ZENDING: DAAR EN HIER...

Natuurlijk schoten ze op sterren, die zestien jongeren uit Wezep. Maar hoe kon het ook anders? Ze waren zó vol van wat ze in Dalfsen hadden gehoord en gezien, dat ze er wel iets mee móesten doen. Of beter gezegd: ze waren zo vol van wat ze hadden beleefd op de kerstconferentie, dat hun harten er gewoon van overstroomden. En dus schreven ze een open brief aan de gemeente. Met daarin die dubbele verwondering: enerzijds over wat ze aan gemeenschap op De Bron hadden ervaren. En anderzijds over het gebrek eraan in hun eigen kerk.

Natuurlijk, na zo'n conferentie mik je al snel te hoog. Want het is nogal een uitzonderlijke situatie, waarin je je vier dagen lang met zo'n 800 min of meer gelijkgestemde jongeren bevindt. Voor de meeste deelnemers een warm bad; maar het zou oneerlijk zijn om zo'n festijn te vergelijken met de weerbarstigheid van het dagelijkse gemeenteleven. Dat bestaat nou eenmaal niet alleen uit hoogtepunten, net als het leven zelf.

Nu gaat het niet om de gemeente Wezep of om welke gemeente dan ook. En het gaat er ook niet om de hartenkreet van Arno, Bertus, Diane, Everly, Gerrie, Ina, Jakoliza, Janneke, Jose, Judith, Machteld, Marlies, Plonia, Wim, John en Willeanne met allerlei verstandelijkheden weer weg te nuanceren. Ze weten vast zelf ook wel dat wie op sterren schiet er waarschijnlijk nooit één raakt. Maar het zou pas écht een misser zijn als er helemaal niets mee gebeurde. Want ergens raken ze aan de kern van een probleem, namelijk de kloof tussen weten en ervaren. Tussen belijden en beleven. Tussen toeschouwen en deelnemen. Tussen hoofd en hart.

Misschien was dit wel hét dillemma van de kerstconferentie. Of zoals een deelneemster zei: 'Ik word 51 weken per jaar aangesproken op mijn hoofd en nu ineens op mijn hart. Wat ik hier beleef, voelt als een warm bad, maar mijn verstand zegt me er vooral omheen te blijven lopen. Terwijl ik er naar snak om de gemeenschap met God en met elkaar juist ook te ervaren'. Voor dit meisje ging een hartenwens in vervulling. Niet door haar verstand uit te spelen tegen haar gevoel, maar er als het ware bovenuit te komen en haar hart te volgen.

Geloven is een zaak van je hart. Wie, zoals de jeugd in Wezep, meer wil delen dan zijn of haar zondagse rol pepermunt, móet gehoord worden. Hoe idealistisch soms ook en hoe moeilijk ook om er direct in de praktijk iets mee te doen. Want het is waar: 'Wie op de sterren schiet, zal er vermoedelijk nooit één raken. Maar hij komt hóger dan wie op appels mikt'.

PIM KALKMAN, DE WINDROOS (IZB)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen