De vrijzinnigen in het geweer

Het hoofdbestuur van de Vereniging van Vrijzinnige Hervormden heeft een protest doen uitgaan tegen het besluit van de Generale Financiële Raad — dat in nauw overleg met het moderamen van de synode genomen werd — om bepaalde takken van Hervormd Gereformeerd werk vanuit de Generale Kas te subsidiëren. Het besluit moet worden vernietigd, vindt genoemd bestuur, en zolang het nog geldig is 'dient er de uiterste zorg voor gedragen te worden dat alle modaliteiten op gelijkwaardige wijze delen in de financiële mogelijkheden voor hun werk, welke door dit besluit geschapen zijn.'

Motief van het hoofdbestuur van de vrijzinnig Hervormden voor het protest is 'dat met deze subsidieëring van stukken werk deze bij voorbaat onttrokken schijnen te worden aan de discussie over de vraag, of het hier om legitiem Hervormd werk gaat.'

Mijn vraag is: wie zegt dat, dat daar niet over gediscussieerd mag worden? Ik zou willen zeggen dat het tijd wordt dat we daarover eens gaan discussieëren. Ons werk mag bekeken worden en mag getoetst worden op de vraag of het legitiem Hervormd is in de zin van de confessie, waaraan de Hervormde Kerk gebonden is en wij mét haar. Kwam de vraag naar wat legitiem Hervormd is maar eens duidelijker ter sprake in onze kerk. Maar dan moet die vraag vooral ook ter sprake komen ten aanzien van de Vereniging van Vrijzinnig Hervormden. Is wat de vrijzinnigen doen legitiem Hervormd? Is het legitiem Hervormd dat de vrijzinnigen zich van de hele confessie, die de spreekregel van onze kerk is, niets aantrekken? Is het legitiem Hervormd dat de vrijzinnigheid in bepaalde delen van ons land het kerkelijk leven volkomen heeft doen verdwijnen? Geeft Noord-Holland, waar de vrijzinnigheid nogal vertegenwoordigd was en is, een beeld van wat legitiem Hervormd is? Boven het IJ, ten westen van de E-10 kerken 's zondags in veertig gemeenten nog 1200 mensen, dat is 30 per gemeente. Bepaalde gemeenten zijn geheel verdwenen. Toen Trouw enkele weken geleden een interview had met ds. C. J. van Royen, de secretaris van de Vereniging van Vrijzinnig Hervormden, is ruime aandacht besteed aan het tientje voor het Hervormd Gereformeerde werk — het interview stond trouwens ook nog op één pagina met het genoemde protest — maar één ding kwam niet uit de verf, namelijk hoeveel kerkgangers er 's zondags in de vrijzinnige gemeenten nog over zijn. Het wordt tijd dat we in de kerk een open gesprek gaan krijgen over de vraag wat legitiem Hervormd is. Die discussie zullen we niet schuwen, ook in ons blad niet. Want subsidie voor ons werk willen we alléén maar hebben op grond van het legitiem Hervormde karakter. De erkenning daarvan is ons meer waard dan de subsidie zelf. Het was helaas in onze kerk nodig dat er bepaalde organisaties in het leven geroepen moesten worden, die werk ter hand gingen nemen dat in het geheel van onze kerk anders niet verricht zou worden. Een minderheid moet zich in dit opzicht nu eenmaal organiseren. Maar we zouden de dag zegenen dat onze kerk in al haar werk legitiem Hervormd zou zijn, dat wil zeggen naar haar reformatorische confessie zou handelen. Dan kan de Gereformeerde Bond verdwijnen. Maar zolang we dat niet zien is de Bond er. Intussen stellen we echter de hoogste prijs op een kritische toetsing van ons Hervormd zijn. Maar mag dat dan ook gebeuren met het werk van de Vereniging van Vrijzinnig Hervormden? Want zolang ik het blad Zwingli lees heb ik nog nooits iets Hervormds erin kunnen ontdekken, waarbij Hervormd dan wel op de juiste wijze dient te worden. geïnterpreteerd

Daarom vind ik de deining, die men nu tracht te ontketenen, een storm in een glas water. Er zijn dunkt me redenen te over voor de Vereniging van Vrijzinnig Hervormden dat ze zich zelf eens op haar Hervormde positie beraadt.

Wat is Hervormd, wat is gewoon Hervormd? Een vraag voor de vrijzinnigen, een vraag voor ons, een vraag voor de Hervormde Kerk. Ik zeg niet dat wij het alléén zijn. Ik zeg wel dat wij het gewoon willen zijn. Dat zeg ik tegen al diegenen die altijd maar weer hebben gedaan alsof we het niet zijn en een volksstammetje zijn, die de dolerenden (of de afgescheidenen) in 1886 (of 1834) hebben vergeten mee te nemen (ds. H. G. Abma in Gewoon Hervormd). '

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen