En als het niet goed gaat… (2)

Even de draad oppakken
De vorige keer hebben we aangegeven dat we als Hervormd-Gereformeerde Jeugdbond (HGJB) in het kader van onze instructie-avonden over geloofsopvoeding nogal wat ouders ontmoeten, die verzuchten: 'Het lukt ons niet, onze kinderen gaan andere wegen dan die wij ze hebben voorgehouden en meegegeven'.
Met het oog op deze vragen proberen we in 'de Waarheidsviriend' in enkele artikelen enige pastorale handreiking te doen.
We zijn ons er zeer wel van bewust dat we niet zo maar situaties kunnen veranderen, ook geen pijn en schuldgevoelens kunnen wegnemen. Wel kunnen we proberen naar elkaar te luisteren. Goed te luisteren! En samen te luisteren naar het
Woord van onze God.
In het eerste artikel heb ik drie dingen benadrukt. Allereerst dat we onderscheid moeten maken tussen hoofdzaken en bijzaken, als het gaat om andere keuzes van onze kinderen. Vervolgens benadrukte ik: houdt contact! En tenslotte wees ik er op dat we samen als ouders en kinderen steeds weer moeten leven van de vergevende liefde van Christus. In dit artikel pakken we de draad weer op.

Invloeden
Laat ik beginnen met er op te wijzen dat onze kinderen te maken hebben met ontzettend veel invloeden. Dat zou wel eens vertienvoudigd kunnen zijn met de invloeden die er op ons als ouders afkwamen in de tijd dat wij jong waren!
Om te beginnen zijn er de invloeden vanuit de wereld rondom ons heen. Waarmee worden jongeren al niet overspoeld als ze op school gaan? En wat te denken van de media? Als je je alleen maar beperkt tot nieuwsuitzendingen, actualiteitenrubrieken en je neemt de moeite om de reclamespotjes op de koop toe te nemen, dan heb je genoeg om duizelig van te worden. Ook veel jongeren ervaren dat zo, al zullen ze dat niet zo laten merken.
Invloeden te over ook op religieus gebied. Secten, stromingen, bewegingen laten van zich horen. Reformatorische en evangelische geluiden bereiken jongeren en vragen hun aandacht.
En… vergeet niet wat jongeren tegenkomen als ze – na de studie – hun weg zoeken in de wir-war van onze samenleving. Die zoektocht moeten we niet onderschatten!
Een belangstellende lezer vraagt: 'Wat heeft dit te maken met het "afhaken" van jongeren van het christelijk geloof en met het maken van andere keuzes?'
Mijn antwoord is: heel veel!
Laten we als ouderen alstublieft de invloeden die jongeren ondergaan in deze tijd niet bagatelliseren, want die zijn groot.
En… dan komt ook de vraag nog eens des te meer op ons als ouderen af: 'Zijn wij voor hen toonbeelden van geloof, hoop en liefde? Zijn we identificatiefiguren, aan wie jongeren zich kunnen optrekken of moeten we helaas zeggen dat ook wij zo beïnvloed zijn door de tijdgeest dat we weinig licht verspreiden?' Té weinig? Vandaar het eerste is dat ik wil meegeven: laten we onze jongeren niet te hard vallen!

Schuld
Het zou kunnen zijn dat ouders die dit lezen schuldgevoelens hebben en zich afvragen: wat deden we verkeerd?
De moet natuurlijk voorzichtig zijn, maar het zou kunnen zijn, dat we te eenzijdig zijn geweest in de opvoeding. Te veel de nadruk hebben gelegd op wat wel en niet mag en te weinig in positieve zin gesproken hebben over het geloof en te weinig hebben laten uitstralen wat God en de Heere Jezus voor ons persoonlijk betekenen.
Nogmaals, voorzichtigheid is geboden, want er kunnen zoveel factoren een rol spelen. Persoonlijke geloofsonzekerheid, geen vrijmoedigheid (ook van huis uit niet geleerd) om te spreken over wat in ons hart leeft ten aanzien van deze persoonlijke, tere zaken. Het kan allemaal en het is ook heel begrijpelijk, maar… we moeten wel eerlijk onder ogen zien dat dit z'n negatieve uitwerking gehad kan hebben op onze kinderen.
Er kan inderdaad sprake zijn van schuld. Als u dat zo voelt en het drukt op uw schouders, dan zou ik u met klem willen adviseren: spreek dat ook uit tegenover uw kinderen. Zeg het eerlijk: joh, ik weet dat ik tekort geschoten ben ten opzichte van jou, we hadden veel meer moeten praten over wat me innerlijk bezig hield.
Dat is niet gemakkeüjk, maar het is wel de weg die de Bijbel ons wijst, het kan uzelf opluchten en… het zou zelfs een begin kunnen zijn van een omkeer in het leven van uw kind. De Heere werkt middellijk (door middelen), zei ons voorgeslacht en zo is het nog steeds. Samengevat – en dat is het tweede – wil ik zeggen: als u schuldgevoelens hebt, probeer er over te praten met degenen tegenover wie u die schuld voelt.

Vergeving
We gaan nog even door op de schuldgevoelens. Die gaat dieper dan intermenselijk. We ervaren ook de schuld voor het aangezicht van God.
Maar… we mogen ook in dit artikel tegen elkaar zeggen dat er – waar sprake is van schuld – ook gesproken mag worden over vergeving. Ook in dit opzicht. Daar wil ik in in de derde plaats de vinger bij leggen.
Ouders die gelovig leven bij de vergeving van de zonden door het bloed van onze Heere Jezus Christus, mogen weten dat die vergeving ook betreft het tekortschieten, het falen in de opvoeding.
Treffend vond ik wat ds. C. G. Geluk, voorheen directeur van de HGJB, schreef in zijn al eerder geciteerde boek 'Hoe houden we de jongeren bij de kerk?' Hij zegt daar: 'In de vergeving schittert de royaliteit van Gods genade. Deze vergeving betreft niet alleen tekorten en feiten waaraan wij schuldig zijn, maar zij omvat de schuld van ons leven. De schuldbedekking door het bloed van het Lam is totaal en overvloedig. Zij omvat ook de ouderschuld'.
Wie dat goed tot zich laat doordringen zal dit als een bevrijding ervaren!

Verbond
Als vierde en laatste aspect in dit artikel mag ik wijzen op de vastheid van Gods Verbond.
Al laten onze kinderen – althans voor zover wij dat kunnen bekijken – God los, de Heere laat hen niet los.
Op dat Verbond mogen we pleiten. We mogen ook niet klein denken van het Verbond dat de trouwe God eenmaal sloot met ons en onze kinderen. Helaas wordt er in onze gelederen ook onderschatting van het Verbond gevonden. Alsof wij het Verbond van God omver zouden kunnen halen!
In dit verband moet ik denken wat onze wijkpredikant in Zeist, dr. M. Verduin, eens zei in een preek: 'Je moet wel door alle rode verkeerslichten, die God geplaatst heeft, heenrijden, wil het binnen het Verbond slecht met je aflopen, maar het kan wel als je dat per se wilt…'.
Zó is het!
Bij genoemde vier aspecten houden we het deze keer. In een derde en laatste artikel hoop ik nog enkele opmerkingen te maken.

A. J. Terlouw, Zeist
Staffuntionaris HGJB

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen