Door Christus

Er zijn in onze tijd veel ontevreden mensen. Dat moet ons verwonderen want we leven in welvaart. Er zijn andere tijden geweest. Magere jaren van gebrek en armoede. Ik hoor oudere mensen wel zeggen: We hebben tegenwoordig van alles maar het schijnt dat de mensen veel ontevredener zijn dan vroeger.

Hoe zou dat komen? Ik dacht, omdat de mensen voor al hun welvaart niet meer weten te danken. Ze zien niet omhoog naar de Gever van alle goede gaven. God raakt uit het gezicht. Ontevredenheid getuigt niet van overgave aan Hem, die alles uit genade schenkt.

In de Schrift tref ik een andere houding aan. Van Paulus lezen wij: Ik heb geleerd vergenoegd te zijn in wat ik ben.

Een woord geschreven aan zijn geliefde gemeente te Filippi. Er waren bijzondere banden met deze gemeente. We hebben dat eerder gezien. En wat niet één gemeente deed dat deed Filippi. Zij zond een afvaardiging naar Rome om de apostel daar in zijn gevangenschap op te zoeken. En het bleef niet bij een bezoek maar Epafroditus mocht namens de gemeente ook wat overhandigen. In het laatste hoofdstuk van de brief dankt Paulus ervoor met hartelijke woorden.

Aan zo'n herinnering aan wat men gegeven heeft kan ook een gevaar zitten. Het kan wordeq opgevat als een nieuwe aansporing op de manier van: als u nog eens wat over hebt.. .

Maar dat laatste is geenszins de bedoeling van de apostel. Daarom haast hij zich erbij te schrijven: niet dat ik dit zeg uit gebrek, want ik heb geleerd vergenoegd te zijn in hetgeen ik ben. Met andere woorden, ik heb geleerd om in de omstandigheden, waarin ik mij bevind, genoeg te hebben in mij zelf. En omdat wat duidelijker te maken zet de apostel tegen over elkaar, vernedering en overvloed, honger en verzadiging, gebrek en rijkdom. In welke van de omstandigheden hij ook verkeert, hij heeft geleerd het te accepteren zonder dat zijn rust van binnen erdoor verstoord wordt. Bij zichzelf vindt hij het altijd goed.

Durft u, lezer, het de apostel na te zeggen? Of tobt u misschien elke dag met de geweldige afstand tussen het ideaal en de werkelijkheid, die ons na de zondeval is overgebleven. Er zijn wat een mensen die hunkeren naar meer, haken naar bezit en afgunstig zien naar hen, die met meer goederen gezegend zijn.

De apostel zegt: dat conflict ken ik niet meer. Hoe zo? Heeft hij misschien weinig moeite in het leven ondervonden, dat hij zo gemakkelijk praat? Het voert ons nu te ver om op te sommen wat Paulus doormaakte in de dienst van zijn God. Maar 't was niet gering, Nee, gemakkelijke praat mag ik het niet noemen. Maar er is iets anders en de apostel laat ons daarover niet in het onzekere. Hij heeft deze houding gevonden uit zijn leven met de Heere Jezus Christus. 'Ik kan zo leven, ik vermag alle dingen door Christus, die mij kracht geeft'.

Niet altijd is dat het levensdevies van Paulus geweest. Hij moet helaas spreken van een eertijds. Eertijds heeft hij de gemeente van God vervolgd. Toen waren de mensen, die met dit devies leefden het voorwerp van zijn haat. Blazende dreiging en moord ging Paulus op pad. En hij kwam zover als de Heere hem gaan liet. Bij Damascus werd hij gearresteerd door de hoogste instantie. Aangehouden door de Koning der kerk zelf. Is er geen troost in, dat Die Koning met zo'n zondaar in zee gaat? Hij alleen leert hem zeggen: voorspoed of tegenspoed, ze raken mij tenslotte niet. Want diep in mijn ziel is Hij, die mij gekocht heeft en die voor mij zorgt, zodat ik over hoogten en diepten — al naar Zijn wil — mij veilig weet voor eeuwig.

Christus, die alleen is het geheim van zijn kracht. Het is goed te bedenken dat er nooit iemand op aarde geweest is, die beter wist dan Hij wat het betekende beide overvloed te hebben en gebrek te lijden. Zulke woorden worden met betrekking tot de Heere Jezus opeens te klein. Ze zijn niet toereikend voor zijn levensgang, waarin hemelse rijkdom naast aardse armoede komt te staan. Een hemeltroon naast een kribbe. Een gouden kroon naast die van doornen ...

Ik heb geleerd vergenoegd te zijn. Dat zou, wat het leven van Christus betreft aldus moeten luiden: Ik versta de kunst om na de hemelse volheid te spreken van de vossen met hun holen, de vogels met hun nesten en mijn eigen totale armoede. Ik heb me daarin geschikt, 't Was de wil van mijn hemelse Vader en ik leefde uit de verborgen innerlijke verbondenheid met Hem. Zo kon ik verzocht worden, zo kon ik lijden en sterven. Sterven nadat ik heb uitgeroepen, het is volbracht. Lezer, ziet u Hem voor u? Is Hij niet de gezegende Middelaar?

Hij roept mensen in zijn dienst. Tot verschillende dienst worden zij geroepen. Maar aan alle geroepenen deelt Hij mee van Zijn rijkdom. Dan is er geen aardse rijkdom die er op lijkt en als uiterlijke omstandigheden wat moeilijker lijken, de rijkdom van binnen komt er bovenuit. Zij, die geroepen zijn mogen weten: groter dan de Helper is de nood toch niet!

Christus het geheim van de kracht. Dat kan niet buiten het geloof om. Er is maar één kanaal waardoor de wateren van God naar een mensenleven toevloeien. Het oprechte geloof in Jezus Christus. Het geloof vindt zijn grond in de openbaring van God. Het houdt alles voor waar, wat de Heere in zijn woord zegt en het kent een hartelijk vertrouwen dat de beloften niet alleen voor anderen zijn maar ook voor mijzelf. Dat heeft Paulus bij zijn arrestatie geleerd. Het heilig geloof zette zijn hele bestaan op een ander plan. Zijn leven werd Christus. Alles richtte zich op Christus. En hij moest wel van hem spreken. Het getuigenis ging van Jeruzalem door Judea tot aan het uiterste einde van de aarde. Kan iemand, die van de Koning vol is nog bezig zijn met een beetje geluk, een beetje overvloed? Welnee, dit is Paulus' leven: ik heb mij voorgenomen niet anders te weten dan Jezus Christus en die gekruisigd. En verder, ik heb geleerd vergenoegd te zijn en te leven uit zijn hand.

Deze tevredenheid is vrucht van het werk van Gods Geest. Die neemt het uit de verworvenheden van Christus en deelt het de gemeente mee. Die werkt het geloof en de vrede in de ziel. Zo staan in een wereld, waarin de materie de boventoon voert, geld en goed, rijkdom en eer, dat heeft geen mens van zichzelf. Hij zal er dan ook de Heere de eer van geven en hij zal anderen spreken van Gods grote daden. De dichter levert ons het bewijs:

Gij hebt m' in 't hart meer vreugd gegeven Dan anderen smaken in een tijd als zij door aards geluk verheven Bij koren en most wellustig leven In hun overvloed verblijd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen