Ds. J. H. F. Remme, geboren 1883, overleden 20 Januari 1950

Zeer vele belangstellenden hadden zich Woensdagmiddag de 25ste Januari opgemaakt naar Eemnes ter bijwoning van de uitvaart van ds. Remme. Het kleine kerkje in Eemnes-Binnen, waar ds. Remme de 8e Januari als bijzonder hulpprediker zijn intrede deed, was overvol, toen ds. Van Amstel van Eemnes-Buiten voor het houden van de rouwdienst de kansel beklom. Nadat gezongen was Psalm 103 vers 8 en 9, las ds. Van Amstel Psalm 103 vs. 6—18 en ging voor in gebed.

Velen hadden wel willen spreken, om te getuigen van wat ds. Remme voor hen en voor de Kerk betekend heeft, maar het zou in strijd geweest zijn met de begeerte van de overledene, om veel van hem te zeggen en daarom was beperking geboden. De gedachten vermenigvuldigen zich, aldus spreker. Het woord van de Schrift wordt zo waar : de mens, van een vrouw geboren, is kort van dagen en zat van onrust; hij komt voort als een bloem, en wordt afgesneden, ook vlucht hij als een schaduw ; of dat andere : „Alle vlees is als gras en alle heerlijkheid des mensen als een bloem des velds, het gras verdort, de bloem valt af". Dit wordt aan allen waar gemaakt. Het is een groot verlies, en dat gevoelen wij allen met de familie mee, voor vrouw en kinderen. Het is een groot verlies voor de vele goede en hartelijke vrienden, die de overledene alom in den lande had. Hij was een vooraanstaand man in onze kring. Het is een verlies voor de gemeente van Oudshoorn, waar hij gaarne het werk tot een goed einde had willen brengen. Het is een verlies voor Eemnes- Binnen, waar hij slechts een wijle mocht arbeiden. Slechts driemaal heeft hij in Eemnes mogen voorgaan, nadat hij zijn intrede deed met de woorden van 1 Tim. 1 vs. 15 en 16 : „Dit is een getrouw woord en alle aanneming waardig, dat Christus Jezus in de wereld gekomen is, om de zondaren zalig te maken, waarvan ik de voornaamste ben". De laatste dienst was de behandeling van de 1ste Zondag van de Heid. Catechismus. Een woord, dat diepe indruk heeft gemaakt. Het was zijn zwanenzang, hij heeft nog een mogen getuigen van de enige troost in leven en in sterven. Mocht de gemeente die prediking niet meer kunnen kwijt raken en ook bij de diepe spijt, dat ds. Remme slechts zo kort in Eemnes mocht zijn, Gode zwijgen, die gesproken heeft: „Het is genoeg".

Ds. Remme is in het midden van het werk weggenomen. Hij had wel in het harnas willen sterven, maar de Heere zegt: „Mijn raad zal bestaan en Ik zal al Mijn welbehagen doen".

Spreker richtte zich tot Mevr. Remme en wees op de velerlei zegen, die zij met haar man in de ruim 40 jaren, dat zij samen waren verbonden, ontvangen had. Hij was een man, om je op te verlaten, maar God de Heere heeft Zijn doel met alles ; aan Hem — Uw Maker is uw Man — bevelen wij U en Uwe kinderen aan.

In een zeer persoonlijk woord richtte spreker zich tot de kinderen en vermaande hen, om in de vreeze des Heeren te leven en te wandelen in die wegen, waarin een Vader hen was voorgegaan. Dan hebt U veel verloren, maar nog meer overgehouden. Ps. 103 vers 13. Spreker memoreerde het werk, dat ds. Remme in de wijngaard des Heeren mocht doen. Zijn arbeid in de vereniging tot verspreiding van de Heilige Schrift, in het Classicaal bestuur van Amsterdam, hoe hij 5 gemeenten mocht dienen met de grote gaven, die de Heere hem gegeven had. Hij heeft mogen werken, zolang hij kon, want hij kon er niet mee ophouden. Wij zouden hem een sterfbed gegund hebben als van vader Jacob temidden van de zijnen, maar de Heere doet het gelijk Hij wil. Ds. Remme heeft wel eens gezegd : „Wat zou het heerlijk zijn predikende de hemel in te gaan". Bijna ging deze wens in vervulling. Spreker eindigde met de woorden van Hebr. 13 : „ Gedenkt Uwe voorgangers, die U het Woord Gods gesproken hebben, en volgt hun geloof na, aanschouwende de uitkomst van hun wandel".

Prof. Severijn sprak hierna als Voorzitter van de Geref. Bond. Hij gewaagde van de hoge waardering, die hij koesterde voor de persoon van ds. Remme, een van zijn beste vrienden. Maar die persoon maakte het juist moeilijk om veel van hem te zeggen, dat zou hij niet gewild hebben. Ds. Remme was een man van karakter en een van zijn zegswijzen was : „Een man kan alleen staan" en achter dat woord stak zijn ervaring en de kracht van zijn geloof. Hij was zichzelf en is zichzelf gelijk gebleven. Hij was door de Heere toegerust met grote gaven, die niet het minst uitkwamen in zijn prediking met een eigen stijl. Hij wenste een Schrifttheoloog te zijn en al was hij niet blind voor de fouten van het Geref. volk, hij had dit volk hartelijk lief en begeerde liever met dat volk in de armoede, dan zonder dat in de rijkdom te zijn. Wij zullen hem missen, ook in de arbeid van de Geref. Bond, waar hij in moeilijke situaties soms het verlossende woord wist te spreken. Hij was streng en scherp, maar ook van een priesterlijke zachtmoedigheid. Aan weduwe en kinderen wenst de spreker kracht en troost van Boven toe.

Ds. Kijftenbelt van Wierden sprak namens de Geref. Zend. Bond. Ook hij wees op het gevaar om te veel te zeggen over de persoon, maar hij kon het niet laten om bij de herinnering aan wat ds. Remme gedaan had voor de arbeid der Zending, ook het zeer persoonlijke woord te voegen. Spreker herinnerde aan ds. Remme's intrede in Vinkeveen, nu meer dan 40 jaar geleden. De banden, die eertijds om des beginsels en des persoons wille zijn gevallen, zijn gebleven. Wie geleerd heeft van vrije genade te bestaan, die mens wordt weerhou­den van zelfverheffing en van verheerlijking van mensen. Ds. Remme was een man van stavast. Hij is niet meegegaan met de tijdsstroom en zijn prediking op de Zondag na Kerstfeest 1907 te Vinkeveen over : „Deze is gezet tot een val en opstanding" is hij trouw gebleven. Hij was geen man, om zoals hij toen zeide, water in de wijn te doen. Weer een van de steunpilaren ontviel ons, het komt er op aan, dat wij zelve de waarheid onder de voeten hebben, dan blijft het „Hetzij, dat we leven, het zij, dat we sterven, wij zijn des Heeren." Spreker tekende ds. Remme als de voorzitter van de Geref. Zend. Bond, een man die presideren kon, en die het presidiaat alleen om gezondheidsredenen heeft neergelegd, maar ook daarna veel voor de zending is blijven doen. Namens de gemeente van Rijssen gewaagde spreker nog van de zegen van het Woord, dat jaren geleden daar was neergelegd.

Weer ging een van de ouderen heen. Uit het verlies worde winste geboren voor Uw ziel. Alleen het Woord des Heeren bestaat tot in eeuwigheid. Dat Woord heeft de overledene zo vitaal gepredikt, hoewel het hart zo vitaal niet meer was.

Als laatste spreker gewaagde ds. v. Beem van Amsterdam van het werk van ds. Remme in Amsterdam gedurende een 25 tal jaren. Het is niet goed mogelijk, aldus spreker, om over ds. Remme te spreken en niet tegelijk over het Woord van God. Hij was een man die toornen kon, maar ook daarnaast iemand van grote barmhartigheid, alles wat hij had en was, dat had en was hij, omdat hij dienaar des Woords was. Ds. v. Beem tekende ds. Remme in zijn trouw en oprechtheid. Hij heeft het zo ongelooflijk erg gevonden, dat hij op, 65-jarige leeftijd emeritaat moest nemen. Hij gevoelde zich een ontwortelde boom en zie nu was er blijdschap, dat hij weer geplant werd, in de bodem van de gemeente. Hij heeft Amsterdam zo lief gehad, omdat midden in de woestijn van huizen het Lam Gods getreden was.

Nadat ds. van Amstel met een woord gesproken had namens Kerkeraad en Kerkvoogdij van Eemnes-Binnen, werd gezongen Ps. 89 vers 19, waarna ds. v. Amstel in gebed voorging.

Velen waren van alle kanten gekomen om te getuigen van hun meeleven in dit verlies. Daar het kerkgebouw van Eemnes-Binnen te klein was om alle belangstellenden te bevatten, was in Eemnes-Buiten een samenkomst belegd, waar ds. Timmer van Nieuwerkerk sprak naar aanleiding van Ps. 90. Wij zagen velen uit de gemeenten die ds. Remme heeft mogen dienen. Op het Kerkhof van Eemnes-Buiten las ds. van Amstel uit 1 Cor. 15 vers 42 en vervolgens en daarna eindigde hij met het uitspreken van het gebed des Heeren. De oudste zoon, dr. Remme, van Veenendaal, dankte de velen die met de familie in deze dagen van rouw hadden medegeleefd. Diep onder de indruk verlieten wij het kerkhof en we dachten aan het woord, dat ds. Remme, staande bij het graf van een collega wel heeft gesproken : „God begraaft zijn arbeiders maar hun werk zet Hij voort".

Bt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen