PREDIKANTENNOOD

Een-en andermaal is in ons blad gewezen op het grote tekort aan predikanten. Wij hebben ongeveer 60 vacaturen, Het artikel daarover heeft deze en gene naar de pen doen grijpen om daarover wat te schrijven.

Een van de lezers wijst er op, dat er z.i. door de predikanten veel te weinig in de dienst der gebeden om gevraagd wordt. Ik kan dit niet beoordelen. Maar als het waar is, stelt het ons schuldig voor God.

Het behoort tot de taak van de dienaren des Woords, dat zij de instandhouding van de prediking gedurig aan de orde stellen. Want deze nood moet de gemeente als haar nood gaan zien en gevoelen. Zo mag 'n dienaar er naar staan, dat de loop van het Woord Gods door de gemeenten ook zichtbaar wordt in de roepingen, die er komen tot dienaar des Woords voor de kerk, hetzij in ons vaderland of daarbuiten.

Wij maken dit niet, maar het behaagt God zijn dienaren een speurzin te geven naar dienaren te zoeken. Wij hopen, dat alle dienaren des Woords daarin vruchtbaar mogen bezig zijn.

Minstens zo belangrijk is de verantwoordelijkheid van de gemeente zelf. Sommigen hebben de gewoonte alle taken maar op de dienaar des Woords af te wentelen. Gaat ergens iets niet goed, dan hebben de voorgangers dit gedaan. Dat bedoelt de briefschrijver niet, maar het mag ons voorgehouden worden, dat de dienaren des Woords niet de wrijfpalen of lastezels van de gemeente zijn, maar de dienaren in het Woord.

Welnu, de gemeente is het reservoir van de a.s. dienaren des Woords. In haar schuilen de toekomstige voorgangers. Uit haar dienen zij gewekt te worden door Woord en Geest. Wanneer het Woord in allerlei facetten (hoe nuttig is ook hier de lectio continua: de prediking van een geheel hoofdstuk of bijbelboek!) aan de orde komt, gaat heel de ambtelijke dienst open.

Geef ons — zo sprak menigeen — het materiaal en wij zullen u dienaren geven. Wat is dit materiaal? Jonge mannen, die de Heere zoeken en vrezen en de drang niet kunnen weerstaan gehoor te geven aan de roep van de Koning der Kerk.

Laten wij verder denken aan de studenten. Wanneer er roepingen vallen, dan zijn wij er niet, maar dan begint het pas. De studenten leven in een wereld apart. Zij komen uit de gemeenten en maken een geweldige overgang mee. Laten de kerkeraden en de gemeenten aandacht aan hen besteden en voor hen bidden. Maar ook de studenten mogen opgewekt worden Gods Woord persoonlijk ijverig te lezen, in de gebeden werkzaam te zijn voor zichzelf en anderen. Laten zij ijverig zijn in hun studie, zodat de gemeenten niet langer behoeven te wachten dan nodig is.

Bij sommigen is er een aarzeling, soms een vrees voor de gemeenten. De vroegere romantiek is grotendeels weg en dat is niet ongezond. Dat er met de romantiek ook heel wat andere waardevolle zaken zijn weggevallen, valt te betreuren.

De eeuwige zucht van kritiseren van de zijde van sommigen maakt kopschuw. De aftakeling van het imago — 't beeld van de predikant — voor radio, t.v. of pers is ontstellend. Tegenwoordig krijgt de een of andere lellebel (Scheps), die voor de radio en t.v.komt, soms een halve of hele pagina, ook in de christelijke pers, terwijl een dienaar des Woords na zijn dood enige regels'krijgt, 't Hoeft ook niet, hoor ik iemand zeggen. Daarmee ben ik het eens. Maar ik signaleer dit alleen als symptoom.

Ik schrijf dit alleen om onze studenten een hart onder de riem te steken. Studeer in Gods Naam trouw voort en laat er een verlangen zijn naar de dienst in de gemeente. De gemeente verlangt naar u, vraagt naar u, ziet naar u uit!

Het zijn maar een paar opmerkingen. Ik hoop, dat de brandende liefde voor de dienst des Heeren in het hart mag ontwaken.

Katwijk aan Zee  G. Boer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen