Boekbespreking

Ds. A. Vergunst, De Heidelbergse Catechismus toegelicht in 52 prediliaties, Uitg. Den Hertog, Houten 1994, 752 pag., prijs ƒ 97,50.
Het moet een tijdrovend karwei zijn geweest voor dr. ir. M. Burggraaf, om 52 nagelaten Catechismuspreken van wijlen ds. A. Vergunst, eertijds predikant in de Ger. Gemeenten, vanaf bandopnamen persklaar te maken. Hij deed dat met kennelijke accuratesse en genegenheid. De omzetting van spreektaal naar schrijftaal, die Burggraaf verrichtte, liet de levendigheid van het gesprokene intact. Wel vind ik het jammer dat de vermelding van plaats en datum van de gehouden preken ontbreekt, maar afgezien daarvan verdient Burggraafs verzorging veel lof. Wie ds. Vergunst destijds regelmatig hoorde preken, zoals het mij verging, waant zich al lezend weer als kerkganger onder zijn gehoor in de grote en altijd tjokvolle Boezemsingelkerk (hartje Rotterdam-Crooswijk en hartje Ger. Gemeenten), waar je in de jaren '60 steevast naar een zitplaats moest zoeken als je niet ruimschoots op tijd was. Er waren preken bij die me qua geest en strekking in het geheugen gegrift staan. Velen van degenen die Vergunst hebben gekend en gehoord, zullen met gretigheid naar deze Catechismusverklaring grijpen. Maar niet alleen zij. Ik twijfel er niet aan, of dit bijzonder fraai en kloek uitgegeven boekwerk zal aftrek vinden, zij het denkelijk m.n. in de Ger. Gemeenten. Vergunst was in zijn kring een autoriteit, een man van zeggenschap. Hij hàd dan ook wat te zeggen. Niet alleen binnen zijn eigen kerkgenootschap trouwens, maar ook daarbuiten, in het geheel van de gereformeerde gezindte, al heb ik de indruk dat hij in later stadium (teleurgesteld?) het isolement heeft gezocht.
Hoe het ook zij, van zijn zeggingskracht draagt deze uitgave menig keer de sporen. Dat ik op ettelijke punten kritische vragen zou willen stellen (bijv. of het verantwoord is om de Comriaanse geloofsopvatting stelselmatig in te lezen in de Heidelberger), neemt niet weg dat er in deze preken veel van waarde is aan te treffen.
Om ze in te leiden volsta ik met drie kenmerken ervan te noemen: bewogenheid, helderheid en echtheid. Vergunst was in zijn hart en in zijn prediking een bewogen, evangelisch mens, die – zoals Comrie trouwens – bij de Erskines in de leer was geweest. Met een ernst die elke rechtgeaarde prediker eigen is, drong hij aan op de toevlucht tot Christus en de geborgenheid in Hem. Hij deed dat, zoals ook in deze preken voortdurend blijkt, in heldere taal; kanseltaal, maar zeker voor die tijd en omgeving, in opvallend verstaanbaar en toegankelijk Nederlands; beeldend, direct en eenvoudig. En als ik deze preken 'echt' noem, doel ik op het feit dat ze niet de indruk wekken van afstandelijke betogen met hier en daar een (al even afstandelijk) scheutje bevindelijkheid, maar dat ze veeleer het besef wekken te zijn gesproken vanuit een hart dat deelde in hetgeen de mond betuigde. Bij deze centrale momenten wil ik het laten. Men behoeft het over de omtrek niet volledig eens te wezen om zich in het centrum één te weten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen