‘Voor jullie is er niets’

We kennen allemaal dat gevoel wel. We zitten vol spanning op een belangrijke brief te wachten en dan komt de post... 'Nee voor jou is er niets bij.'

Kerstfeest 1984, zit in hun harten gegrift als het feest van: 'Voor jullie is er niets bij'. Jorge en Victor gingen iedere dag naar de 'comedor' (eetzaal) van het Leger des Heils. Hun moeder was dan uit werken, hun vader woonde bij een andere senora (vrouw) en had zijn eigen vrouw en vier kinderen vergeten. Ze waren uit hun huis gezet en hadden een stukje zand toegewezen gekregen waar ze nu mochten gaan wonen. Dit betekende dat de moeder haar eigen huisje moest gaan bouwen van kleistenen. Victor en Jorge (14 en 12 jaar) hielpen haar daar een beetje mee, maar hun broertjes van 1 en 3 jaar konden dat niet.

Bij de eetzaal waren er van de jongens foto's gemaakt voor financiële adoptie. Er werd gezegd als jullie jarig zijn en met kerstfeest krijgen jullie kadootjes net als de andere kinderen. Uiteraard zagen de jongens dat wel zitten. Ze behoren tot de armen van de samenleving, eigenlijk is er geen plaats voor hen. Zou er dan met kerstfeest toch iets voor hen zijn? !

Toen de fotograaf geweest was waren ze net jarig geweest, dus hadden ze alle hoop gevestigd op...

Daar gingen, ze Jorge, Victor en hun broertje Honi, op weg naar de comedor voor hun kerstkadootje. Bij de deur zei één van de leiders: 'Gaan jullie maar weg, voor jullie is er niets'. Deze woorden staan twee jaar later nog in hun harten gegrift. Zullen ze ooit slijten?

Bij zulke verhalen als hierboven moeten we oppassen om niet direct naar één groep of persoon de beschuldigende vinger uit te steken. Daarom wil ik hier uitdrukkelijk stellen dat ik dit niet doe naar de comedor van het Leger des Heils. Zij zijn hier de enige die een dergelijke comedor voor deze kinderen hebben. Ik heb diep ontzag voor hen. Waarom dan wel dit stukje? Wel om deze reden: In ons vaderland zijn er velen die op de één of andere manier betrokken zijn bij deze vorm van hulpverlening aan kinderen in de derde wereld. Velen denken met het uitschrijven van zo'n simpel girootje klaar te zijn.

We willen u vragen: Teken uw giro niet met uw hand alleen maar ook met uw hart, want achter dit geldbedrag staat een kind, die we ook schade kunnen berokkenen.

Hun moeder vertelde me dat ze er na die tijd met geen stok meer naar toe zijn te krijgen. 'Ze zijn afgeknapt op de kerk' zouden we in Nederland zeggen. Ze gaan ook niet meer naar de zondagsschool. De moeder voegde er nog aan toe dat ze hoopte dat de Heere hun hart zou aanraken. Ik zou er aan toe willen voegen: Moge de Heere ook ons hart aanraken als wij zo'n verantwoordelijkheid op ons nemen, want het is niet niets, 'doen wat je belooft'.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen