Globaal bekeken

In een bij Unieboek (Houten) verschenen boek 'Muziekinstrumenten zelf maken en bespelen', wordt het volgende geschreven over 'de kerfstok', in zijn tweeledige betekenis.

'Wie in vroegere eeuwen veel op z'n kerfstok had staan, had veel schulden gemaakt. ledere keer dat er opnieuw een glas gerstebier of brood op de pof werd gekocht, kwam er een nieuwe kerf op de stok. Wie veel op z'n kerfstok had, kon dus niet erg te vertrouwen zijn. Maar wanneer deze maat vol was, dan moest er toch echt betaald worden. En wee dan degene die te veel op z'n kerfstok had!

Het maken van een kerfstok
Een kerfstok (als muziekinstrument, red.), schraper of raspstok bestaat in allerlei materialen zoals hout en been. Een kerfstok kan bijvoorbeeld gemaakt worden uit een uitgeholde vliertak of een bamboestok van ongeveer 30 cm(…)

Het spelen
De kerfstok behoort net als de ratels tot de raspidiofonen. Met een raspstok of zelfs een potlood kan de kerfstok bespeeld worden. Niet alleen de trilbuis vormt hierbij de klankkast, ook de holle hand die de kerfstok vasthoudt, kan als klankkast functioneren.
Met de speelstok kan niet alleen gespeeld worden langs de kerven, maar deze kan ook als trommelstok naast de eerste groef variaties in het geluid voortbrengen. Wanneer als speelstok een holle, halve tak gebruikt wordt, kunnen met zowel de zijkant als de bolle kant van de speelstok verschillende effecten bereikt worden.'

Een gedicht over Kohlbrugge's schedel stond in de Flakkeese Zaaier.

Wanneer ik eens gestorven bén,
maar ik zal nimmer sterven
en iemand vindt mijn schedel dan,
die alle licht moet derven,
dan predikte die schedel nog:
Ik zie Hem zonder ogen,
Ik mis verstand, toch grijp ik Hem,
zal eeuwig Hem verhogen.
Ik ben hier ver van 't paradijs,
op sombere dodenakker,
toch leef ik 't volle leven nu,
Zijn liefde riep mij wakker.
Ik ben een dorre schedel slechts,
maar alles trilt van 't leven,
dat Zijne liefde wonderbaar,
mij, arme, wilde geven.
En alle leed is nu voorbij,
omdat Hij, wreed verslagen,
de vloek van zonde en van dood
voor mij heeft weggedragen.
Ik heb geen lippen en geen tong,
maar kus Hem, mag Hem loven
met de belijders van Zijn Naam
op aarde en hierboven.
Ik, hard en dood, ben wonderbaar
versmolten in Zijn liefde,
want Hij ging uit naar Golgotha,
waar 't zwaarste leed Hem griefde.

In een rooms-katholiek blad 'Getuigenis van Gods liefde' troffen we het volgende stukje, dat globaal genomen ook voor protestantse pastores geldt.

'Onze pastoor
Doet hij veel aan huisbezoek, dan wordt er gefluisterd dat de pastoor toch wel een erg gemakkelijk leventje heeft. Komt hij weinig, dan toont hij geen belangstelling…

Heeft hij enkel een fiets, dan wordt hij afgeschilderd als "armoedzaaier".
Rijdt hij een auto, dan is dat toch maar mooi van onze centen…

Vervult hij een taak zelf, dan had hij moeten delegeren. Laat hij het over aan een ander, dan maakt hij er zich wel erg gemakkelijk van af…

Drinkt hij een pilsje, dan is hij al jaren een alcoholist. Drinkt hij niet, dan is hij een zuurpruim…

Houdt hij zich aan kerkelijke richtlijnen, dan is hij conservatief. Doet hij dat niet, dan is hij niet "rooms"…

Wandelt hij met zijn zus, dan heeft de pastoor een vriendin. Komt zijn broer regelmatig op bezoek, dan is de pastoor homo…

Nooit kan hij iets goed doen, maar neemt hij afscheid dan zingen allen in koor "Zo een goeie hebben wij nog niet gehad."

v. d. G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen