Schotse predikant over de plaats van de vrouw in de kerk

Inleiding

Het zal de lezers van 'De Waarheidsvriend' bekend zijn dat de Gereformeerde Zendingsbond samen met de Free Church of Scotland assistentie verleent aan het werk van de Evangelisch-Presbyteriaanse Kerk van Peru. In de jaren vanaf 1978, sinds welk jaar het contact met deze Schotse Kerk bestaat, hebben wij bemerkt dat zij evenzeer naar Schrift en belijdenis wensen te leren en te leven als onder ons het geval is. Het is de lijn der Reformatie, die via predikers als John Knox, de Erskines, M'Cheyne en vele anderen, altijd heeft willen vasthouden aan de beginselen: Alleen door de Schrift - alleen door genade - alleen door geloof. Nu er onder ons weer een gesprek gaande is over de plaats van de vrouw in de gemeente, leek het mij goed eens een stem te laten horen uit deze, ons zo verwante kerk in Schotland. Het is een artikel uit hun blad, de 'Monthly Record' van april 1979, geschreven door ds. William MacLeod, predikant van de Partick Free Church in Glasgow. Het artikel geeft in kort bestek, helder en eenvoudig, Bijbelse gegevens die ons bij ons nadenken en gesprek over dit onderwerp kunnen helpen.

Samen met elkaar, in broederlijke liefde, luisteren naar wat wij in de Schrift mogen vinden, kan dat nog wel heden ten dage, nu ook onder ons zo wordt gepolariseerd? Laten we erom bidden, opdat we horen wat de Geest tot de gemeente zegt. Hier volgt dan het artikel:

De plaats van de vrouw in de kerk

Dikwijls gaan sommige schrijvers, na bovenstaande titel, verder met te betogen dat vrouwen geen predikant, ouderling of voorganger mogen zijn. En dan houden ze op. De vraag wat dan wél de plaats van de vrouw is in de kerk, wordt gewoonlijk onaangeroerd gelaten. Onze vrouwen is het heel duidelijk wat ze niet moeten doen of zijn, maar ze worden op deze wijze in het onzekere gelaten over de bijdrage, die Christus van hen vraagt in het leven en het werk van de kerk.

Paulus had, in tegenstelling tot wat men gewoonlijk denkt, een heel hoge dunk van vrouwen. Hij erkende hun werk als van grote waarde voor de Kerk van Christus. Hij spreekt over sommige vrouwen als zijn medearbeiders die met hem gestreden hebben in het Evangelie (Fil. 4 : 3).

Vele van de personen in de lange lijst van Romeinen 16 aan wie hij groeten zendt, waren vrouwen. Zij onderscheidden zich van de rest van de gemeente vanwege hun werk voor Christus.

Het is onze plicht dat wij bestuderen wat deze en andere Nieuwtestamentische vrouwen deden, en dus, wat God eist van vrouwen in de kerk vandaag. Er zijn vijf terreinen waarover we zullen handelen.

Getuigenis

Alle ware gelovigen, mannen, vrouwen en kinderen, zijn krachtens hun verhouding tot God, Zijn getuigen.

De ware christen is een mens die belijdt verlost te zijn door de macht van God uit de heerschappij van zonde en satan (Rom. 6). Zij zijn Gods kinderen. Voor een groot deel kent de wereld God slechts via de ware gelovigen. Christus, Die het Licht der wereld is (Joh. 8 : 12), zegt tot Zijn volgelingen: 'Gij zijt het licht der wereld', Matth. 5 : 14, Zijn discipelen moeten zijn licht overbrengen naar de duisternis van de wereld. Dit houdt boven alles in, het leven van een heilig leven. Zodat ongelovigen, ziende 'uw goede werken' zullen komen om 'uw Vader, Die in de hemelen is, te verheerlijken', Matth. 5 : 16.

Op deze wijze zal de pas-bekeerde vrouw haar man inwinnen voor de Heere, zelfs zonder een woord te spreken (1 Petrus 3 : 1). Het woord: 'Gij zijt Mijn getuigen, spreekt de Heere, dat Ik God ben', Jesaja 43 : 12, wordt gericht tot zowel mannen als vrouwen. Dit is vandaag de dag één van de belangrijkste, meest opeisende, en tegelijk meest veronachtzaamde terreinen van het werk van een waar christen, van beide geslachten.

Hiermee verbonden is het werk van Gods kinderen in de samenleving. 'Gij zijt het zout der aarde', Matth. 5 : 13. Zout is een bederfwerend middel. Christenen, mannen zowel als vrouwen, moeten hun uiterste best doen om het bederf van de samenleving tegen te gaan.

In het Oude Testament hebben we verscheidene voorbeelden van godvrezende vrouwen, die hun gaven gebruikten voor het welzijn van het volk, hoewel de cultuur van die dagen de vrouwen sterk onderdrukte. Mirjam is één van degenen die Israël verloste, geplaatst naast Mozes en Aäron (Micha 6:4). Debora werd door God gebruikt om Is­raël te redden uit de hand van hun onderdrukkers en zij regeerde het land met grote wijsheid en moed (Richteren 4 en 5). Esther was weer een andere vrouw die door God verheven werd tot een hoge positie in de oude wereld en die zo in staat gesteld werd om veel te doen ten goede van het Joodse volk.

Ook in de wereld van vandaag moeten de vrouwen de gaven die God hen heeft gegeven gebruiken ten goede van de samenleving. Zij mogen zich niet aan hun verantwoordelijkheid onttrekken. In gezaghebbende posities kunnen ze veel doen om de mannen om hen heen te beïnvloeden ten goede.

Onderricht

In de Nieuwtestamentische gemeente ontvingen zowel mannen als vrouwen de Geest der profetie. Op de dag van het Pinksterfeest werden woorden van Joël vervuld: 'Ik zal uitstorten van Mijn Geest op alle vlees, en uw dochters zullen profeteren', Hand. 2 : 17. Alle Nieuwtestamentische gelovigen zijn profeten, zoals ze evenzeer allen priesters zijn (1 Petrus 2:9).

Sommigen waren profeten in die zin dat zij directe openbaringen van God ontvingen, zoals b.v. de dochters van Filippus (Hand. 21 : 9), maar dit eindigde met het tijdstip dat het Nieuwe Testament op schrift gesteld was en de canon werd afgesloten.

Alle ware gelovigen hebben de Heilige Geest (Romeinen 8 : 9), en een deel van Zijn werk is het verstand te verlichten, zodat de waarheden van de Schrift worden verstaan. 'De natuurlijke mens begrijpt niet de dingen die van de Geest van God zijn, want ze zijn hem dwaasheid.' Maar de gelovige kan met de hulp van de Geest alle dingen onderscheiden (1 Corinthé 2 : 14, 15). 'Doch gij hebt de zalving van de Heilige, en gij weet alle dingen', 1 Johannes 2 : 20.

Zo kunnen vrouwen, evengoed als mannen, door het onderzoek der Schriften, komen tot een grondige kennis van de waarheid. Op deze wijze leren zij de raad en wil van God kennen (Efeze 1 : 9) en lijken zij op de profeten van het Oude Testament. Zij hebben zich niet te verlaten op priester of prediker, maar moeten met de hulp des Geestes, ten volle in hun hart overtuigd zijn van datgene wat zij geloven.

Deze gave van de profetie is niet slechts voor hun eigen persoonlijk nut in het 'onderscheiden van alle dingen', maar verschaft allen ook iets dat zij moeten delen met anderen, zowel binnen als buiten de kerk. Oudere, tot geestelijke rijpheid gekomen gelovige vrouwen hebben de plicht en de verantwoordelijkheid de jongeren te onderrichten door hun voorbeeld en lering (Titus2 : 3-4).

In Handelingen 18 : 26 hebben wij een belangwekkend voorbeeld van een vrouw die een man onderricht geeft in een besloten kring. Apollos, een welsprekend man en machtig in de Schriften kwam naar Efeze, en daar hij niet gehoord had over Jezus, leerde hij de doop van Johannes. Priscilla nam, samen met haar man Aquila, deze man tot zich en ze onderrichtten hern in de volheid van het Evangehe. Deze begaafde vrouw die bij verscheidene gelegenheden in net Nieuwe Testament wordt genoemd, moet een belangrijk aandeel hebben gehad in het onderricht van Apollos, anders zou zij in dit verband niet zijn genoemd.

Zo zien we dat in besloten kring vrouwen onderricht moeten geven en hun kennis van het Evangelie delen met mannen. Natuurlijk moeten vrouwen ook hun kinderen onderrichten en kinderen moeten hun beide ouders gehoorzamen en eren (Efeze 6:1; zie ook 1 Timotheüs 5 : 10 en 14).

Vrouwen moeten zich realiseren dat ook zij profetessen van de Heere zijn tot een wereld die in de duisternis ligt. Met het gezag van de mannen Gods der oude tijden, moeten zij het goede nieuws bekendmaken aan hun vrienden, buren en collega's op het werk. 'Zo spreekt de Heere.'

De Samaritaanse vrouw is een goed voorbeeld van een zendelinge voor haar eigen volk. Het is ook van belang dat de eerste getuige van de opstanding van Christus een vrouw moest zijn (Johannes 20 : 11-18).

De enige beperking voor vrouwen als leraressen is in de openbare bijeenkomst van de gemeente Gods (1 Timotheüs 2 : 11-12; 1 Corinthiërs 14 : 34-35). Evenzeer dus als voor mannen, zijn er voor vrouwen geweldige gelegenheden open om te onderrichten. Ook zij zijn profeten.

Het zou best de moeite waard zijn te overwegen onze theologische school open te stellen voor vrouwen om hen verder toe te rusten voor hun velerlei dienst. Veel vrouwen van onze kerk studeren op Bijbelscholen waar het onderwijs niet altijd even rechtzinnig of grondig is als ze op onze school zouden krijgen. Het gevolg is dat zij zich dikwijls niet meer kunnen vinden in de theologie en het getuigenis van onze kerk. Hoe beter onze vrouwen hun Bijbel kennen, hoe groter hun bijdrage zal zijn aan het werk van de kerk.

(Noot van de vertaler: De predikanten van de Free Church of Scotland ontvangen hun opleiding aan het Free Church College te Edinburgh. De vrouwelijke zendingsarbeiders ontvangen reeds lang een deel van hun opleiding aan dit College. Dit jaar voor het eerst is een vrouw toegelaten de hele predikanten-opleiding te volgen, onder de uitdrukkelijke belofte dat ze niet naar het ambt zal staan, noch in de eigen kerk, noch in een andere. Deze belofte is positief gedaan.)

Dienst

De bediening van Christus bestond daarin dat Hij anderen diende: 'De Zoon des mensen is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en Zijn ziel te geven tot een losprijs voor velen'. Markus 10 : 45. Hij roept ook ons op tot een leven van dienen (vers 43, 44). Jezus had ook vrouwen als discipelinnen die met Hem rondtrokken en Hem dienden van hun goederen (Lukas 8 : 1-3). Paulus geeft Timotheüs een tekening van de vrouw die waarlijk hooggeacht moet worden (1 Timotheüs 5 : 10). Zij heeft zich gewijd aan gastvrijheid, aan het zorgen voor vreemdelingen door hen te voorzien van voedsel en hen vriendschap te geven. Zij wast de voeten der heiligen en neemt aldus zelfs deel aan de meest slaafse taak ten behoeve van het welzijn van andere christenen (zie Johannes 13). Verder zorgt ze voor de diepbedroefden, dat zijn de zieken, de bedroefden en degenen die in moeite zijn. Er zijn ook vandaag de dag ernstige noden op deze terreinen van het leven. Vele christenen zijn eenzaam en hebben gastvrijheid, vriendschap en gemeenschap nodig. Veel sociaal werk, dat christenen vrijwillig behoren te doen, wordt overgelaten aan de overheid en haar diensten. De zieken en bejaar­den worden dikwijls spoedig vergeten. Werk van deze aard dat door vrouwen wordt gedaan gaat aan de wereld onopgemerkt voorbij, maar wordt gezien door God, aan Wie het behaagt.

Voorbede

Ware gelovigen zijn zowel priesters van God als profeten. Een groot gedeelte van hun priesterlijk werk is de voorbede. Getrouw en ernstig bidden is een geweldige bron van zegeningen voor de christelijke gemeente en voor de ten ondergaande wereld. We kunnen wel aanvoelen dat er geen Free Church zou zijn, wanneer er geen gebeden waren van godvrezende vrouwen. Hier hebben we allen een belangrijke dienst te vervullen. De eeuw waarin wij leven is er één die gekarakteriseerd wordt door geestelijke kilheid en dodigheid in de kerk en vruchteloosheid in het toebrengen van zondaars. Wij behoren boete te doen voor God en ernstig Zijn zegen van Hem af te smeken.

Gezin

Dit is weer een ander terrein waarop vrouwen buitengewoon veel kunnen doen voor de Heere. Vele van de getrouwste christenen van vandaag hebben hun geloof mede te danken aan de opvoeding die zij ontvingen van godvrezende moeders. Paulus noemt onder de goede werken in 1 Tim. 5 het opvoeden van kinderen (vers 10). Hij spreekt ook over het regeren van het huis (vers 14). Hiermee verwijst hij naar het werk van vrouwen in het regelen van de gezinsaangelegenheden. Een prachtige en levendige beschrijving hiervan wordt gegeven in Spreuken 31. Onder andere is de deugdelijke huisvrouw zakelijk en beminnelijk. Zij werkt hard, zorgt voor haar gezin en vreest de Heere. Zij heeft beslist geen tijd voor lui rondhangen. En daarom: 'Haar kinderen staan op en roemen haar welgelukzalig; ook haar man, en hij prijst haar' (Spreuken 31 : 28).

Tot nu toe hebben vele schrijvers, als zij schreven over 'de plaats van de vrouw' grote nadruk gelegd op de rol van de vrouw als echtgenote en moeder. In een recente uitgave vinden we de woorden: 'Haar voornaamste taak is de moederlijke functie binnen de band van het huwelijk' ('Hold fast your confession', uitg. Knox Press, Edinburgh 1978).

Maar een probleem dat zich onmiddellijk voordoet bij dit gezichtspunt is de positie van de alleenstaande vrouw. De Schrift leert duidelijk dat gelovigen niet moeten trouwen met ongelovigen (b.v. 2 Cor. 6 : 14-18). Er zijn echter veel meer christenvrouwen dan mannen in Schotland. Alzo is het onmogelijk voor al de gelovige vrouwen om te huwen 'in de Heere'. Moeten we dan betogen dat vele vrouwen door God in een wereld geplaatst zijn waar zij hun 'voornaamste taak' niet kunnen vervullen? Deze wijze van spreken leidt ertoe dat alleenstaande vrouwen het gevoel kunnen krijgen dat ze niet geheel normaal zijn. Het kan maken dat ze zich ermee kwellen en dat ze gefrustreerd worden, daar ze met hun leven geen weg weten. Misschien draagt het ook bij aan de houding van sommigen die verachtelijk doen over alleenstaande vrouwen en die hen zulke geringschattende namen geven als 'oude vrijsters'.

Veel ernstiger is echter, dat deze benadering nalaat 1 Corinthiërs 7 in aanmerking te nemen. In de tijd van het Oude Testament was het een schande voor een vrouw om ongetrouwd te zijn of onvruchtbaar. Dit was, omdat de belofte van de Verlosser verbonden was aan het voortbrengen van nakomelingen. In de Nieuwtestamentische tijd echter, kan het ongetrouwd-zijn een gave van God zijn om tot groter nut in de kerk te zijn. 'De ongetrouwde vrouw bekommert zich met de dingen des Heeren, opdat zij heilig zij, beide aan lichaam en aan geest; maar die getrouwd is, bekommert zich met de dingen der wereld, hoe zij de man zal behagen' (1 Corinthiërs 7 : 34).

Dit punt wordt zelden benadrukt in onze gemeenten van vandaag. 'Het huwelijk is eerlijk onder allen en het bed onbevlekt' (Hebreeën 13 : 4). Er zijn geweldige zegeningen in het huwelijk. Ongetrouwd-zijn maakt iemand niet automatisch beter dan getrouwd-zijn. Maar als we het op de juiste manier benaderen, laat de status van de ongetrouwde iemand vrij om veel meer voor de Heere te doen. De getrouwde vrouw heeft noodzakelijkerwijs veel zorgen en lasten die de ongetrouwde vrouw niet heeft. De alleenstaande vrouw kan al haar tijd, al haar talenten, al haar geld, haar huis, enzovoorts, besteden in de dienst van God. Daarbij worden geen man of kinderen achtergelaten die zouden kunnen lijden onder haar verplichtingen.

Inplaats van hen te beperken, geeft hun ongetrouwd-zijn vele vrouwen meer vrijheid om een geheiligd leven te leiden en goede werken te beoefenen.

Tot zover de Schriftstudie van ds. W. MacLeod, die hij deed naar aanleiding van het feit dat er zoveel alleenstaande christenvrouwen zijn binnen zijn kerk. Ik meen dat ook wij er winst mee kunnen doen, vooral in die zin, dat wij ons ervoor hoeden om gegevens uit de Bijbel eenzijdig te benadrukken. Juist uit bovenstaand artikel blijkt dat wij, soms ongewild, vrouwen in allerlei situaties in verwarring kunnen brengen en onnodig kwetsen. Gods Woord Zelf, in al Zijn facetten, moge ons in evenwicht houden, wanneer wij het, zowel mannen als vrouwen, biddend onderzoeken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen