Garnituur bij de internationale

Moeten we over Spanje er het zwijgen maar toe doen ? Die verleiding is groot want als men 'neen' zegt — en hartgrondig — tegen de huidige anti-Spanjedemonstraties dan loopt men direct het gevaar voor fascist, voor aanhanger of verdediger van het Franco-regime te worden uitgemaakt.

Welnu, het zij dan eerst maar ondubbelzinnig gezegd: we zeggen ook néén tegen Franco's dictatuur. We weten hoe het protestantisme in Spanje weinig goeds en veel kwaads van het regime daar ontvangen heeft. En elke dictatuur is uit de boze. We zeggen ook néén tegen een berechting zonder echte vorm van proces.

Dat er in Spanje met de rechtsorde één en ander fout zit is buiten kijf.

Maar in de huidige demonstratie-woede bijt de wolf de wolf. Hier klinkt tegen het Spaans fascisme de muziek van de socialistische internationale (op het Domplein te Utrecht, bij de door de regering belegde protest-demonstratie, uit volle borst gezongen). Het (internationale) socialisme hijst rondom deze kwestie de vaandels en uit zijn selectieve verontwaardiging. De protesten zijn allemaal wel erg ongeloofwaardig. Niet alleen omdat er geen enkel mededogen naar voren komt met de slachtoffers, die de nu in Spanje terechtgestelden hebben gemaakt (de veertien weduwen van politie-agenten en hun kinderen). Maar vooral omdat de wereld óók roodgekleurd is van het bloed, dat kleeft aan communistische, anarchistische, marxistische, maoïstische handen. Waar blijven de protesten tegen de slachtoffers in Rusland waarvan Solzjenitsyns boek 'De Goelagarchipel' zo vol is ? Kardinaal Alfrink sprak wijze woorden toen hij zei de emotionaliteit niet goed te kunnen begrijpen, gezien wat er overal loos is en gezien de slachtoffers die de te­rechtgestelden in Spanje hebben gemaakt. Nogmaals, het socialisme hijst de vaandels en duizenden trekken achter die vaandels op. Totdat blijken zal, dat we met al onze selectieve verontwaardiging machten in de samenleving vrij baan hebben gegeven, die ons onder een juk brengen, dat niet minder of anders is dan dat van Franco. Het is dan ook verbijsterend, dat de Raad van Kerken zo kritiekloos present is bij de socialistisch geleide acties.

Me dunkt, dat de vertegenwoordigers van de kerken, die in Utrecht acte de presence gaven, een voor velen welkome garnituur bij de socialistische internationale waren. Wij voor ons hadden echter heel wat moeite met de uit onze kerk geuite 'woede' toen we de tonen van de internationale op de achtergrond hoorden.

En voor de duidelijkheid dan toch nog maar éénmaal: 'néén' tegen Franco's regime. Voor het geval dit na al het andere vergeten mocht zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen