Globaal bekeken

Een lezer reikte ons een gedicht uit de huiselijke kring aan, gemaakt ter gelegenheid van openbare geloofsbelijdenis.

'Ik zal mijzelven vermaken in Uw inzettingen; Uw woord zal ik niet vergeten (Psalm 119 : 16).

't Geloof, dat in je leven mocht gaan groeien,
is teer en klein, denk aan een mosterdzaad,
maar als het voedsel krijgt, dan zal het bloeien,
getuigend van de Heer, in woord en daad.

Hij toont Zijn grote trouw door de geslachten
en wie dat opmerkt, mag vol dankbaarheid
het heil gehoorzaam van de Heer verwachten,
die band met Jezus wil je nooit meer kwijt.

Gods wetten zijn voor jou niet langer lasten,
maar dienend tracht je volgeling te zijn,
Hij laat je echt niet in het donker tasten,
leef van het Licht, van warme zonneschijn.

En als je ontrouw – 't heilig vuur verloren –
je Heer veracht door ongehoorzaamheid,
belijd dan schuld, Hij zal je altijd horen,
Want Hij wil jou, van harte toegewijd.

De Heer geeft je Zijn geest, Hij wil je wijzen,
de weg die naar de volle waarheid leidt
en wat er ook gebeurt, je mag Hem prijzen,
want Hij heeft jou van zondelast bevrijd.

Maar wanneer Die zal gekomen zijn, namelijk de Geest der waarheid, Hij zal u in al de waarheid leiden; want Hij zal van Zichzelven niet spreken, maar zo wat Hij zal gehoord hebben, zal Hij spreken, en de toekomende dingen zal Hij u verkondigen (Johannes 16 : 13).'

v. d. G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen