Kerknieuws

AMERSFOORT

Afscheid van ds. B. J. Wiegeraad van de Hervormde Gemeente Amersfoort (wijkgemeente Adventkerk) wegens vertrek naar De Bilt.

Hoewel wij allen belijden, dat er uit de mens niets goeds is, ontlokten de vele lofuitingen, geuit bij zijn afscheid, aan ds. Wiegeraad een uitspraak van ds. Korevaar: 'Het lijkt wel of de erfzonde aan dominees is voorbijgegaan'.

Ik denk, dat de oorzaak tweeërlei is. In de eerste plaats past het ons niet het minder aangename, dat we op het hart hebben, in het openbaar op de tong te nemen. In de tweede plaats bemerk je pas, wat iets of iemand je waard is, als je dat 'iets' of die 'iemand' moet gaan missen. Vooral dit laatste, het feit, dat een band wordt doorgesneden, die in de loop der jaren is ontstaan, ervaar en proef je minder in een officiële afscheidsdienst dan in een wat minder formeel bijeenzijn in een gemeenteavond.

Daarom zou het onjuist zijn de gemeenteavond, die op 10 juni jl. in het Adventcentrum werd gehouden achteloos voorbij te gaan. Die bijeenkomst werd geopend door de 2e voorzitter van de kerkeraad, br. Wesdorp, die n.a.v. Hand. 21 en 22 behartenswaardige woorden sprak. Hij wees er op, dat al gaat de dienaar, de Heere blijft. Een gedachte, die die avond en ook de daarop volgende zondag nog enige malen zou worden uitgesproken.

Vervolgens werd er gesproken namens en gezongen door de kinderen van de Zondagsscholen. 't Is misschien wat overtrokken, maar als je die jonge stemmen hoort zingen 'Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heren hand', dan doet dat je iets.

De Herv. Vrouwendienst liet in een gedicht weten, hoezeer ze dominee, maar vooral mevr. Wiegeraad, als presidente zou missen. Ds. Jansens, tot voor kort verbonden aan het Rusthuis Nijenstede sprak een zeer bewogen en persoonlijk woord, waaruit vooral de 'pastor' Wiegeraad naar voren kwam. Een diaken en een kerkvoogd kwamen aan het woord, de één wat lichtvoetig, de ander degelijk, waarna br. Van Bemmel, scriba van de wijkkerkeraad namens de wijkgemeente in de eerste plaats wat Onze-Lieve-Vrouwe-bedstro aanbood, omdat 'verhuizen nu eenmaal bedstro kost' en daarna een envelop met inhoud, die moest dienen om de functie van de aangeboden plant nl. bodembedekker, te realiseren. Duidelijk was die avond te merken, dat er in de 8 jaren, dat ds. Wiegeraad in de wijkgemeente werkte, banden zijn gelegd. Het afscheid nemen, na afloop van de bijeenkomst, vergde dan ook heel wat tijd.

In de afscheidsdienst op 14 juni in de oude Sint Joriskerk, die tot de laatste plaats was bezet, kreeg dit alles nog eens een officieel vervolg. Kernpunt van de dienst was 'dankbaarheid', n.a.v. 1 Thess. 2 : 13, de tekst, die dominee Wiegeraad voor deze afscheidsdienst gekozen had. De dankbaarheid wordt door Paulus niet slechts aan het begin of het eind van de brief genoemd, maar is door de hele brief heengeweven. Het is geen kleinigheid als aan het eind van een periode het batig saldo mag zijn; dankbaarheid. Dat was het voor Paulus, dat was het voor ons als gezin, aldus ds. Wiegeraad. (En dat was het ook voor de wijkgemeente). Dank zonder ophouden. Geen algemeen, onbestemd gevoel van dankbaarheid, maar dankbaarheid jegens God, de God van de verkiezende liefde. Hij is het, die leidde. Hem moeten we overhouden, of we nu in Amersfoort zijn, of naar De Bilt gaan of naar Nepal. Het gaat om Hem. De dankbaarheid geldt het gepredikte Woord, door de gemeente ontvangen en aangenomen. Dat is niet vanzelfsprekend. Alleen de goede grond brengt goede vrucht voort. Het is niet alles Israël, wat Israël heet. We worden niet automatisch zalig. Persoonlijk geloof, persoonlijke bekering, belijdenis van schuld tegenover de Hoge God is noodzakelijk. In huisbezoek, prediking en catechese heb ik u dit voorgehouden, aldus ds. Wiegeraad. Nog éénmaal spoor ik U aan: bekeer U, vóór het te laat is. Het Woord spreekt ook van genade, van de Opgestane, die in Onze plaats wou staan. En het spreekt van de Heilige Geest, die doorwerkt, louterend, vernieuwend, wederbarend, heiligend. In de gemeente was dat ook merkbaar. Conflicten werden bijgelegd, zondige wegen verlaten, nieuwe wegen ingeslagen. Gods Geest getuigde in de harten. Acht jaar lang gaf God kracht en gezondheid, werkte Gods Woord warmte, onderlinge liefde, behulpzaamheid uit liefde tot Christus. Zo leeft de gemeente verticaal en horizontaal als een stad op een berg.

De toekomst lijkt somber. Economische en financiële problemen, verzet tegen Gods Woord, bandeloosheid. Zou soms ook van ons gelden, dat Jezus geen krachten kan doen vanwege ons ongeloof? Laat ons gebed zijn: Bewaar ons bij het geloof. Dan zal de zegen van het Werkende Woord niet ophouden. In dat vertrouwen mogen we elkaar loslaten. Andere dienaars zullen de fakkel verder dragen achter het Werkende Woord, de Werkende Christus, totdat de laatste dag aanbreekt, waarop alleen de dankzegging overblijft.

Na de prediking sprak de consulent ds. Schroten van Bunschoten namens de classis en het Breed Ministerie. Begon ds. Wiegeraad in de classis met een adviserende stem (als dir. van de I.Z.B.) allengs kreeg die stem meer gewicht, vooral toen ds. Wiegeraad tot voorzitter werd gekozen. Duidelijk bleek bij al zijn werk, dat hij de gehele kerk op het oog had. Ds. G. J. Wisgerhof sprak namens de Centrale Kerkeraad, de Collega's en niet te vergeten de vrouwen van de collega's. Namens de laatstgenoemden dankte hij Bas en Bep voor hun vriendschap, gastvrijheid en collegialiteit en namens de eerste dankte hij ds. en mevr. Wiegeraad voor het vele werk verricht in de Centrale Gemeente.

Tenslotte sprak oud. Wesdorp namens de wijkgemeente Adventkerk een sober woord, omdat wij op de plaats waar God tot ons spreekt soberheid hebben te betrachten. Wij zien u vooral als de ambtsdrager door wie God tot ons gesproken heeft. Hem zijn we dankbaar. U zijn we erkentelijk. U bent elders geroepen. Het is Gods weg met u en met ons. Zijn wil geschiede. In het geloof, dat God met u meegaat en met ons blijft kunnen wij u laten gaan. Hij geve u goede jaren in De Bilt. Nadat de gemeente ds. Wiegeraad en zijn gezin Ps. 121 : 4 had toegezongen sprak ds. Wiegeraad woorden van dank jegens allen met wie hij had mogen verkeren en werken, zowel in kerkelijk als in schoolverband. Daarna legde ds. Wiegeraad voorde laatste maal als wijkpredikant de Zegen Gods op de Gemeente.

REFORMATORISCHE BIJBELSCHOOL

Op vrijdag 26 juni heeft de sluiting plaats gevonden van het kursusjaar 1980-1981 van de Reformatorische Bijbelschool te Zeist. Op de feestelijke sluitingsavond werden de getuigschriften uitgereikt onder belangstelling van veel vrienden, familieleden en andere aanwezigen.

De afgestudeerden, die het getuigschrift van de 3-jarige opleiding ontvingen zijn: Wim Beldman, Germa Beldman-Rietberg, Hanneke Bolhuis, Henk Bosch, Els Brouwer, Bram van Dijke, Ditta Eilander, Jan Fokker, Ludwine van Hoeven, Geertje Kelder-Vos, Nelleke van Poederooyen, Anja Reijm-Monster, Jos Uitdenboogaart, Annie Vreugdenhil, Folkedina Zwaan.

Verschillende van deze studenten hebben reeds een baan gevonden als pastoraal werker, in evangelisatiewerk of in het godsdienstonderwijs. Anderen zoeken nog een baan in deze richting.

Zij die het Vormingsjaar gevolgd hebben zijn: Anneke Booman-Geerse, Hilda Bosman, Willy van den Brink-Visser, Joanneke Bremmer, Jenneke de Bruin, Janneke van Dieren, Gottfrid van Eek, Kees van Groningen, Agnita Huygen, Janneke Jonker, Marten Knevel, Jan Langelaar, Dineke Mulder-Brouwer, Dita Seeleman, Bert Wagenvoort, Tinke van der Wal, Jolanda Westeneng, Metha de With.

Van deze Vormingsjaar-studenten stromen er vier door naar de bovenbouw te weten: Hilda Bosman, Marten Knevel, Dineke Mulder-Brouwer en Jolanda Westeneng.

Voor de nieuwe kursussen, die in september van start gaan, hebben zich 40 kandidaten aangemeld. Dit betekent dat zowel het Ie jaar van de 3-jarige opleiding als het Vormingsjaar weer met een volledige bezetting kan beginnen. De Ref. Bijbelschool moet per augustijs het huidige pand aan de Slotlaan te Zeist verlaten. De school heeft het voormalige Chr. Jongensinternaat in Zeist aangekocht. Dit gebouw aan de Krakelingweg gaat dienen als nieuw onderkomen voor de school. Om de aankoop financieel mogelijk te maken wordt dit jaar een aktie gevoerd onder de naam R.B.S.

DS. LUKITO HANDOJO: KERK MOET KRITISCH EN PROFETISCH HANDELEN

'De kerk wordt uitgedaagd zich te plaatsen in de realiteit van het leven om vanuit de geloofsovertuiging de huidige mens en samenleving te ontmoeten. Niet alleen leven we in een multi-raciale en pluriforme samenleving, we moeten bovendien niet vergeten dat midden onder ons een sterke neiging aanwezig is om in vele aspecten van het leven te polariseren, zodat we uit elkaar groeien. Hierin moeten we meer bewust zijn, om niet vanzelf in de stroom mee te gaan, maar in plaats daarvan kritisch en profetisch te handelen.'

Dit schrijft ds. Lukito Handojo, missionair predikant in Nederland, uitgezonden door de Gereja Kristen Indonesia (Christelijke Kerk van Indonesië) van West-Java, in zijn laatste rondzendbrief aan de hervormde gemeenten in Nederland.

Ds. Lukito Handojo kwam 7 jaar geleden naar Nederland, waar hij zich vestigde in Maassluis. Vandaaruit bezocht hij een groot aantal hervormde gemeenten in Nederland om die te wijzen op de missionaire taak die de kerk heeft. Binnenkort zal ds. Lukito Handojo terugkeren naar zijn gemeente in het centrum van Djakarta, waar hij voor zijn vertrek naar Nederland 14 jaar predikant was.

De vorige rondzendbrieven van ds. Lukito Handojo gaven zeer veel stof tot discussie. Daarover schrijft ds. Lukito Handojo in deze laatste brief: 'Ik hoop niet dat door mijn brieven mensen steeds aan het discussiëren blijven en alleen aan het denken worden gezet. Het zou meer betekenis hebben wanneer juist hierdoor de gemeenten meer aan daden zijn toegekomen. Hoewel het niet eenvoudig is, laten we toch proberen de gesprekken die wij gevoerd hebben in de praktijk te brengen.' Ds. Lukito Handojo verklaart in zijn brief het niet juist te vinden alleen te spreken over negatieve zaken, want er gebeuren ook zeer positieve dingen in kerkelijk Nederland. 'Daarom is het ook juist om hier te zeggen, dat ik blij ben dat in de ontmoetingen met kerkeraden, commissies, werkgroepen en gemeenteleden blijkt dat er wel moeite wordt gedaan om de kerk op de juiste plaats in de samenleving te plaatsen. De kerk niet als monument of club van een bepaald soort mensen, maar echt als een gezonde en gezonden gemeente voor de mensen en de samenleving om hen heen. Een gemeenschap van mensen dié door Gods verzoening. Zijn liefde mogen ervaren en daardoor bereid zijn zich in dienst van de medemens te stellen.' Wat de Nederlandse kerken in deze tijd meer zou moeten bezighouden, aldus ds. Lukito Handojo, is het opbouwwerk in de gemeente, met het oog op het missionair zijn van de gemeente. Missionair zijn is echter niet in de eerste plaats een zaak van organisatie, aldus ds. Lukito Handojo, maar van verootmoediging en gebed. 'Vanuit Pinksteren moeten we in al ons bezig zijn meer ruimte aan de Heilige Geest geven. Zonder de kracht van de Heilige Geest is géén evangelisatiewerk, géén zendingswerk, géén diakonaal werk mogelijk en blijft alle inspanning zonder vrucht. Het werk van de Geest is gericht op groei van de gemeente.'

We moeten daarom komen, aldus de brief, tot een gemeente die niet alleen evangeliserend, maar tegelijkertijd ook pastoraal en diakonaal is, een ' woord-en-daad-gemeente'.

Opvoeding

De opvoeding en begeleiding van kinderen ligt in de eerste plaats in de handen van de ouders, aldus ds. Lukito Handojo. Zij vormen de basis van de gemeente-opbouw. Die gemeente-opbouw begint dus thuis. 'Zo kunnen wij cellen vormen, die dicht bij huis beginnen, die zich verder in het gemeenteleven ontwikkelen, om daarna naar buiten uit te stralen. Hiermee kan duidelijk worden wat en hoe het celsysteem in ons gemeenteleven functioneert. De kerk moet voor ons wel een centrum zijn, maar de uitstraling naar buiten bewijst dat het niet altijd kerk-centrisch moet zijn.’

Christen-zijn vandaag betekent dat het niet eenvoudig is in het geloven geloofwaardig te zijn, aldus ds. Lukito Handojo. 'We moeten er steeds mee bezig zijn ons geloof te laten groeien. Met en bij onze medechristenen willen we een bewustwordingsproces op gang brengen. Het is een blijvende taak van de kerk en van ieder van ons. Wij mogen hopen dat de gemeente meer vreugde uitstraalt en dat christenen zich met elkaar bewust worden van de functie in eigen plaats en omgeving. Christen zijn betekent niet alleen geborgen zijn, maar ook dienstbaar zijn.’

De derde en laatste rondzendbrief van ds. Lukito Handojo is opgenomen in de folder 'We hebben elkaar gewoon nodig', die a.s. zondag in een groot aantal nervormde gemeenten zal worden uitgedeeld. De werkgroep die ds. Lukito Handojo tijdens zijn verblijf in Nederland heeft begeleid, heeft deze folder samengesteld om een extra accent te geven aan de viering van Pinksteren. Het is echter ook mogelijk de folder later dit jaar uit te delen, bijvoorbeeld in september, aan het begin van het nieuwe seizoen. Verder is de folder geschikt om in groepen of tijdens gemeenteavonden als gespreksmateriaal te dienen.

De folder kan nog besteld worden bij het Hervormd Evangelisatorisch Beraad, Postbus 19, 3970 AA Driebergen, tel. 03438-12241. De prijs is ƒ 15, per 100 exemplaren. Bij kleinere aantallen ƒ 0, 20 per stuk.

Tijdens zijn verblijf in Nederland trad ds. Lukito Handojo op als adviseur van de generale synode van de Hervormde Kerk. Als zodanig zal hij tijdens de volgende synodevergadering (19 en 20 juni) afscheid nemen.

***

OPVANG IN HONG KONG IN PROBLE­MEN:
1200 VIETNAMESE BOOTVLUCH­TELINGEN AANGEKOMEN

De hulpverleningsorganisatie world relief, die in Hong Kong de opvang van vluchtelingen uit Indo-China verzorgt, heeft de afgelopen vier dagen te maken gekregen met een nieuwe toevloed van Vietnamese vluchtelingen. Een onrustbarend groot aantal van bijna 1200 mensen is in dit korte tijdsbestek in Hong Kong gearriveerd. Extra organisatie van mankracht en financiële middelen is dringend nodig. Aan de nieuw-binnengekomen vluchtelingen worden z.g. 'Lovebuckets' verstrekt. Deze eerste-hulp-pakketten bevatten onder meer: kleding, toiletbenodigdheden en voedsel.

World Relief heeft aan de stichting hulpverlening Zuid-Oost-Azië te Groningen gevraagd haar te helpen met de financiering van de opvang van dit grote aantal vluchtelingen. Een bedrag van ongeveer ƒ 58000, - is direkt nodig om deze ontheemden te kunnen helpen aan de allereerste levensbehoeften. Deze nieuwe golf van vluchtelingen bevestigt nogmaals de berichten van de laatste tijd omtrent de grote zorg over de toename van mensen die Vietnam verlaten, omdat een langer verblijf in hun land door allerlei oorzaken (bedreiging met de dood, vernedering, honger) onmogelijk is geworden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen