Hij voor mij
'En gelijk het de mensen gezet is eenmaal te sterven, en daarna het oordeel, alzo ook Christus, eenmaal geofferd zijnde, om veler zonden weg te nemen, zal ten andere male zonder zonde gezien worden van degenen, die Hem verwachten tot [Hebr. g : 27 en 28] zaligheid'
Wij kunnen niet terug
'Ik wou dat ik het óver kon doen...' 'Ik wou dat ik er nog vóór stond...' 'Was het nog maar 24 uur... een week... een jaar... geleden...' Dat denken we allemaal weieens... als er iets ergs gebeurd is, terwijl we het hadden kunnen voorkomen... als we een verkeerde beslissing hebben genomen... als we hebben toegegeven aan verleiding.
Maar als we het over zouden kunnen doen...? We zouden het misschien wel anders doen, maar ook beter? Wij kunnen niet terug. Ons leven draagt het stempel van de eenmaligheid. Hoe gaan wij met ons verleden om? Met onze gevoelens van schuld? Met het besef: ik heb het verkeerd gedaan... ik wou dat ik het over kon doen? De schrijver van de Hebreeënbrief doet ons een handreiking.
Vergelijking
Van de zin die uitgangspunt van deze meditatie is, is alleen het eerste gedeelte bekend: 'En gelijk het de mensen gezet is eenmaal te sterven, en daarna het oordeel...' Deze woorden zie je soms uitgehouwen in een steen van een muur of een poort van een begraafplaats.
Maar als we deze woorden losmaken van het vervolg, dan doen we deze tekst geen recht. Dan is er alleen maar dreiging. En dat is niet de bedoeling van de schrijver.
De zin loopt verder: '... alzo ook Christus, eenmaal geofferd zijnde, om ueler zonden weg te nemen, zal ten andere male zonder zonde gezien ivorden van degenen, die Hem verwachten tot zaligheid'.
De twee delen van deze ene zin zijn aan elkaar vastgeknoopt. Het gaat namelijk om een vergelijking: gelijk-alzo. Als we deze zin lezen, moeten we niet halverwege stoppen maar dóórlezen. Want er staat geen punt maar een komma na 'oordeel', een bevrijdende komma. Deze komma is als een scharnier waarop de deur van het Evangelie hangt. Deze deur zwaait wagenwijd voor ons open: kom maar binnen! De schrijver spreekt namelijk niet over het sterven en over het oordeel zonder tegelijk over Christus en Zijn offer te spreken.
Telwoord
Om de boodschap van deze woorden goed te verstaan, is het ook belangrijk om te letten op de betekenis van 'eenmaal'. Vaak wordt dit opgevat als: eens, op een bepaalde dag. Dus als een bijwoord van tijd.
'Eenmaal' is hier echter geen bijwoord maar een telwoord. Het is de mensen gezet één keer, en geen twee keer of vijf keer, te sterven.
Nü kan na 'oordeel' helemaal geen punt gezet worden. 'Zoals het de mensen gezet is één keer te sterven, en daarna het oordeel...' Zo is deze zin duidelijk niet af. Als we het hier nu bij laten, roept dit de vraag op: 'Ja? Ga eens verder... Wat wil je zeggen? ' '...zo zal ook Christus, nadat Hij Zich één keer geofferd heeft...!' Hij heeft Zichzelf één keer geofferd voor die ene keer dat wij moeten sterven.
Wij sterven maar één keer. Dat sterven is ons gezet. Dat is geen noodlot en geen natuurwet. Daar ligt een beslissing achter. Dat heeft te maken met dingen die gebeurd zijn: 'Ten dage dat gij daarvan eet, zult gij de dood sterven'. Die dag is gekomen en die is voorbij. En wij zitten met de brokken. Achter die dag kunnen wij niet terug. Wij leven maar één keer. Wij kunnen niet terug in de tijd. Wij kunnen ons leven niet overdoen. Vorig jaar is voorbij. De dag van gisteren is voorbij.
Een minuut geleden is voorbij. En wij sterven maar één keer. Als wij de dood gestorven zijn, kunnen wij ook niet meer terug. Velen vinden de reïncarnatiegedachte heel aantrekkelijk, vanwege de mogelijkheid van herkansing. Het perspectief van de rechte lijn van de geschiedenis, van de eenmaligheid van dit bestaan en het doel waar we naartoe mogen leven, wordt vervangen door de perspectiefloze cirkelgang van het bestaan.
Plaatsvervanging
Christus stierf één keer. Zijn sterven was Hem niet gezet. Het was offer. Dat offer is één keer gebracht. Het hoeft niet herhaald te worden. Het is genoeg.
Hij stierf voor ons. Hij nam onze plaatsin. Waar begint de plaatsvervanging? Bij Zijn ontvangenis. Hij nam niet alleen aan het kruis onze plaats in, maar ook tijdens Zijn leven. Hij deed - om zo te zeggen - ons leven over. Door in onze plaats de wil van de Vader volkomen te doen.
Wij kunnen onze schuld niet ongedaan maken. Wij kunnen ons leven niet overdoen. De Heere Jezus Christus heeft dat gedaan.
En als ik dat geloof, waarom zou ik zelf dan nog mijn leven over willen doen? Waarom zou ik dat nog willen, als ik mag weten dat niet alleen mijn schuld is bedekt door Zijn offer maar ook dat Zijn volmaakte leven mijn onvolmaakte en gebroken leven bedekt, van het allereerste begin tot het laatste einde!?
De Heere Jezus is niet als een volwassen man in de wereld gekomen, maar ontvangen in de moederschoot van Maria. Zonder zonde. Daar heeft de Heilige Geest voor gezorgd.
Wij zijn in zonde ontvangen. Vanaf het allereerste begin was het bij ons al mis. Daarom zou het ook geen zin hebben om ons leven over te doen. Ook al zouden we daartoe duizend keer de gelegenheid krijgen. We dragen de wortel van het kwaad met ons mee en die moet worden uitgeroeid. De bijbel spreekt niet voor niets over de noodzaak van wedergeboorte, niet als gereïncarneerde geboorte maar als geestelijk»; vernieuwing.
De Zoon vin God begint bij het begin. Vanaf Zijn ontvangenis mogen wij al zeggen: Hij voor mij. En Hij gaat door tot het bittere einde. En we blijven zeggen: Hij voor mij.
Perspectief
Christus werd de eerste keer, tijdens Zijn leven op aarde, met zonde gezien. Met ónze zonde. God had Hem tot zonde gemaakt, schrijft Paulus.
De tweede keer, bij Zijn terugkomst, zal Hij zónder zonde gezien worden. Dat betekent onder andere dat er geen herkansing is. In dit leven valt de beslissing voor de toekomst.
'... door allen die Hem verwachten tot zaligheid'. Hier ligt het perspectief door dood en oordeel heen. Dit perspectief ontspringt aan het kruis, waaraan Jezus riep: 'Het is volbracht'. Als in deze woorden de toekomst voor ons is opengegaan, hoeven wij nooit meer te denken: 'Ik wou dat ik het over kon doen'.
C. G. GELUK, HUIZEN
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 21 februari 2002
De Waarheidsvriend | 16 Pagina's

Bekijk de hele uitgave van donderdag 21 februari 2002
De Waarheidsvriend | 16 Pagina's