren.

Ermelo

J. J. Timmer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen