ROEPING

In de correspondentie met kerkeraden komen voortdurend de klachten voor over het tekort aan Herv. Geref. predikanten. Sommige kerkeraden zijn „beroepensmoe" en zoeken andere oplossingen, b.v. in de aanstelling van een bijstand in het pastoraat. Wanneer zo'n bijstand gevonden is, wordt soms de goedkeuring door een Provinciale Kerkvergadering onthouden, omdat zo'n gemeente, die een vaste predikantsplaats heeft en een predikant kan onderhouden, in dat geval voorshands niet meer zou beroepen. Dan moet de gemeente opnieuw beginnen met het beroepingswerk en schikt zij zich weer in de rij van de gemeenten, die gaan zoeken naar een predikant.

Andere gemeenten proberen een hulpkracht aan te trekken en tasten naar mogelijkheden voor een goede geestelijke verzorging.

Zo nu en dan schrijft een ouderling een moedeloze brief. Anderen vinden, dat, gezien de noodsituatie, het hoofdbestuur een beroepen predikant maar moet aansporen een bepaald beroep te aanvaarden. Dit is echter niet de taak van het hoofdbestuur, al is het waar, dat in een gesprek een noodsituatie kan onderstreept worden.

In weer andere gemeenten meent men, dat het in een nieuw aangebouwde wijk allemaal anders moet. Alles moet nieuw worden aangepakt en de dominee moet navenant zijn. Natuurlijk zijn er centrale en minder centrale zaken, maar de uitkomst bewijst, dat het nieuwe het niet altijd doet en het oude niet zonder meer verwerpelijk is. Voor alles dient er de brandende liefde voor het Evangelie te zijn, dat het in oudere en nieuwere wijken alleen doet!

Dit is zo maar een greep! De bedoeling is u te wijzen op de noodzaak van de vervulling van de vacaturen. Voorshands blijft het getal van de vacaturen binnen het bestaande aantal van predikanten een zaak van opvolgen en verschuiven. Daarmee is de zaak niet opgelost. Het nijpend vraagstuk is en blijft, dat wij een enorm tekort aan dienaren des Woords hebben. Dat kan alleen ondervangen worden, wanneer er een flinke groei is in het aantal studenten; wanneer er roepingen zijn tot het predikambt.

Dat is een werk van God. De Heere Jezus, die reeds tijdens Zijn omwandeling zag, dat de velden wit waren om te oogsten, maar dat de arbeiders weinigen waren, heeft de dringende oproep achter gelaten: Bidt dan de Heere van de oogst, dat Hij arbeiders uitstoot in Zijn oogst.

Met klem zouden wij alle dienaren des Woords willen verzoeken deze nood gedurig in de voorbeden op de kansel voor de Heere te willen neerleggen. Hij - is de Heere van de oogst. Hij heeft alles in Zijn hand. Hij neigt de harten van de jonge mensen tot alles, wat Hij wil.

Met klem zouden wij èn de dienaren èn de ouderlingen op het hart willen binden om ook op de catechisaties en in het pastoraat naar jonge mensen te zoeken, waarin de sporen van de vreze Gods zichtbaar zijn en hopelijk aanwezig zijn.

Met grote aandrang zouden wij de ouders willen opwekken toch gedurig in de gebeden werkzaam te zijn en de Heere te vragen of Hij niet één of meer van hun zonen in Zijn dienst wil gebruiken.

Zeker, de Heere alleen roept. Maar de Heere werkt middellijk. Hij werkt op Zijn eigen vrijmachtige wijze. Wij staan soms verbaasd hoe de Heere werkt. Hij roept mensen vanwaar Hij wil. Het geheim van alle werk is: God door Zijn Geest laten werken. Wij kunnen niets maken, wel alles bederven. Maar wanneer wij de Heere laten werken, ook in onze gemeenten en gezinnen, zijn wij er ten hoogste bij betrokken. Wij werken toch wel in onze gezinnen, maar steeds op onszelf aan. Wij zijn vaak bezig onze kinderen voor allerlei taken te bestemmen zonder de weg voor de Heere open te laten en zonder er rekening mee te houden, dat onze zoon voor Zijn dienst geroepen kan worden.

Tenslotte wil ik een dringend beroep doen op onze jonge mensen, die op de middelbare scholen gaan en hun studierichting bepalen. Houden jullie rekening met de weg, die God met jullie gaan kan? Is het voor jullie een zaak van gebed om als er gekozen moet worden te vragen: Heere, wat wilt Gij, dat ik doen zal?

Wie geen lust heeft in de vreze des Heeren, wie niet de trekking heeft naar dit wondere ambt, die moet het ook niet doen. Maar wie aarzelt, wie het zo graag zou willen, wie het niet kan laten, wie de roep van de Heere hoort, ook vanaf deze regelen, die bedenke, dat de gemeenten hem zo schreiend hard nodig hebben en dat de Heere het zo waard is.

De dienst in het ambt heeft nog nooit iemand teleurgesteld, die in diepe afhankelijkheid van de Heere begon en voortging. God is het zo waard, dat Hij door alle jonge mensen gediend wordt. God is het waard, dat de gemeenten voorzien worden van dienaren, die niet zichzelf zoeken, maar de eer van Hem.

Is er schoner taak dan tot deze dienst geroepen te worden?

Katwijk aan Zee  G.Boer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen