WOORDEN WEGEN

Een lezer uit een gemeente, waar vele malen tevergeefs een  beroep werd uitgebracht, schreef een brief over de handelwijze van de beroepen predikanten.

In het algemeen erkent hij de vrijheid van de predikant inzake de beslissing, die hij te nemen heeft. Wanneer ‘n predikant geen vrijmoedigheid heeft het beroep te aanvaarden, dan moet dat gerespecteerd worden.

Wat de briefschrijver niet kan respecteren is, dat predikanten soms verwachtingen wekken, die niet vervuld worden.

De predikant of zijn vrouw doen uitlatingen, die hoop geven of noemen bezwaren, die bij een volgend  beroep, dat wordt aangenomen,  blijkbaar niet gelden.

Dat geeft teleurstelling of erger, wanneer er weer een bedankje volgt.

Wat daarvan te zeggen?

Dat wij onze woorden hebben te wegen, zeker wanneer wij roepende gemeenten bezoeken en de mensen ons moeilijke vragen  kunnen stellen.

Wie zelf in deze moeilijke situaties geweest is, is de laatste om een ander te bekapittelen over  het struikelen in woorden.

Ook hier is het een volmaakt man, die in woorden niet struikelt. Wij struikelen allen in vele ook op dit terrein.

Laten de kerkeraden en gemeenteleden bedenken, dat zij hun  beroepen predikanten geen ontijdige en onbehoorlijke vragen stellen.  Ontijdig, wanneer soms directe vragen worden gesteld over de innerlijke gezindheid t.a.v. het beroep.

Onbehoorlijk, wanneer zaken in het geding gebracht worden, die niet terzake zijn.

Sommige kerkeraden verstaan de heilige kunst hun beroepen predikant zonder  hinderlijke vragen de nood van hun gemeenten voor te leggen. Zij omringen de dienaar met liefde en stellen de zaken niet  beter of slechter voor dan zij zijn. Ook deze kunst mag en moet geleerd worden.

Tenslotte, laten wij ons wachten onze gevoelens van onbehagen af te reageren op predikanten, die voor beroepen menen te moeten bedanken. Zij zijn al zwaar genoeg belast. Velen hebben in hun gemeenten handen vol werk en weten niet klaar te komen.

Sommigen he bben daarbij een consulentschap. Wanneer dan een beroep komt, of beroepen tegelijk worden afgevuurd, dreigt deze man overbelast te worden.

Graag val ik ds. A. Vroegindeweij bij, wanneer hij in het Geref. Weekblad de kerkeraden ernstig in overweging geeft geen beroep uit te brengen op een predikant, die al een beroep heeft ontvangen. Natuurlijk is een kerkenraad vrij. Het is ook geen „wet", maar een raadgeving. Ook in het beroepingswerk mogen alle dingen met orde gebeuren.

Opnieuw worden wij geconfronteerd met de vele vacatures. Dit probleem wordt niet opgelost doordat de predikanten veranderen van standplaats, hoezeer dit opschuiven nuttig en nodig geboden kan zijn.

Deze nood wordt ook niet opgelost door een uitbreiding in het getal, hoe schreiend de roep door  de gemeenten mag gaan: Geef ons a.s. dienaren.

Deze nood wordt alleen opgelost door de roepende en verkiezende God, die èn arbeiders roept èn ze bekwaamt tot de taak.

Tot Hem mogen wij roepen niet als kritiserende, elkaar  beschuldigende mensen, maar als onwaardigen, die de gift van  de  bediening van het Woord nooit  hoog genoeg  kunnen schatten.

God zij ons genadig en zegene ons met Zijn geschenken.

Katwijk aan Zee   G. Boer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen