'Hoe houden we de jongeren bij de kerk?' (8)

6. Door een goed pastoraat aan jongeren

Dit antwoord wil ik uiteen laten vallen in de volgende antwoorden (om zo ook tegelijk in te gaan op de vraag wat jongerenpastoraat is):

a. Door hen serieus te nemen

Onze jongeren zijn jongeren van de gemeente. Ze horen er echt helemaal bij. Ze bungelen er principieel niet maar wat bij, zodat je je af moet vragen: horen ze er nu wel of niet bij... ? Ze vormen niet een soort aanhangsel dat nog uit moet groeien en daarom nog niet serieus genomen hoeft te worden, maar ook zij zijn lidmaten van de gemeente. Dat zeggen wij vanuit het Verbond en dat belijden wij in de kinderdoop: zij zijn in Christus geheiligd en behoren als lidmaten van Zijn gemeente gedoopt te wezen.

Als wij de kinderdoop serieus nemen, dan zal zich dat o.a. daarin uiten, dat wij de jongeren van de gemeente serieus nemen en hen er in de praktijk van het gemeenteleven niet maar wat bij laten bungelen.

b. Door hun 'onze' bewogenheid te tonen

Hierbij kom ik nog even terug op wat ik de vorige keer schreef over liefde en liefhebben. Ik maakte onderscheid tussen subjectieve liefde die te maken heeft met gevoelens die wij in onszelf ten opzichte van anderen waarnemen, en objectieve liefde die niet in ons geworteld is maar in Christus, in het Vaderhart van God. Die subjectieve liefde is liefde die opgewekt wordt. Wij vinden iemand aardig.of niet aardig, sympathiek of niet sympathiek. Onze liefde is te verklaren en begrijpelijke liefde.

Maar die objectieve liefde wordt niet opgewekt. Wij hebben bijvoorbeeld de liefde van God niet opgewekt. Integendeel! Dat Hij ons Zijn liefde toch bewijst, is niet te verklaren en onbegrijpelijk. Die liefde komt helemaal uit Hemzelf voort. Wij moeten leren om elkaar met Zijn liefde lief te hebben. Zo zouden we ook kunnen onderscheiden tussen subjectieve en objectieve bewogenheid. Subjectieve bewogenheid heeft te maken met gevoelens die wij in onszelf ten opzichte van anderen waarnemen. We zien bijvoorbeeld iemand die er heel akelig aan toe is... iemand die erg ongelukkig is... die in miserabele omstandigheden verkeert... die hulp nodig heeft. Dan gaat er iets in ons om. We voelen iets in ons binnenste... Een traan in ons hart... een gevoel van medelijden... een drang om te helpen, een drang die misschien overgaat in een bepaalde daad.

Dat gevoel, die bewogenheid hebben we niet wanneer we iemand ontmoeten wie het zeer voorspoedig gaat... van wie wij misschien zeggen: dat is 'hollands welvaren'. Dat gevoel hebben we zeker niet, als we zo iemand ook nog onsympathiek en arrogant vinden. In plaats van contact te zoeken, zullen we dan waarschijnlijk contact mijden. Objectieve bewogenheid (inderdaad: wat is objectief?) komt niet bij ons maar bij God vandaan. Die wordt niet in de eerste plaats veroorzaakt door wat we zien (misschien dat we ons door te 'zien' wel meer van deze bewogenheid ten opzichte van ieman 'bewust worden), maar door wat we weten... door wat de Heilige Geest ons door het Woord bijbrengt, dat is o.a. dat niet alleen ik maar ook anderen vergeving van zonden en totale levensvernieuwing nodig hebben. Deze bewogenheid - die méér is dan sociale bewogenheid en die in zoverre subjectief is, dat zij niet losstaat van ons besef van de bewogenheid van de Vader - is niet alleen gericht op de buitenkant maar vooral ook op de binnenkant van het leven... niet alleen op hen die in miserabele omstandigheden verkeren, maar ook op hen in wier leven (schijnbaar) geen wolkje aan de lucht is. Want zij rekent ermee - of wij dat nu zo ervaren/waarnemen of niet - dat wij als mensen (wat voor verschillen er ook mogen zijn) ten diepste daarin allemaal gelijk zijn, dat wij genade nodig hebben om met vrede en toekomstperspectief te kunnen leven. Een pastoraal hart is een hart waarin deze bewogenheid leeft.

Vanuit deze bewogenheid wordt geen onderscheid gemaakt. Er wordt geselecteerd. Het is dan ook niet zo, dat er niet naar jongeren wordt omgezien omdat ze 'lastig' zijn of omdat ze van alles niet goed of anders doen of omdat ze er misschien anders uitzien dan we, wensen... Vanuit deze bewogenheid - we zouden kunnen zeggen: dit is een geschonken bewogenheid, die wij door het geloof ontvangen - zullen we onze jongeren niet zo gemakkelijk van ons laten vervreemden... of ze nu aardig en sympathiek zijn of niet, of misschien lastig en kritisch... wij blijven in ons oordeel en in onze houding niet in de buitenkant steken.

Zullen we vanuit deze bewogenheid onze jongeren niet metterdaad laten merken, dat hun heil en welzijn ons ter harte gaat?

c. Door hen te leiden

'Leiden' is een kernwoord in het pastoraat. We zien hierbij de grote Pastor, de goede Herder, voor ons, die Zijn kudde leidt en weidt. In het pastoraat gaat het om Hem. In Zijn navolging mogen wij anderen tot pastor zijn. Pastor-zijn en navolging zijn nadrukkelijk aan elkaar gekoppeld. Hierbij is navolgen tegelijk voorgaan... anderen bij de hand nemen en de weg wijzen door mee te gaan. Zo zijn we geroepen om als ouders onze kinderen en als leidinggevenden onze jongeren te leiden.

Leiden door te volgen en voor te gaan... Dat houdt in: het Woord openleggen en uitleggen, de stem van dé Pastor laten horen. En ook: de weg verkennen en de gevaren signaleren. De gevaren zijn veel en groot. Goede voorlichting en toerusting is nodig. We moeten hierbij vanuit onze omgang met het Woord onze antenne uitsteken voor wat er in onze tijd omgaat. Om dan ook datgene wat we 'ontvangen' heel concreet in onze omgang met de jongeren aan de orde te stellen.

Dat leiden door voor te gaan in de navolging van Christus is ook een kwestie van gemeenschap. Het beeld van de goede Herder met Zijn kudde is wat dit betreft een helder beeld. Het gaat hierbij om de gemeenschap met de Herder. En van Hem uit ook met alle andere schapen en lammeren die tot Zijn kudde behoren.

Pastoraat aan jongeren houdt m.a.w. niet alleen in: hen leiden in het spoor van Christus en hen hierbij met raad en daad, met hart en hand, terzijde staan, maar ook: hen oog leren hebben voor de anderen met wie de Heere hen in verband met Zijn gemeente heeft samengevoegd. De Heilige Geest wil het onderricht in het gezin, de prediking, de catechese, het jeugdwerk en allerlei ontmoetingen met jongere en oudere christenen gebruiken om hun ook in dit opzicht de ogen te openen, opdat zij hun plaats in de gemeente innemen en van daaruit ook buiten de gemeente - gesteund door de gemeenschap in de gemeente - standpunten leren innemen, die getuigen van hun verbondenheid met het Woord, met Hem die het Woord des levens is.

Ik noemde het onderricht in het gezin het eerst... Ouders zijn de eerste en belangrijkste herders voor jongeren!

Zijn onze kinderen, de jongeren van de gemeente, lammeren die herders hebben?

C. G. Geluk (HGJB)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen