Profeet - Koning

Als u eens de moeite neemt om rustig en aandachtig Jeremia 1 te lezen — waarom zouden we het niet doen als we dreigen meegesleurd te worden door de actualiteiten — vinden we een heleboel over de vroegtijdige afzondering, de roeping, aanstelling en over wat ook tegenwoordig met precies hetzelfde woord de bevestiging heet van een geroepen profeet. Een roeping wil bevestigd worden. Welnu, de HEERE doet dat door gezichten en beloften (Jer. 1 : 11—19).

Een profeet is een kostbare voorziening voor een natie. Immers het ziet er donker uit voor een land en gemeenschap, wanneer de klacht oprijst: Geen profeet is ons tot troost gebleven. Wat is een profeet? Een profeet is maar niet wat de catechisanten vaak veronderstellen: iemand, die de toekomst voorzegt. Hij kan dat doen, maar hij hoeft dat niet te doen om zich als profeet te openbaren. De profeet is een dienaar van het Woord, een Woordvoerder Gods, die het licht van Gods Waarheid laat stralen over heden, verleden en toekomst. Iets meer dan alleen naderende gebeurtenissen aankondigen. Via het optreden van de profeten gaat de bede in vervulling, dat het Woord Gods zijn loop heeft.

Een profeet is naar aardse maatstaven een zwakke figuur. Op korte termijn gaan zijn woorden veelal niet in vervulling. Ik ben er snel mee klaar om zijn gebrek aan zwaargewicht te typeren. Ik hoef maar te verwijzen naar de betekenis die we hechten aan de uitspraak: de stem van een roepende in de woestijn.

Niettemin is onze profeet in al zijn voor de wereld zo zielige onbeduidendheid een zeer machtig man. Want het uiteindelijk effekt van zijn gesproken woord is onvoorstelbaar. In feite oefent God Zijn wereldbestuur uit door Zijn woordvoerders. Het is me niet weinig. 'Ik stel u over de volken en de koninkrijken..' De profeet is Gods stadhouder, Gods gevolmachtigde. Denk u in: de profeet treedt op om uit te rukken, om af te breken, om te verderven en om te verstoren. Hoe souverein toch! Dank zij Melchizedek allereerst zijn we vertrouwd met de uitdrukking: priesterkoning. Lezen we onze tekst aandachtig dan is er alle reden om navenant te spreken van profeet-koning. Velen hebben het tegenwoordig druk over het politieke spreken van de kerk. Hier is sprake van het wereldpolitieke spreken van God door de mond van zijn dienaars de profeten. U herinnert u wellicht dat in het bevestigingsformulier van predikanten van het Herdersambt wordt gezegd dat het heerlijk is, omdat zo grote dingen daardoor worden uitgericht. Zeg het dan bij uitstek van Jeremia's profetisch ambt: Hoe wereldgrote dingen worden daardoor uitgericht. De omvang van de bediening van Gods Woord wordt in deze opdracht aan Jeremia aangegeven.

Ik wil terstond toegeven, dat Jeremia een extra-ordinaire roeping ontving voor een buitengewone taak, doch ik weiger aan te nemen dat de aspecten, die in onze tekst in het zicht komen, in de ietwat normaler dienst des Woords volstrekt buiten de orde zijn. O neen.

De verkondiging van Gods getuigenis beperkt zich niet tot enkele stichtelijke opmerkingen die uitsluitend voor de ziel bestemd zijn en exclusief betrekking hebben op het eeuwige leven.

God, de HEER, regeert. Hij regeert door het souvereine Woord, waardoor hij uitrukt en afbreekt, verderft en verstoort naar zijn souverein welbehagen. De wereld spot ermee en wel om de doodeenvoudige reden dat de woorden niet onmiddellijk komen. De profetie wordt niet op staande voet vervuld en daaraan ontlenen spotters de vrijheid om te menen dat het vergeefse woorden zijn. Loos alarm menen ze. Ze zullen eens tot de pijnlijke ontdekking geraken dat het Woord van God in feite gewis is. Doch dan is het te laat. Volken en koninkrijken vallen onder bereik van de profetische prediking.

Is dat dan wat tegenwoordig politieke prediking heet? Ik dacht het niet. Want die zogenaamde politieke prediking volgt slaafs een modieuze koers die heerst en een politieke wind die uit een of andere richting waait. De kerk, die haar hoge profetische roeping ontloopt, dribbelt achter feiten en ontwikkelingen aan. Anderen breken baan en nemen initiatieven en wanneer de kerk ontdekt dat die dingen aanslaan sluit ze zich aan en meent met haar peind, dat haar toebetrouwd is, het profetische Woord dat zeer vast is en dat als een licht in een duistere plaats schijnt, wijding te moeten geven aan elke nieuwe stroming en iedere beweging. Het komt evenwel neer op verdraaiing van de Heilige Schrift. Zo zijn we niet getrouwd met de Bruidegom van Gods kerk.

Bij Jeremia lezen we de echte wereldpolitieke profetische prediking. Ge moet in het licht van onze tekst alle hoofdstukken maar eens nagaan en bestuderen. Dan ziet ge dat Jeremia's verkondiging niet verschraald en verzuurd is, niet op de keper beschouwd wettisch, maar breed en voluit, evangelisch tot en met, en alomvattend. De belangen van het eeuwig heil, zonde en genade, alles komt aan de orde. Doch ook de koninkrijken en de volken blijven niet buiten het gebied. Gods Woord via de prediking gaat over alle ding. Laten we niet verkrampt in eenzijdigheden vluchten als we alleen namelijk zielevragen behandelen. Gods Woord gaat over alle ding. Dat wil aan de andere kant ook niet zeggen dat we dit op een soms haast belachelijke wijze tot uitdrukking moeten brengen. Ik denk bijvoorbeeld aan een candidaat of jonge predikant, die van de preekstoel staat te proclameren dat hij mijlenver boven de koningin en Nixon en de heren van het Kremlin staat als prediker van het goddelijk woord.

We raken ongemerkt zodoende verward in de onzalige discipelentwist van wie de meeste is. We lezen: Wie scheen de meest te zijn. Scheen. Het is een kwalijke zaak wanneer wij met het machtige Woord Gods op de hoge loop gaan. Dat is een puur wereldse toer, hoe theoretisch en logisch juist de gevolgtrekking ook moge zijn dat het Woord Gods en mitsdien de prediking over alle ding gaat van hemel en aarde, van wereld en ziel. We maken kortsluiting, omdat we met die stelling erg vleselijk te werk gaan. Het is en blijft waar dat het Woord Gods over alle ding gaat. Dat grote dingen worden uitgericht. Nota bene volken en koninkrijken worden — op de lange termijn — uitgerukt, afgebroken, verdorven en verstoord. De wijze echter waarop de overheersende macht van het Woord Gods wordt uitgeoefend is een dienende. Na de ruzie over wie de meeste is zegt Christus: Ik ben in het midden van u als één die dient. Dienende regeert Christus. Zo verordineert Hij het Koninkrijk aan de dienaren, die zitten op de tronen, straks voluit, en hier in principe, wanneer ze de sleutelmacht tot gelding brengen, want gebonden en ontbonden is in de hemel, wat zij op aarde binden en ontbinden.

Goed begrepen dus. De dienaar des Woords loopt niet als een lakei met het soevereine profetische woord achter maatschappijhervormers aan. Neen, ook is hij gesteld over dat volk van maatschappijhervormers en over dat koninkrijk van revolutionairen. Om uit te rukken en te verstoren.

Gods Woord gaat over alle ding. Ook over het droomkoninkrijkje van het eigen ik. Hoe geestelijk en van de wereld afgetrokken dat ook zijn mag. Evenzeer over het rijk van de zogenaamde vorst in de geest. Want de mens, die in Adam een ware koning was, is gevallen en van de troon gevallen èn, zoals soms volgens de geschiedenis een van de troon verdreven monarch ergens in een belachelijk miniatuurvorstendommetje probeert zijn oude heerlijkheid uit te leven, zo zijn er van die grootvorsten die heersen in het hoge rijk van hun eigen waanwijze geest. Die tronen in hun godsdienstig wereldje. Als onkruid worden alle rijken en vorstendommetjes uitgerukt. Alle stijve knie moet gebogen en alle stugge geest moet zich gul en graag onderwerpen.

Tenslotte staat er: Ook om te bouwen en te planten. Gods Woord doet nooit een half werk. Als God gebroken heeft en niet zodra, dan neemt hij de wederopbouw en de wederaanplanting ter hand. Voor mijn besef begint het nu pas goed op dreef te komen. Nu gaat de ruimte mij ontbreken. U zult wel verder overdenken. Want dit is het uiteindelijke oogmerk. Bouwen en planten. God breekt, breekt hard en radicaal aan de grote rijken en aan volken, maar evenzeer aan uw rijkje en persoon om te bouwen. God breekt in dagen van het zwaarste leed. Alles wordt ongenadig uitgelekt om plaats te maken voor wat Hij plant. U wilt wel verder overdenken. Ik zal slechts nog vermelden waar het moet eindigen. Er staat immers: bouwen en planten. Dan eindigt het, wanneer Paulus zegt: Gods gebouw, Gods akkerwerk zijt gij.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen