Huisvrouw-een beroep

Ter inleiding

Toen wij pas getrouwd waren, werd er een folder in onze brievenbus gedaan, met als titel: Aan de huisvrouw van dit gezin. Deze folder gooide ik door de kamer, moet je nu toch lezen!! Aan de huisvrouw... Dat ben ik toch niet? Ik voelde me toen nog heel geen huisvrouw. Nu na ruim 15 jaar ben ik me het bewust geworden, ik ben huisvrouw. Vandaar, dat ik met de redactie contact zocht en ook aan hen vroeg: het beroep van huisvrouw zou goed passen in uw artikelenserie over beroepsethiek.

Huisvrouw: een beroep? Een betaalde baan?

Bij een beroep denken wij in de eerste plaats aan een betaalde baan, aan een werkgever/ werknemer situatie, aan een baan in de vrije beroepen etc. Wij denken bij een beroep aan een baan waar je 's morgens om half 9 mee begint en om half 5 weer mee ophoudt. Een betaalde baan? In deze tijd horen we geluiden dat de huisvrouw ook haar salaris wil. Haar man werkt buiten het huis en krijgt zijn salaris, de vrouw wil eveneens haar geld. Mijns inziens verdienen man en vrouw samen hun salaris en hoeft de vrouw haar werk niet uitbetaald te krijgen. Daarom deze conclusie, huisvrouw een baan... ? Jazeker. Een beroep? Jazeker. Het is wel een beroep, waar je langzaam aan in moet groeien. Als je pas getrouwd bent, moet je leren je tijd in te delen, temeer nog, daar de meeste pas-getrouwden blijven functioneren in het beroep, wat ze voor hun trouwen uitoefenden. Planning is belangrijk, overleg etc. Als er kinderen komen wordt het beroep meestal weer anders en soms moeilijker.

Naast de zorg voor het huis is er de zorg voor de kinderen. Deze zorg kan soms zorgelijk worden, als er ziekte is bij de kinderen. Bewonderenswaardig, hoe sommige huisvrouwen, als verpleegkundige bezig kunnen zijn. Of als de kinderen opgroeien zie je huisvrouwen als pedagoog, en dan weer als psycholoog. Beroepen waar ze meestal niet in opgeleid zijn, maar toch vaak gedreven door de situatie, zeer bekwaam in kunnen bezig zijn.

Mooie kanten van dit beroep

Door hierover na te denken en te schrijven, realisere men zich gauw op het persoonlijk vlak te komen. Wat voor de ene huisvrouw mooi is, zal de ander niet mooi vinden. De één zal een prachtig schoon huis, iedere week gepoetst en geschrobd, geweldig vinden. De ander vindt het essentieel, dat alle kleren genaaid en keurig versteld zijn. Een derde vindt het het mooiste, het boeiendste, de omgang met de kinderen. Het mooie voor velen zal ongetwijfeld zijn dat je als huisvrouw een groot stuk eigen verantwoordelijkheid hebt, zeker als de kinderen naar school zijn. Vaak mag je het gevoel hebben persoonlijk iets te presteren. Je ziet toch immers ook het resultaat van je werk. Denk aan het klaarmaken van een heerlijke maaltijd, waar je je als gezin over mag verheugen.

En toch, constateer ik om me heen, dat de mooie kanten van het huisvrouw zijn maar weinig gezien worden. Men schaamt zich, lijkt het wel, om huisvrouw genoemd te worden.

'Ben je huisvrouw?' 'Doe je niets anders?' Terwijl dit werk voor velen handenvol werk geeft, en het enorm bevredigd en tevreden maakt, wordt het beroep door een ander deel van de maatschappij vertrapt en als minderwaardig afgewimpeld.

De knelpunten van het beroep

Deze knelpunten, ik noemde het boven al, worden vaak opgeroepen en opgeworpen door de maatschappij en zeker een groot stuk door de secularisatie.

Maar er kunnen knelpunten zijn... Voor velen is huisvrouw zijn saai of anderen vinden de verantwoording die ze hebben beklemmend groot. Er zijn in onze tijd veel vrouwen die buiten het huishouden nog elders werken. Dit kan soms onder moeilijke omstandigheden zijn. Veel vrouwen zijn alleen, doordat hun man is overleden of door een echtscheiding. Knellend kan het dan zijn, te moeten werken én buitenshuis en daarna nog eens in huis. En daarbij het gevoel te hebben alles half te doen. Het werk half - de kinderen half.

Zo kan het ook knellend zijn als er geen enkele vreugde te vinden is in het werk waar men mee bezig is. Veel vrouwen werken of moeten meewerken in het bedrijf of de zaak van hun man. Dat was vroeger al net zo. Dat kan heel plezierig zijn voor beiden. Maar ook dit samenwerken, met vaak lange werkdagen, kan knelpunten opleveren. Het huishouden moet dan soms nog snel gedaan worden, dan is het geen lust meer, maar een bijkomende last. Dit beroep is zoveel omvattend, zoals trouwens vele beroepen. Voor de één is knellend, wat het voor de ander helemaal niet is.

Wat vraagt het beroep van mij... en waar liggen dan de grenzen?

Pas geleden verzuchtte iemand: ...weet je wat huisvrouw zijn vraagt? 24 uur per dag (nacht) klaar staan, luiers spoelen, wassen draaien, bedden, etc. etc. Dat vraagt het beroep, zei die mevrouw.

Het is waar..., dit is een kant van ons beroep, als we althans kinderen hebben en dan nog wel kleine kinderen. We zouden, als we er goed over nadenken, moeten zegen: het beroep vraagt mijn inzet; zoals ieder beroep inzet vraagt.

Een stuk inzet kan zijn: ons gebed. Een huisvrouw heeft de mogelijkheid en meestal ook de tijd om overdag midden onder het werk, haar bijbel te pakken en te bidden. Dat is al een fijn stuk inzet. Ook kan er gesproken worden met anderen over moeilijkheden binnen het gezin. Of moeilijkheen waar dan ook. Er zijn huisvruwen die tijd over hebben... Dan geeft het beroep de mogelijkheid om voor anderen heel veel te betekenen. Bejaardenbezoek, ziekenbeoek, of ander werk. Er zijn vele huisvrouen die thuis en ook elders geweldig werk doen.

Dit brengt mij bij de laatste gedachte in het ader van dit artikel. Waar liggen de gren­zen als we denken aan onze christelijke verantwoordelijkheid? Verantwoordelijkheid is ieder christen, dus ook een huisvrouw, in de eerste plaats verschuldigd aan God... al het werk van onze handen, mogen we leggen aan de voeten van de Heere Jezus. Met Hem kunnen en moeten we alles bespreken wat we moeilijk, mooi, saai of boeiend vinden. Dit is onze christen-verantwoordelijkheid.

De grenzen liggen mijns inziens bij de huisvrouw vooral naar de mate van bezig zijn in het gezin, het huis of daarbuiten. Velen hebben geen enkele behoefte aan enig werk buiten het gezin, maar zijn toch ontevreden met hun doen en laten. Anderen zoeken betaald of onbetaald werk buiten de deur, met het gevolg dat de verantwoordelijkheid in het gezin, naar kinderen en/of echtgenoot niet meer wordt gezien.

De grenzen kunnen in ieders huis anders zijn. Wij als buitenstaanders oordelen of veroordelen een ander daar al snel in. De grenzen van verantwoordelijkheid bepaal je als man en vrouw samen. Als er kinderen zijn ben je als man en vrouw samen verantwoordelijk voor de kinderen. Met elkaar ben je als gezin verantwoording schuldig aan God. Daarom zouden we als huisvrouw zeker Spreuken 31 moeten lezen, maar ook Matth. 6 : 25-34.

Waar de Heere Jezus ons leert... als bevel haast zegt: 'Weest niet bezorgd... want uw hemelse Vader weet, dat gij dit alles behoeft'. Ons uitgangspunt en ons eindpunt van handelen en werken moeten we zoeken, ook in dit beroep van huisvrouw, bij onze Hemelse Vader.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen