Tijd

God heeft de wereld toegemeten
een eigen, zeer bepaalde duur.
Hoe dikwijls wij het ook vergeten,
straks is het tijd, dan slaat haar uur.

Dan zal Zijn Zoon weer d'aard betreden,
Hij draagt als koren in de schuur
allen die hier Zijn naam beleden.
Maar 't onkruid werpt Hij in het vuur.

Zo hebben wij het lang vernomen.
Maar wie is er die Hem verbeidt?

Als Christus plotseling zal komen
wiens hart is dan voor Hem bereid?

Wie onzer zal er dan nog dromen
van 't Rijk, en van de nieuwe tijd?

Anton B. Lam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen