STAAT EN MAATSCHAPPIJ

DE COLLECTIEVE VEILIGHEID
De verwachting, dat de Volkenbond den volken collectieve veiligheid brengen zou, is door het gebeurde van den laatsten tijd op internationaal terrein op een totaal fiasco uitgeloopen.
Eerst kwam Abessynië, het ongelukkige land, dat ondanks de toepassing van economische sancties op Italië, zijn zelfstandigheid verloor ; daarop volgde Spanje, waar de burgeroorlog reeds langer dan l'/2 jaar woedt, met het gevolg, dat daar te lande land en volk aan de verwoesting wordt prijsgegeven, en eindelijk was het Japan, dat zelfs zonder oorlogsverklaring zich wierp op het bijna weerlooze China.
In al deze gevallen stond de Volkenbond machteloos. Hij miste de kracht en de doortastendheid om het recht tegenover het geweld te handhaven.
Intusschen is deze machteloosheid nog weer vergroot, doordat in den laatsten tijd een aantal Staten, onder welke niet minder dan Duitschland, Italië en Japan, zich van den Volkenbond afkeerden door het lidmaatschap van den Bond op te zeggen.
De vraag mag daarom gesteld worden, of de Volkenbond, die op den in 1919 gelegden grondslag van den vrede van Versailles rust, nog wel levensvatbaarheid bezit.
Toch zijn er nog menschen, zelfs vooraanstaande politieke figuren, die hoog van het instituut van Geneve opgeven, die van oordeel zijn, dat de tijd ongetwijfeld komen zal, waarin hooger zedelijk besef de menschheid nader zal brengen tot recht en vrede en die meenen, dat eens de groote Christelijke gedachte van menschenwaarde, naastenliefde, recht en verdraagzaamheid, de heidensche vereering van geweld en heldenmoraal zal verdringen en aan de menschheid den zegen zal brengen van een op hooger zedelijke basis gegronde rechtsgemeenschap.
Waarop deze verwachting van den modernen mensch, die hier aan 't woord, is steunt, verneemt men niet.
Men buigt zich niet voor Gods Woord. Integendeel, men verwerpt den Christus der Schriften. Hoe zal men dan in de tegenwoordige bedeeling de komst mogen verwachten van een tijdperk van vrede en recht ?
Aan de collectieve veiligheid der volken is dan ook geen waarde te hechten. De Staten mogen daar niet meer op vertrouwen. De veiligheid is niet meer dan schijn.
In dat licht is te zien de militaire positie der volken in en buiten Europa. Ook die van het volk van Nederland.
Het buitenland heeft in 't afgeloopen jaar, nu de collectieve veiligheid een mislukking is geworden, koortsachtig aan de versterking der weermacht te water en te land gewerkt en met deze versterking wordt op dit oogenblik, blijkens de groote bedragen, die ook dit jaar \i!eer voor oorlogsdoeleinden worden beschikbaar gesteld, voortgegaan, zoodat de internationale toestand nog veel dreigender is geworden, dan ze in werkelijkheid reeds was. Vooral dreigt het gevaar in de Pacific (Engelsche naam voor de Stille Zuidzee).
Meer nog dan in Europa, valt er te rekenen met het oorlogsgevaar dat in Oost-Azië aanwezig is. Te dien aanzien bestaat groote bezorgdheid, in het bijzonder ten gevolge van de omstandigheid, dat de groote Westersche mogendheden, zoomede de Vereenigde Staten van Noord-Amerika, die groote belangen in het Oosten hebben, lijdelijk toezien op het optreden van Japan tegenover China. Dat optreden van de groote Aziatische mogendheid Japan, levert ook voor Nederlandsch-Indië niet weinig gevaar op.
Het snel ontwikkelende Japan en de groote groei der bevolking aldaar, brengt het moeilijke vraagstuk naar voren, op welke wijze de bevolking van het groote eilandenrijk van Oost-Azië in haar levensonderhoud zal kunnen voorzien en in welke richting zich het economische en sociale leven van dat volk in de naaste toekomst zat moeten ontwikkelen om de positie van het land te kunnen handhaven.
Het oorlogsgevaar, dat thans in de Pacific dreigt, bestaat hierin, dat, wanneer de expansie van Japan in China tot stilstand is gebracht, Japan onder de aandrang van de zich daar te lande bevindende z.g. vlootpartij, zich een uitweg zal zoeken naar ons gebied in Oost-Azië, waarop zijn economisch doordringen al sinds lang is gericht.
Het is van algemeene bekendheid, dat Japan een land is, arm aan grondstoffen en het voor verschillende dezer is aangewezen op 't buitenland. Ook op onze bezittingen in Oost-Indië. Zoo betrekt Japan jaarlijks b.v. voor niet minder dan 7OO.OOO ton aan vloeibare brandstoffen uit Tarakan en Balik Papan, de oliehavens van Nederlandsch-Indië.
Ten behoeve van het transport dezer vloeibare brandstoffen loopen verschillende groote verbindingswegen van Japan naar den Oost-Indischen Archipel.
Bij verwikkelingen tusschen Japan en de mogendheden, met name de Vereenigde Staten en Engeland, die Japan ook van grondstoffen voorzien, zou, omdat bij een conflict de genoemde landen den uitvoer van grondstoffen zouden stopzetten, voor Indië, dat dan het tekort aan grondstoffen zou moeten aanvullen, ernstige moeilijkheden kunnen ontstaan.
Vandaar dat het een levensbelang voor onze bezittingen in Nederlandsch Oost-Indië is, dat daar een voldoend sterke vloot aanwezig is, om bij het uitbreken van een oorlog tegen de verbindingslijnen van den aanvaller te kunnen opereeren.
Dat de bouw van een vloot, die aan haar doelstelling voldoet, veel geld kost, zal duidelijk zijn. Doch Indië is dit waard. Zonder Indië zou Nederland als mogendheid een belangrijk deel van zijn beteekenis inboeten.
Nederland behoeft in Indië een krachtige vloot, omdat, nog eens, de collectieve veiligheid voor de volken, ook voor Nederland, van nul en geener waarde is.
 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen