Uit de pers

Millenniumgekte in Israël
De kranten hebben erover bericht: een millenniumgevoelige Amerikaanse sekte, de Concerned Christians, bereidde extreem gewelddadige aanslagen in de straten van Jeruzalem voor. Dat zei althans een Israëlische woordvoerder van de politie op een persconferentie. David Parsons van de International Christian Embassy in Jeruzalem geloofde niet dat er enig bewijs was tegen genoemde sekte. Zijn vrees is dat straks alle christenen over één kam worden geschoren. Hoe het ook zij, Israël en vooral haar hoofdstad Jeruzalem blijven aandacht vragen. In Vrij Nederland (9 januari 1999) trof ik een uitvoerig verslag van deze gebeurtenissen aan in een artikel waar onder andere boven staat Bekeren is dit jaar verboden.

'Israël verwacht het komende millenniumjaar 4,5 miljoen relitoeristen. De meesten zullen na een bezoek aan de heilige plaatsen huiswaarts keren, maar een kleine minderheid lijkt vastbesloten in het Heilige Land het einde ter tijden af te wachten. En voor die groepen is Israël als de dood. Sinds 1999 vorige week begon, loopt de spanning merkbaar op. Wie een enkeltje Israël op zak heeft, moet wel een bijzonder goed verhaal hebben om toegang te krijgen tot het land. De politie heeft sinds enige tijd speciale eenheden opgezet waarvan psychiaters deel uitmaken. Zij moeten elke mogelijke millenniumuitbarsting in de kiem smoren.
Op dit moment zouden er negentig verschillende christelijke splintergroepjes in en rond Jeruzalem opereren. Ze kunnen vrij rondlopen in de stad, zolang ze geen onrust stichten of zendingswerk verrichten onder joden. Mede vanwege het aanstormende jaar 2000 (Bekeert u, de ondergang is nabij!) aanvaardde de Knesset onlangs een wet die zieltjes winnen verbiedt, op straffe van vier jaar cel.
De meeste sekten houden zich op in de directe omgeving van de Tempelberg, waar volgens de politie ook de Concerned Christians hun acties zouden hebben gepland. De Tempelberg is synoniem voor het kruitvat van de wereld.
Sinds de Zesdaagse Oorlog van 1967, toen deze heilige plaats onder Israëlisch militair bewind kwam, is de Tempelberg voortdurend het middelpunt geweest van bloedige incidenten. In 1969 stak Dennis Michael Rohan, een knettergekke christen uit Australië de el-Aksamoskee in brand; ook hij wilde de tweede komst van Jezus bespoedigen. De Arabische wereld reageerde geschokt en een jihad werd overwogen. Sindsdien is het nooit meer rustig geworden op de Tempelberg. De politie van Jeruzalem heeft nu al de grootste moeite om te voorkomen dat er joodse fundamentalisten gaan bidden, en het is de vraag hoe het dit jaar moet met miljoenen chirstelijke pelgrims in de toch al uit zijn voegen barstende stad.
Vooral orthodoxe joden kijken vol afschuw naar de komst van de christenen. De afgelopen maanden hebben er talloze schermutselingen plaatsgevonden. In november sloegen ultraorthodoxe joden twee appartementen van christenen in de vrome wijk Mea Sheariem in Jeruzalem volledig aan gruzelementen. Ze beschuldigden de drie Zwitserse vrouwen van zendingswerk onder joden. Na het zorgvuldig slopen van de appartementen werd het huisraad op straat in brand gestoken en schreeuwden honderden orthodoxen "missionarissen, missionarissen".
Twee weken later was het raak in de zuidelijke stad Be'ersheva. In de synagoge van de woestijnstad ging het gerucht dat missionarissen joodse kinderen probeerden te dopen. Een grote groep vrome joden trok vervolgens naar het huis waar veertig leden van de messianistische groepering Jews for Jesus bijeen waren gekomen. Er vielen klappen over en weer en een grote politiemacht voorkwam erger.
De leden van de Concerned Christians verbleken naast christelijke, joodse en islamitische fundamentalisten, die los van elkaar hun eigen armageddon zullen uitvechten. Jeruzalem, toch al niet de rustigste stad van de wereld, kan zich opmaken voor een hete millenniumviering.'

In een artikel in De Volkskrant over de problemen rond het millennium in Israël wordt vooral aandacht geschonken aan de positie van de christenen in Israël.

'De baptist Charles Kopp, voorzitter van een overkoepelend orgaan van christelijke organisaties in Israël, deelt de vrees van Giles Beck dat christenen het zwaar te verduren krijgen in het zicht van het millennium. "De ellende begon eind vorig jaar in Be'ersheva, in het zuiden van Israël, toen de groep Joden voor Christus werd aangevallen door ultraorthodoxe joden. De groep werd ervan verdacht joden te willen bekeren tot het christendom."
Missionarissen zijn in de joodse staat niet welkom. Hun activiteiten zijn illegaal. Een woordvoerder van Joden voor Jezus ontkende eropuit te zijn zieltjes te winnen. "We geloven in dezelfde God, en ook in liefde en tolerantie."
Dat dreigen schaarse artikelen te worden. Charles Kopp van de Baptistische gemeente: "De buitenproportionele publiciteit rond de Denversekte ondermijnt ons streven naar wederzijds respect, naar een betere verstandhouding tussen joden en christenen". Want, zegt hij: "Vredelievende en kwaadwillende christenen worden nu over één kam geschoren. Er wordt in algemene, vaak negatieve termen over christenen gesproken en geschreven, alsof we één grote monolitische groep vormen".
Een voorbeeld daarvan stond onlangs in het rechtse dagblad The Jerusalem Post, van de hand van de populaire columnist Gerald Steinberg. In het overgrote deel van de afgelopen 2000 jaar "hebben christelijke leiders oorlogen ontketend tegen de joden, en antisemitisme gepropageerd". Volgens Steinberg kan slechts een dialoog van "vele jaren en generaties" het onrecht van christenen jegens joden goedmaken. Het initiatief moet van christenen uitgaan.'

Onlangs verscheen de februari-aflevering van Christenen voor Israël Aktueel. Wie deze uitgave kent van de Stichting Christenen voor Israël gevestigd in Nijkerk, weet dat er altijd veel informatie in wordt gegeven vooral over de actuele stand van zaken rond Israël. Mij viel op dat er over bovenvermelde gebeurtenissen niets in te lezen stond. Terecht, zo vermoed ik, omdat de seculiere pers toch soms al te gretig op de spectaculaire toer gaat. Christenen kijken met bijbelse ogen naar Jeruzalem en naar het volk der joden. Aan de andere kant is het een gegeven dat een bepaalde fundamentalistische manier van bijbellezen mensen brengt tot zulk extreem gedrag. Een voorbeeld daarvan uit de recente tijd zijn de publicaties van Hal Lindsey. En het publiceren van dergelijk soort geschrijf gaat nog altijd door. We dragen wel verantwoordelijkheid als we daaraan meewerken. We hoeven mensen à la Monte Kim Miller van de Concerned Christians uit Denver ook niet op een idee te brengen. Als we als christenen ons geroepen weten met joden in gesprek te blijven, dan moeten we dat gesprek niet onnodig blokkeren door extreme chiliastische ideeën en praktijken.

Jeruzalem geen stad van David
Dat schrijft ds. G. Hette Abma boven een column die hij schreef voor Christenen voor Israël Aktueel. De Wereldraad voor Kerken heeft zich onlangs in Harare zo uitgesproken over Jeruzalem en gezegd: Jeruzalem is geen stad van David.

'Tijdens de Assemblée in Harare heeft de Wereldraad van Kerken een verklaring uitgegeven over de status van Jeruzalem. Kort gezegd klinkt daarin de oproep door dat de oude stad een soort internationale plaats zou moeten worden. Zoals dikwijls het geval is maakt het taalgebruik iemands diepste beweegredenen openbaar. Wie zich in zijn spreken oriënteert op de heilige Schrift zal niet zo snel het woord status op de lippen nemen. Zo praat een bruidegom niet over zijn geliefde. En op een dergelijke manier uit een gelovige zich niet over de door de Allerhoogste beminde stad. De naam van de berg waarop Jeruzalem gebouwd is, werd niet voor niets de troetelnaam van die stad: Sion. Wie bekend is met de inhoud van het Liedboek van Israël, die weet hoe reeds drieduizend jaar geleden enthousiast uitdrukking gegeven is aan de liefde tot de schone stad van God. In het werk van veel joodse schrijvers vinden we de resonans van oude Psalmen terug. Het is juist vanwege het door de profeten van Israël gewekte verlangen naar deze stad dat zo hoognodig in termen van het volkenrecht over de zogenaamde status van Jeruzalem gesproken moet worden. Ten principale moet dit vermaledijde zionisme het ontgelden. (…)

Internationale stad
Een zaak dient bij voorkeur bij de kern te worden aangepakt. Vandaar dat op instigatie van de Wereldraad van Kerken Jeruzalem internationaal zou moeten worden. Als het maar op de goede manier wordt uitgelegd, dan is daar niets op tegen. Bij de verkiezing van Israël is absoluut geen sprake van enige discriminatie. De Eeuwige sprak tot Abraham: in u zullen alle volken gezegend worden. De volgelingen van Jesjoea mogen daar de vruchten reeds van plukken. Wanneer de pelgrimage der volken in de (hopelijk nabije) toekomst zal gaan plaatsvinden, komt dat op zijn best in beeld. Nota bene worden door de HERE de aartsvijandelijke volken in de burgerlijke stand van het Rijk van de toekomst genoteerd. De dichter zingt ervan: "'k Zie Rahab (Egypte), ik zie Babel, tot Uw eer. Bij hen geteld, die mijne grootheid zingen. De Filistijn, de Tyriër, de Moren zijn binnen u, o Godsstad, voortgebracht." Wie de bijbelse woorden goed tot zich laat doordringen beseft hoe mesjoche het is namens de kerken te verklaren, dat Jeruzalem onder internationaal toezicht moet komen. Dat kan met eerbied gezegd de Allerhoogste zelf best af. Aan Hem was de keuze van de joden als zaakgelastigden. Ook al is helaas de Messiaanse tijd nog niet aangebroken, toch is er vele eeuwen nooit zoveel vrijheid geboden voor de joodse, christelijke en islamitische gelovigen om in Jeruzalem hun geestelijk thuis te vinden. Het is daarom beschamend te lezen hoe de Wereldraad eenzijdig opkomt voor de eigen christelijke belangen bij de bescherming van de heilige plaatsen. En verder mengt men zich in de politieke troebelen over de rechten van de Palestijnen.

Werelds verraad
Gelukkig sprongen in Harare met name Hollanders, Duitsers en Canadezen op de bres voor een meer evenwichtige benadering van de netelige vragen betreffende de stad die volgens de profeet Zacharia in de toekomst gesteld zal worden tot een lastige steen voor alle volken rondom (12 : 3). De hervormde secretaris-generaal dr. B. Plaisier gaf terecht te kennen dat er in de verklaring niets gezegd wordt óver de relatie tussen Jeruzalem en het joodse volk. Zijn opzichtige these luidde: Jeruzalem is als geliefde stad van God niet los van Israël verkrijgbaar. Net als de andere vertegenwoordigers moest ook Plaisier teleurgesteld vaststellen dat er in het hele stuk niets te lezen is over Jeruzalem in het licht van de beloften van God. Dit alles legde hij neer in een amendement, dat echter door een commissie die de voorstellen beoordeelt, niet werd overgenomen. Bij een latere poging om de zaak alsnog aan de orde te stellen kreeg hij bij de Assemblée ook nul op het rekest. In een persbericht werd toen kort door de bocht genoteerd: Jeruzalem is voor de Wereldraad van Kerken geen stad van David. Dat opschrift nam ik over boven mijn rubriek.'

Ds. Abma noemt dit: zwart op wit het werelds verraad van de kerken ten aanzien van Israël.
We kunnen met zijn commentaar geheel instemmen. Het thema Israël en Jeruzalem vraagt van ons een zeer nauwkeurig lezen en doordenken van de Bijbel in al zijn spreken. Je kunt ervan vinden wat je wilt: het naderende cijfer 2000 op onze kalenders maakt ook bij veel kerkmensen het nodige los aan vragen en vooral onzekerheid over de toekomst. Onlangs verscheen van de hand van prof. dr. J. van Genderen een leerzaam boek over 'De Bijbel en de Toekomst – Een blij vooruitzicht voor wie gelooft' (uitg. Groen, Heerenveen). Zeer aan te bevelen voor wie zich bezighoudt met vragen rond Israël, duizendjarig rijk (chiliasme), toekomst van Israël en de wereld etc. Bidden we gedurig om vrede voor Jeruzalem. Wie God liefheeft, heeft ook Zijn volk lief. We volgen de ontwikkelingen biddend en met verlangen. Maar niet overspannen en overdreven. Zij die geloven haasten niet. We kennen bescheidenheid als het gaat om ons Schriftverstaan. Wij kennen immers ten dele, maar weten dat Hij komt om Wie wij gekenden des Heeren zijn.

J. Maasland

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen