Boekbespreking

André Mulder e.a. (red.), Manieren van vieren, nadenken over liturgie in veelvoud, uitg. Meinema, Zoetermeer 1998, 204 blz., ƒ 35,–.
Ter gelegenheid van het vijftigjarig jubileum van het NBI, instituut voor theologische studie en vorming te Utrecht, verscheen een publicatie over de wijze waarop vieringen van uiteenlopende aard in de kerk plaats (kunnen) vinden. Bestaande vieringen worden kritisch geanalyseerd, nieuwe wegen worden gewezen. In het algemeen wordt niet zozeer over de kerkdienst als dienst van het Woord gesproken, als wel over viering. Het boek dat geschreven is door docenten en stafleden van het NBI bevat tien hoofdstukken, waaraan een 'Woord vooraf' vooraf gaat. Vanuit diverse invalshoeken, zoals sociologische, dogmatische, missionaire en pastorale, wordt de viering van de christelijke gemeente in onze tijd bekeken.
In noem ze achtereenvolgens: Vieringen in diverse religies, een overzicht vanuit het gezichtspunt van de godsdienstwetenschappen (J. Borghuis); Vieringen en sociologische factoren (E. Groen); Contextuele vieringen, waarin bijvoorbeeld aandacht voor zwarte vrouwen (D. Hazel); Liturgie in verschillende culturen, waaronder die van het volkspentecostalisme (W. van Laar); Een dogmatische beoordeling van liturgische momenten (M. Nijkamp); Vieringen in de gevangenis (A. Noordhoek); Verkondigen als vertellen (P. Pronk); Missionaire dimensies in de liturgie (P. Schelling); Pastoraat en vieringen (L. van der Veer); Feesten in Israël in het Oude Testament (J. A. Wagenaar). Het is een boek waarvan je veel kunt leren. Toch vind ik bepaalde artikelen ongenuanceerd kritisch ten opzichte van de klassieke protestantse kerkdiensten en feesten, met name de eerste twee. Ook is in deze artikelen de kritiek kort door de bocht en theologisch weinig onderbouwd, terwijl de klassieke diensten toch door verreweg de meeste kerkgangers in onze tijd bezocht worden. Hoe komt dat? Moet je bij de inhoudelijke bezinning op de liturgie niet eerst luisteren naar bijbels-theologische gegevens om in elk geval te voorkomen dat je je vertrekpunt neemt in wat je waarneemt? Prachtig vond ik het artikel over het vertellen, ontroerend dat over de bijeenkomsten in de gevangenis, evenwichtig dat over het pastoraat, inspirerend de artikelen over het missionaire en het interculturele (8 en 4). Het laatste artikel gaat uit van de wat oudere theorie van de bronnensplitsing (Elohist, enz.). Daar is toch wel op af te dingen (verg. de dissertatie van dr. Paul). Kortom: een boeiend boekje, maar zeer uiteenlopend in uitgangspunten.
W. Verboom

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen