Globaal bekeken

N.a.v. de meditatie van ds. J. van het Goor 'Van A tot Z' ontvingen we van dr. R. ten Kate te Groningen de volgende reactie:

'Nu in het hoofdartikel "Van A tot Z" (14 januari) de scribent zo duidelijk aangeeft dat in de uitdrukking "lk ben de Alpha en de Omega" de klemtoon valt op de middelste lettergreep van Omega, voel ik me als klassiek filoloog gedrongen erop te attenderen dat dit niet waar is. De juiste uitspraak dient te zijn Omega met de klemtoon op de eerste lettergreep. (Dit in tegenstelling tot de Omikron, de kleine ((korte)) o, waarin de letter i, de iota, in het Grieks lang is, terwijl de e van mega kort is.) Dezelfde fout wordt ook vaak gemaakt bij de naam Efeze: ook hierin hoort de klemtoon op de eerste syllabe te vallen!
Goede woordenboeken geven ook aan dat de eerste lettergreep beklemtoond dient te worden.'

Hoewel reeds een in memoriam is geplaatst bij het overlijden van ds. R. E. Kuus te Putten, volgt hier nog een persoonlijk woord van één van zijn oud-ouderlingen, broeder T. van Asselt te Putten:

'Een eerste gedachte die zo bij je boven komt is de eerste ontmoeting met ds. Kuus toen nog predikant in Voorthuizen. Hij preekte in onze jonge jaren nog wel eens in de Zuiderkerk. Ik genoot van de statigheid van ds. Kuus. Z'n woordkeus was weloverdacht. Ik kan me niet herinneren ooit een predikant ontmoet te hebben die knielde voor de kansel. Als teken van diepe afhankelijkheid van zijn Zender, de opperste Herder der schapen. Vele jaren mochten we onder ds. Kuus kerken. Een dienaar van het Woord die heilige eerbied had voor naar zijn zeggen het onfeilbare Woord Gods.
In 1984 werd ik als jonge broeder, 34 jaar, benoemd tot ouderling in de hervormde gemeente van Putten. De eerste keer dat ik ouderling van dienst was, was in de Nieuwe Kerk van Putten. En wie ging daar voor? Ds. Kuus. Hij voelde bij mij de spanning die er Iag, en zei tot mij: "Het gaat best jong, ik kom zo wel achter je aan hobbelen". Vele onvergetelijke gesprekken heb ik gevoerd met ds. Kuus. Ook hij was dol op Zuid-Limburg. En vaak vroeg hij: "Joh, ben je al in Limburg geweest? Je moet eens in het voorjaar gaan. Dan bloeit Psalm 19 helemaal voor je open".
In de prediking was hij in z'n element. Ik vergeet nooit een keer na de dienst dat er broeder zei: "Dominee, u heeft de verkiezing niet genoemd in de preek". Hij tuurde naar buiten en zei niets. Totdat ik de moed vatte en zei: "We moeten niet beginnen met de verkiezing, maar er in eindigen. We leven toch vanuit de beloften". Het werd doodstil, totdat ds. Kuus zei: "Heb je het gehoord broeders". Hij keek me aan en zei: "Broeder, niemand verachtte uw jonkheid". Vele keren heb ik ds. Kuus naar de kansel mogen begeleiden.
Met grote vreugde en diepe dankbaarheid denk ik zo terug aan onze broeder. Ik vertelde eens: "Dominee, ik was gisteren, zaterdag, nog in je eerste gemeente Linschoten ". "O ja, daar ben ik begonnen. Op een iezig mooi plekje van ons land." Stil tuurde hij naar buiten en zei: "Ja, daar begonnen en waar is ons einde? 't Geeft niet, als we maar eindigen in Christus". Dat was dominee Kuus ten voeten uit. Zo staren we onze broeder na. Die ondanks z'n zwakke gezondheid steeds Christus voor ogen schilderde. Zo mogen we de Heere de dank brengen in alles wat God in ds. Kuus schonk. Ds. Kuus hield niet van mensverering, daar had hij een vreselijke hekel aan. De mens, zei hij vaak in de preek, leeft in een beestenboel van z'n bestaan. Intussen is daar wel het verdriet. In de gemeenten die hij diende, maar toch wel het meest voor z'n vrouw, kinderen, kleinkinderen en familie. We hebben een bidder minder, maar een juicher meer. Eeuwig mag ds. Kuus nu zingen voor de troon Gods, om zijn Zender, de Koning der kerk, voor eeuwig groot te maken. Hetzij hem gegund.'

De media hebben bericht over het verbranden van een Australische zendeling en diens twee zonen in India. We ontvingen een brief van een bij ons bekend jong echtpaar (David van Raalte en Annemarie Ligtenberg), dat in India woonachtig is. Daarin werd bevestigd dat christenen het in dat land in toenemende mate moeilijk hebben. Uit deze brief twee passages:

• 'Ik las vorige week een interessant artikel in de krant. Het was een beschouwing over "wanneer de kerk gaat bloeien". De mening van de auteur was dat een kerk opbloeit als de regering faalt. Een regering die faalt resulteert in slechte educatie (ongeletterdheid), een slecht gezondheidszorgsysteem, slechte werkgelegenheid. Als er op dat moment een kerk actief wordt die dit allemaal wel te bieden heeft; scholen, ziekenhuizen, werkgelegenheid en bovendien een plek geeft waar religie een plaats krijgt. Ik denk dat het deels ook hier van toepassing is. Wist je dat de hoger opgeleide Indiër zijn uiterste best doet om zijn kind op een christelijke school te krijgen?! Daar wordt tenminste nog goed onderwijs gegeven, daar heerst discipline, daar komen de leraren tenminste elke dag om les te geven. Nee, ik geloof zeker niet dat de chaos die aan het ontstaan is rondom christenen in India te wijten is aan de gemiddelde Indiër. Maar wel aan de huidige regering. Toen ze aan de macht kwamen werden wij er al een beetje bang voor en hoopten dat het niet lang zou duren met ze.
Sinds de BJP de regerende partij is, en dat is ze voor het eerst sinds haar bestaan, ontstaan er toestanden rondom kerken en zendelingen. (…) Gisteren hoorden we dat de minister van Tourist-dept. zich terug getrokken heeft uit zijn functie; hij is de eerste die niet langer geïdentificeerd wil worden met een een BJP-regering. De aanvallen op kerken en de dood van de Australiër zijn de druppels die bij hem de emmer deden overlopen. Hij trekt zich terug. We hopen dat dit het begin van het einde zal zijn.'

• 'Vanmorgen in de kerk vertelde de Indiase voorganger het volgende van Mother Theresa. Een groep hindoefundamentalisten vond dat ze opgepakt moest worden, want ze bekeerde onder dwang hindoes tot het christendom. Hun leider zou gaan kijken wat ze werkelijk deed en haar dan meenemen en veroordelen. Hij kwam binnen toen ze net bezig was een patiënt met een vreselijk stinkende wond te behandelen. Ze waste de man, ze maakte zijn wond schoon en gaf hem een kus op zijn hoofd en zei toen: "Jij bidt tot jouw god voor genezing, ik bid tot Christus voor jouw genezing". Nadat de leider dat gezien had ging hij terug naar zijn achterban en zei: "Jullie mogen haar pakken onder een voorwaarde dat jullie moeders en zussen het werk wat zij doet overnemen".'

v. d. G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen