Vakantiekamp

Nu bij u de vakantiegidsen weer geraadpleegd worden om uw vakantie te plannen, vindt u het misschien wel interessant dat ik u wat vertel over ons vakantiekamp van vier dagen in een oord twee uur ten zuiden van Lima. Het behoort toe aan de 'Scripture Union' (Union Biblica).

Vroeger had men tenten. Ik kan me nog herinneren dat de H.G.J.B, er een keer een actie voor gehouden heeft. Inmiddels heeft men eenvoudige bungalows gebouwd. Voor de mensen van onze wijk allemaal even mooi en twee minuten lopen van het strand: wat wil je nog meer!

De organisatie vooraf was een belevenis op zich, die me nogal wat zweetdruppeltjes gekost heeft. En dat terwijl ik toch geen onervaren kampleider in Nederland was!

Ik kan het niet laten op dit moment de jongeren die dit lezen, aan te sporen toch vooral in hun vakanties niet te vergeten een H.G.J.B.-kamp, een vakantie voor verstandelijk of lichamelijk gehandicapten te helpen leiden of Dabarwerk op een camping te gaan doen. Dat zijn nog eens vakantie-ervaringen die je leven verrijken!

Goed, de kampstaf vergaderde in ons geval niet drie maanden van te voren met de deelnemerslijst al in de hand. Twee dagen voor het kamp begon, kon ik pas een lijst met namen bij de Union Biblica presenteren. Tot op 't moment van vertrek kwamen er nog onverwachte wijzigingen: afmeldingen of toevoegingen of smekende moeders, die nog om een plaatsje bedelden, zeggend dat ze niet wisten dat de inschrijving al gesloten was. Dan moet je een contract maken met een busonderneming; het programma moet in elkaar gedraaid worden, de groepen ingedeeld; ouders moeten bezocht worden om ze over te halen hun kinderen te laten meegaan; bepaalde dingen moeten nog gestencild worden; het kampgeld moet opgehaald worden; de tas moet gepakt en bepaalde dingen moeten vooral niet vergeten worden. Gelukkig had ik hulp van Roger, de co-pastor. U kunt zich wel voorstellen, dat ik verlicht adem haalde toen we eenmaal met een groep van 56 in de bus zaten!

Het was een familiekamp, d.w.z. een groep (kleine) kinderen, tieners, jongeren en ouders. Elke bungalow had z'n leider ofwel raadgever, zoals ze hem/haar hier noemen. Zo'n raadgever leidt de bijbelstudies, is verantwoordelijk voor de goede orde en schoonheid in zijn bungalow en staat open voor persoonlijke gesprekken met de deelnemers. Na de bijbelstudies (over geloof, hoop en liefde) behandelden we een thema. 'Beheerst door je "ik" of je laten beheersen door God' was er één. Wat de tongen losmaakte was het thema over de relatie tussen ouders en kinderen. Je merkte dat het voor de meesten de eerste keer was, dat men openlijk in de groep hoorde en durfde te zeggen, wat men normaal alleen maar stiekem tegen vrienden zegt.

Het zou erg interessant zijn om de discussie omtrent de problematiek van het gezin in Nederland te vergelijken met die in Peru. Ook zijn er grote verschillen in Peru zelf: tussen het binnenland en de stad en tussen de arme en rijke wijken in Lima. Dat het welzijn van de familie van fundamenteel belang is in een land waar 60% van de bevolking onder de 18 jaar is, zult u begrijpen. En dat de gemeente er zwaar aan moeten tillen is duidelijk. Vandaar een familiekamp.

De sfeer in zo'n vakantiekamp is voor de meesten zichtbaar en voelbaar anders dan thuis. En daar de helft niet uit een christelijk gezin komt (omdat bewust niet-leden van de kerk uitgenodigd zijn) is zo'n kamp veel meer dan ik in Nederland gewend was, op evangelisatie gericht. Een groepje jongeren kwam er op het laatst openlijk voor uit, dat ze Christus wilden volgen en echt anders wilden leven. Dat heeft mij persoonlijk en de gemeente erg gestimuleerd. Het zet je ook meteen voor problemen: b.v. als Daniël terug gaat naar zijn door drugs en drank verpeste wijk zal hij het niet volhouden. Bovendien heeft hij geen werk. Pas ontslagen omdat hij dan te lang bij het zelfde bedrijf zou werken en dus pas écht wat gaat kosten: verzekering, pensioen. De taktiek is hier dan ook: ontslaan vóór die datum en één van de vele werkzoekenden die op de stoep staan te wachten contracteren. Geen werk betekent leegheid en dus zijn de verleidingen nog groter. Vandaar dat we voor onderdak en werk moesten zorgen. Duidelijk merk je hier: de kerk moet oog hebben voor het totale leven wil ze echt een helende gemeenschap zijn. Maar dat is juist door de geringe fondsen en de grote werkloosheid erg moeilijk.

De kerkeraad besloot twee jongens een lening uit de diakoniepot te geven om schriften te kunnen verkopen nu het schoolseizoen weer begint. Maar de diakonie is hier telkens weer blut.

Naast de recreatie der ziel was er de recreatie des lichaams. Kostelijk hebben we ons vermaakt aan het strand en: toneelspelen dat die Peruanen kunnen met originele verkleedpartijen!

Tevreden gingen we allemaal naar huis. Samen als gemeente met uw dominee en met onbekeerden op vakantie, wellicht ook een uitvoerbaar idee in Nederland?

Voor wie er in geïnteresseerd zijn: er moest dik geld bij ook al is in ónze ogen op vakantie gaan hier in Peru erg goedkoop. De deelnemers betaalden zes gulden voor bijna vier dagen, waarvan er al vijf voor de bus nodig waren. Totale echte kosten 25 gulden.

Misschien is dit voor u een reden om juist uit dankbaarheid de zendingsbussen tijdens uw vakantiedagen extra te gedenken of om tegelijk met het overmaken van de huur voor uw vakantiehuisje en de som geld voor uw geboekte vakantiereis een gul bedrag aan de zending over te maken. Wie weet hebt u dan een nog fijnere vakantie. Ik gun het u graag.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen