Hier en Heden

Amerika uit Zuid-Oost Azië

In allerijl hebben de Amerikanen eerst in Cambodja en vrij snel daarna, sneller dan verwacht, in Zuid-Vietnam hun biezen gepakt. De Verenigde Staten — U.S. — torsen sedert onheugelijke tijden de bijnaam: Uncle Sam. Inderdaad waren de Verenigde Staten van Noord-Amerika nog al eens de verre oom, die orde op zaken kwam stellen dank zij verworven macht. In vroeger tijden hebben vele verdrevenen om der wille van het geloof belangrijke bijdragen geleverd tot Amerika's aanzien. Het geïmmigreerde goud is helaas wel verdonkerd. Tweemaal hebben de Verenigde Staten redding gebracht in wereldoorlogen hier in Europa ontbrand. Oom stak ook de grote oceaan over om in Indo-China de grote opmars van het communisme tegen te houden. Het ging om nationale, politieke belangen, ook wel om een beetje christendom dat in deze bodem had wortel geschoten.

Weliswaar hadden de Verenigde Staten zich uit de regelrechte confrontatie losgewikkeld, toch blijft de aftocht uit Indo-China beduidend gezichtverlies, wat juist in die gebieden een slechte zaak is. Voor de Westerse zaak een stevige klap. Het Westers saamhorigheidsgevoel is tegenwoordig echter niet bijster sterk. De oostwest balans zou behoorlijk uit het evenwicht moeten zijn, ware het niet dat in de loop der jaren een andere balans, namelijk die tussen beide grote communistische machten, beslissend is gaan meewegen voor het algehele evenwicht in de wereld.

In 1952 vond een gedicht nog al weerklank in Amerika, waarin dit werelddeel een scherpe spiegel wordt voorgehouden. Amerika zou in strijd voor de wereldvrede, de Battle for Peace, sikkel en hamer kunnen verslaan, het communisme verstrooien, indien Amerika niemand en niets zou vrezen dan alleen God. Wee, wanneer Amerika het geloof in God verliest, dan verliest het ook het vertrouwen in zichzelf. Amerika is jammer genoeg de valse goden gaan dienen van geld, plezier en macht. Het lied is eigenlijk een gebed of God wil inspireren met wijsheid en of het Hem behaagt te vervullen met geloof. Amerika moet op de knieën.

Het scheelde echter niet heel veel of Amerika ging in Zuid-Oost Azië op de knieën. Op andere manier. De Verenigde Staten hadden het gevoel onoverwinnelijk te zijn. Daar houden ze na deze ervaring een deuk aan over.

Azië is onder de werelddelen van eigen signatuur. Azië is de bakermat van vele grote religies en het vaderland van de belangrijkste godsdienststichters. In Europa bedacht, in het half Europese en half Aziatische Rusland betracht, kwam het anti-godsdienstige wijl pseudoreligieuze communisme Azië binnenstromen ofschoon het wel Aziatische nationalistische kleuren aannam. Overigens had de vader van het communisme een Aziatische afkomst. Marx immers was een jood. Ook dat is te proeven.

De rode vlag waait boven Indo-China. Het Westen en daarmee het christendom werd teruggedrongen. Voor het geloof hoeft het echter niet per se neergang te betekenen. Geloof wil nog wel eens in druk opbloeien. Wij hebben evenwel niet de ellende terwille daarvan te bevorderen. Het dramatisch verloop annex onnoemelijk leed raakt ons. Onnoemelijk leed, want oorlog maakt ontelbare doden, ontelbare weduwen en ontelbare wezen. Oorlog richt verwoestingen aan. Het gaat ons inderdaad aan, want het evenwicht in deze wereld kan van invloed zijn op de stilheid en de gerustheid (de 'Vrede en de Veiligheid') waarbinnen wij leven.

Zeker wij spreken niet van een complete catastrofe. Nog altijd regeert de Heere. De Heere is bekleed met sterkte. Ook is de wereld bevestigd, dat wil zeggen volgens de Kantt. dat de grote zwaarte van het aardrijk door zijn kracht alleen in evenwicht wordt gehouden, zodat zij in het minst niet noch aan de éne noch aan de andere zijde wijkt. Ook de Kantt. hebben het reeds over evenwichtssituaties. Noch aan de ene noch aan de andere zijde wijkt zij. Politiek evenwicht is even anders. Zonder Gods Wil evenwel gebeurt echter niets. De bamboe-vitrage werd verhangen. Wat zal christenen en christendom wedervaren?

vaste paasdatum

In oecumenisch overleg streeft men naar het vaststellen van een vaste datum voor Pasen. Daarover tiert discussie. 'Je kunt het wel oecumenisch aankaarten, de joden zijn er ook nog en die zullen er niet veel voor voelen en langzamerhand gaan wij niet alleen voor zulke aangelegenheden met oecumenische partners maar ook met Israël te rade'. Aldus een bijdrage. Oudtijds waren de grote feesten feesten ter ere van de hemellichamen. Vandaar de wisselende datering. Toen kwamen - er natuur-aspecten, agrarische momenten bij kijken. Feesten van begin en einde van de oogst. Naderhand werden er ook nog herinneringen van belangrijke historische feiten aan vastgehecht. Uittocht en wetgeving. Uiteindelijk heeft het christendom er de viering van de fundamentele heilsfeiten aan verbonden. Toen zijn welbeschouwd de data wel vast gemaakt, want Christus is op één datum verrezen, en opgevaren voorts heeft Hij op één datum de Geest uitgestort. De zon bleef staan boven Gibeon en de maan boven het dal van Ajalon. Daarom is niet alles tegen een vaste datum. De feesten werden vast in Christus. Overigens zijn dit dingen waar de gemeente mee staat of valt.

éne schrede

Soms vind ik het wel eens vermoeiend artikelen te lezen in week-en maandbladen en van verslagen kennis te nemen van talloze samenkomsten. Eindeloos en uitentreuren worden de horizontalen afgedroogd, religie en christendom in neomarxisme-verdraaiers aan kaken gebracht. Heirlegers vallen het geloof af en doen tot en met aan wereldgelijkvormigheid. Ook dat is een wijdverbreide klacht. Ik vind het best dat dit alles wordt gesignaleerd.

Het is de toon die de muziek maakt. Komen wij, ieder op zijn beurt, vaak zodoende niet angstig dichtbij het: Vader ik dank u dat ik niet ben gelijk..., gelijk die en die en gelijk deze, die ik hier net bij de kleren heb? Natuurlijk vergeten wij niet erbij te vermelden hoe zeer en hoeveel wij zelf te kort schieten. Temeer omdat zelfs in de verzameling 'wij' wanneer wij scherp luisteren een grote groep 'zij' schuil gaat. Slechts éne schrede scheidt ons van de dood. Evenzo is er slechts éne schrede tussen ons en de dood in zonde en misdaden, waarin zijns ondanks de Farizeeër verkeert.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen