De regenboog: kleuren van advent

Toen Noach uit de ark ging, was het nog niet nieuw! Dat is een grote teleurstelling. Wanneer wordt het toch eens anders? Noach is door het oordeel heen gered. Er was voor hem en de zijnen leven na de zondvloed. Dat was louter genade. Hij mocht op de gereinigde aarde gaan en staan. Maar wat blijkt? Dat ook op deze aarde geen gerechtigheid woont. Noach is en blijft een zondaar, die met zijn doen en laten de aarde weer verontreinigde. Wat verdrietig hoe hij zich te buiten ging aan de eerste vrucht van de nieuwe wereld. De geschiedenis herhaalt zich. Noach valt in zonde en neemt zijn zoon Cham daar in mee. Opnieuw verval.

Er is niets nieuws onder de zon. Wij bederven het steeds weer. Ook na ontvangen genade blijft een mens wie hij is: zondaar voor God. Wie heeft daar geen verdriet over? Juist de kinderen van het Koninkrijk kennen het verdriet over de zonde. Was het maar waar dat wij in de overwinning van onze zonden konden roemen. De bekering van je leven vindt plaats in het heetst van de strijd. Ook het nieuwe leven in Christus hangt volstrekt af van Zijn genade. Het is genade voor en genade na.

Maar er is nog meer uit te leren. De wereld die Noach mocht betreden na de zondvloed is nog 'maar' een verwijzing naar de nieuwe hemelen en de nieuwe aarde die God eenmaal aan het einde der tijden zal scheppen. De weg gaat nog steeds verder. De belofte van Zijn toekomst wenkt nog steeds aan de horizon. Nog steeds wijkt de realisering van deze belofte achter de horizon. Waarom? God weet het. Blijkbaar is Gods geduld nog niet op. Door de eeuwen heen is Hij in een nimmer aflatend gesprek met de mens. En zijn diep ingrijpende gebeurtenissen juist ook niet de markeringspunten in het gesprek dat God met ons voert? Om ons op de weg te brengen die Hij met ons wil gaan. De zondvloed was zo'n stap van God waarbij Hij de mensheid op een keerpunt bracht.

Maar dat gesprek gaat nog steeds door. Ook in de geschiedenis van ons bestaan. Soms zijn er zulke ingrijpende gebeurtenissen dat wij op een keerpunt staan. Dan komen we in de crisis van ons leven. Ons laatste uur lijkt te slaan. Er zijn sterke tekenen die wijzen op de wederkomst des Heeren. Duidelijk zichtbaar maakt God duidelijk dat Hij een wending aan ons bestaan wil geven. De gebeurtenissen in de recente wereldgeschiedenis zijn veelzeggend. Maar als wij dan op zo'n keerpunt staan, dan zijn de kerken even wat voller, maar na verloop van tijd... Dan blijven alle dingen alzo gelijk van het begin der schepping (2 Petr. 3:4). En de mensen zeggen: waar is de belofte van Zijn toekomst?

In de golfslag van de tijd is God ons aan het leren om op Zijn Woord te hopen. Die les hebben wij er als gemeente toch wel uit getrokken? Het is de vraag of we er dichter door bij de Heere zijn gebracht. Is het geloofsleven ook in de adventstijd gekomen? Uit de geschiedenis van Noach blijkt hoe snel alles weer teloor gaat. Een rimpeling in de tijd en alles gaat weer verder. Het gaat na de zondvloed weer heel snel in Genesis. In hoofdstuk 11 lezen we al weer: 'Kom aan, laat ons tichelen strijken'. Een toren naar de hemel. De geschiedenis van het geslacht van Kaïn uit Genesis 4 herhaalt zich. De ongerechtigheden van de mensen hebben geen einde. 'Het gedichtsel van 's mensen hart is boos van zijn jeugd aan' (Gen. 8: 21).

Is er dan niets veranderd? Jazeker! Er is bij God wat veranderd. Hij heeft: wat beloofd. En die belofte heeft Hij al vervuld. 'Ik zal voortaan de aarde niet meer vervloeken vanwege de mens'. Dat zal God niet meer doen. Zo oordelen als bij de zondvloed. Waarom niet? Want de mensen blijven toch hetzelfde doen? Ja en toch: God kan het niet meer over Zijn hart verkrijgen. Hij heeft een verbond gesloten waarin Zijn genade roemt tegen het oordeel. De regenboog is er het kleurrijk teken van. We leven onder de hoede van de hoop!

Zolang de regenboog er staat is het advent! Er komt geen oordeel meer zoals bij de zondvloed. Het valt niet te begrijpen dat er mensen zijn die zeggen: na ons de zondvloed. Want die zal er niet meer komen! Wat doet God dan met de ongerechtigheden? Die straft Hij, maar aan Zijn eigen Zoon. Hij kwam naar de aarde. Er stond een kribbe in Bethlehem, een kruis op Golgotha. Hij heeft Zich voor ons in het gericht Gods gesteld. Gestraft heeft God onze zonde aan Zijn lieve Zoon.

Geen zondvloed meer, maar er komt Iemand om te oordelen! Onze Verlosser komt als Rechter terug. Aan Hem is het oordeel overgedragen. 'God verkondigt nu alle mensen alom dat zij zich bekeren: daarom dat Hij een dag gesteld heeft op welke Hij de aardbodem rechtvaardiglijk zal oordelen, door een Man Die Hij daartoe verordineerd heeft' (Hand. 17 : 30 en 31). Het viel Paulus niet mee om dit op de Areopagus te verkondigen, het valt heden ten dage evenmin mee. Maar het gesprek duurt voort. Slechts in die ene Naam is de zaligheid te vinden! Zolang het advent is zullen we die verkondiging alom doen horen. 'Heden is u geboren de Zaligmaker'. Dat zal in de mistroostigheid van het bestaan blijdschap geven aan al de volken.

Al duurt het nog voordat God Zijn be-

lofte van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde vervult, maar zolang de regenboog er staat is er hoop en verwachting. Na Noach loopt de lijn van hen die op de Naam des Heeren hopen door. Het is het geslacht van Sem waarover v/e lezen in Genesis 11. Zij blijven de Heere verwachten. Vreem-delingen en bijwoners zijn het geweest (Hebr. n : 13). Ze hebben de belofte niet verkregen, maar van verre gezien en geloofd. Er is een wolk van getui-gen om ons heen. Ze vuren ons aan om met gedrevenheid te getuigen van de ene Naam. Er is in die Naam hoop.

C. B. STAM, PAPENDRJECHT

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen