Globaal bekeken

Uit de bundel Duizend en één columns van NRC-columnist Koos van Zomeren (uitgave De Arbeiderspers, Amsterdam) de volgende bijdrage, geschreven onder de titel Bescheiden:

'C. van den Dikkenberg in Lunteren: man, vrouw, twaalf kinderen. Ze hebben vijftien koeien en ze redden het best. Dat er boeren zijn die honderd koeien hebben vindt Van den Dikkenberg eenvoudig onbegrijpelijk. Die moeten wel miljonair zijn.
Ze behoren tot de Gereformeerde Gemeente in Nederland, een gezindte van beperkte omvang. Kerken doen ze in Ederveen, elke zondag twee maal anderhalf uur en soms zouden ze willen dat het langer duurde.
Deze mensen leven in een indrukwekkende verzaking aan wereldse goederen en genoegens. Ze paren de zekerheden des geloofs aan bescheidenheid. Ze oordelen niemand en verwachten voor zichzelf met vrees de dag des oordeels. Want zijn wij niet allen nazaten van Adam, die zondigde tegen de Here zijn God? Ja, de mens is een ellendig schepsel en de aarde is vervloekt en daar lijden ook de dieren onder, hoewel ze zelf niet hebben gezondigd, niet kunnen zondigen. In de kleine, heldere stal heerst een rust die haast niet meer van onze tijd is. Vijftien koeien komen beleefd overeind. Op twee of drie na zijn het roodbonte, gezond in het vlees en een prettig stel horens op de kop. Ze bejegenen een bezoeker met goed vertrouwen. "Bidt u wel eens voor ze? " vraag ik. Van den Dikkenberg knikt. "Maar", zegt hij, "misschien wel te weinig.'"

In de bundel Kerk op adem, uitgegeven bij het terugtreden van ondergetekende als algemeen secretaris (uitgave Groen, Heerenveen), staan behalve de lezingen die tijdens het symposium te Gouda werden gehouden, ook vier interviews met hervormd gereformeerde predikanten van de hand van drs. P. J. Vergunst. In de intro van het gesprek met ds. G. van den Berg te Asperen staat een gedicht van ds. A. F. Troost over deze Lingegemeente, overgenomen uit 'De wind van voren' (1984):

Voorstraat, Achterstraat
Middelweg
heg en steg
en Boerenwal -
in verval staan de muren
de tijd te verduren.

Langs Hoge Min en Waterpoort
stuwt langzaam de Linge
het leven voort
langs bloeiende bomen
en vruchtbare vromen,
Godvrezend gebied
van biezen en riet.

Vergaan is de glorie
van stad en historie
behalve de kerk
die manhaftige toren
hoog als tevoren
reusachtig
sterk.

Hoe vaak bracht jij samen
de mensen - zij kwamen
en gingen
de stedelingen
de burgers de boeren
de wurgers de hoeren
groepen uit Voor- en Achter-
en Middelweg
uit schuur en stal van Boerenwal
uit heg en steg.

Vergaan is uw glorie -
memento mori!
Verwacht de stad
die komen zal!

v. d. G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen