We zijn toch geen barbaren?

Dit jaar, nu het 30 jaar geleden is, dat de tweede Wereldoorlog afliep, wordt allerwege weer veel aandacht besteed aan de barre gebeurtenissen van die tijd. Met name de gruwelijke volksmoord, verricht aan het joodse volk, wordt weer naar voren gehaald. En dat is goed, opdat we niet vergeten! Ik werd getroffen door een bitter-ironisch trekje in de gebeurtenissen rondom Auschwitz. Een vrouw stapte in Auschwitz uit de trein met een kind op de arm. Ze had op de heenreis 'iets' vernomen en vroeg toen zij uit de trein stapte aan een commandant: 'is het waar, dat hier kinderen worden vergast? ' Het antwoord was: 'wat dacht u wel, we zijn geen barbaren!' We zijn geen barbaren en op enkele honderden meters afstand kropen de stervenden in de douchecellen met 't gifgas langs elkaars lichaam omhoog van angst, en klemden zich aan elkaar vast zodat de lijken daarna moeilijk van elkaar los te maken waren. Zes miljoen joden werden beestachtig omgebracht. En gezegd werd: we zijn geen barbaren! Zo te zien waren de mensen, die het deden, ook geen barbaren. Het waren keurige heren, zoals we ze nu ook bij duizenden zien in de straten. Keurige heren! Ook Himmler was een keurig heer, maar hij kwam op een keer bij een executie van Joden kijken hoe dat 'doden'' nu ging want hij had nog nooit zien doden.

Het aangrijpende is dat het zulke keurige mensen schenen te zijn in wie de demonische moordlust was gevaren. Daarom behoeven we niet te denken, dat het nooit meer gebeuren zal, al beware God ons daarvoor. De mens kan de mens een wolf worden. En de geest van anti-semitisme is ook nu niet uitgeroeid. Dat blijkt wel uit de houding van velen t.o.v. het volk Israël. Die geest kan varen in zeer keurige, ook in zeer 'christelijke' mensen. Toen op de Hervormde Synode iemand eens, namens de Raad voor de Zaken van Overheid en Samenleving, zei dat elke vorm van anti-semitisme hen vreemd was, zei ds. S. Gerssen dat dat van weinig zelfkennis getuigde. De antisemiet zit in ons allen. Zit er ten diepste niet achter de vijandschap tegen de God van Abraham, Izaac en Jacob?

Asaf kende zich als een groot beest voor God (Psalm 73). Ik moest eraan denken toen ik las dat de commandant zei: we zijn geen barbaren. Mensen in dienst van satanische machten worden ook beesten tegenover elkaar. Dat is de les uit de tweede wereldoorlog. Dat hebben we te bedenken bij herlevend antisemitisme.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen