In Memoriam ds. P. de Jong

Op zaterdag 26 januari jl. nam de HEERE toch Zich Zijn moegestreden knecht en dienaar ds. P. de Jong. Geboren op 20 april 1921 heeft hij de leeftijd der sterken niet mogen bereiken.
Als jongeman volgde Piet de Jong de roeping tot het predikambt. Na aanvankelijk andere werkzaamheden te hebben verricht, bezocht hij het gymnasium en deed in 1949 hiervoor met goed gevolg eindexamen. Na een vijf-jarige studie aan de R.U. te Utrecht, werd hij op 8 oktober 1954 bevestigd in zijn eerste gemeente Kootwijk/Kootwijkerbroek. Zijn intredetekst daar was kenmerkend en normerend voor zijn hele verdere ambtsbediening: Joh. 3 vs. 30 – Hij moet wassen, maar ik minder worden. Na vele op hem uitgebrachte beroepen, nam hij in 1960 die naar Veenendaal aan. Van deze gemeente nam hij precies vijf jaar later afscheid om op 26 september 1965 aan de gemeente van Nijkerk verbonden te worden. Tijdens zijn dienen in de gemeenten als volledig predikant, hadden de catechese aan de jeugd, het pastoraat en vooral de voorbereiding op de prediking en de zondagse erediensten zelf zijn grote aandacht. Bid- en dankdagen waren menigmaal voor hem hoogtijdagen. Vergaderingen achtte hij een noodzakelijk kwaad; zo hoorde ik het eens uit zijn eigen mond. Ds. P. de Jong was in zijn gemeente zeer geliefd en veel werd van hem verwacht. Het ging echter anders dan verwacht en gehoopt werd. Hij werd ziek, langdurig ziek. Hoe moeilijk zijn actieve geest dit heeft aanvaard, weet alleen zijn God. Steeds meer werd duidelijk dat onze broeder het gewone gemeentewerk niet langer kon verrichten. Voor de laatste maal bediende hij als eigen herder en leraar in de gemeente van Nijkerk het Woord op 18 mei 1969. In juli van datzelfde jaar heeft hij schriftelijk afscheid genomen, daar hij niet in staat was om dit middels de Woordbediening te doen.
Na verloop van enige tijd kwam het gezin ds. De Jong in Lunteren wonen. Daar is het dat ik hem heb leren kennen, in augustus 1982, nog voor mijn bevestiging. Nooit zal ik dit eerste contact vergeten. Op zijn eigen wijze deelde hij mij mede wat mijn Zender van mij verwachtte. In de loop der jaren werd onze vriendschap en vooral de banden in de Heere steeds hechter. Veel heeft hij voor mij in die periode en ook later betekend. Zelf mocht hij al jaren weer prediken. Ongetwijfeld was het zijn grootste vreugde om eenmaal per zondag in de morgendienst het evangelie van vrije genade te mogen verkondigen als gastpredikant in de Godsgebouwen op en rondom de Veluwe. Voor hoevelen hij hierdoor tot zegen is geweest, zal de eeuwigheid openbaren. Voor het laatst bediende hij het Woord in de gemeente van Baarn en wel op 12 augustus 1990 met als tekst 1 Kon. 18 : 44 – Het wolkje als een manshand.
Niet alleen diende hij vanaf de kansel de gemeenten Gods, maar de Heere gaf hem ook ander werk na zijn emeritering. Zelf sprak hij bij voorkeur over zijn 'schrijvende' gemeente. Van alle oorden en streken uit het land ontving hij brieven en beantwoordde die. Zeer nauwgezet en plichtsgetrouw benutte hij de weinige uren van elke morgen die hij in staat was te werken. Zeer vele zaken hadden op kerkelijk en maatschappelijk gebied zijn brede belangstelling. Vooral de jeugd had hij lief met heel zijn hart.
Tot de zomer van vorig jaar verzorgde hij het maandblad van de herv. geref. evangelisatie te Oosterbeek en werkte hij mee aan het periodiek 'De Wegwijzer' te Kootwijkerbroek. In dominee De Jong verliezen velen met mij een broeder en leraar die vooral een voorbeeld was daar hij zo dicht bij de Heere leefde.
Vanaf september 1990 verbleef hij bijna voortdurend in het ziekenhuis. Eerst in 'De Lichtenberg' te Amersfoort, waar ik hem een keer bezocht en later in het Streekziekenhuis te Bennekom. Ook hier ben ik een keer aan zijn ziekbed geweest. De vreugde van het weerzien. Zijn opwekking aan mij toen luidde: Zal je op kerst rijk van het Kind spreken? Als ik preken mocht, zou ik de mensen meenemen naar de kribbe en alleen maar wijzen: OOK VOOR U EN JOU!
Als het voor zijn vrienden en gemeenteleden al zo moeilijk is, het afscheid van hem, hoeveel te meer voor zijn vrouw en kinderen. Tot op het laatst van zijn ziekbed was hij het die de zijnen telkens weer bemoedigde, lichtpuntjes zag en vooral hen wees op hèt Licht, Jezus Christus. Zo is deze prediker en mens heen gegaan; in de vrede en de vreugde zijns HEEREN. We gunnen hem aan zijn God en we staren hem na in dankbaarheid aan de Koning Die op de jongste dag ook het stof van ds. P. de Jong zal doen herrijzen, opdat hij dan naar ziel en lichaam Hem volmaakt, volkomen, eeuwig dienen zal. Ons geldt: Zo vertroost dan elkander met deze woorden.
De Heere Zelf ondersteune zijn weduwe en de kinderen.

Dordrecht, januari 1991

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen