Boekbespreking

Marianne Witvliet Enkele reis Aix. Uitg Kok, Kampen; 94 blz.; € 2, - (t/m 30 april, daarna € 4, 95.)

Naast het boekenweekgeschenk van de CPNB laat de CLK (Christelijk Lektuur Kontakt) fa^fi^Sji^teni^j^^jjjesehenk ver\ schijöeÉL Dit jaar setetef MariUwje Witvlfet hetffiiristelijk boekenweekgeschertl^gRkt^»^ reis Aix.

Inge Hemmaerts is de hoofdpersoon. Ze is jong haar moeder verloren, slechts acht jaar oud. Ze groeit op bij haar vader. Na jaren hertrouwt hij en vertrekt naar Canada. In de eenzaamheid die daardoor onderstreept wordt, gaat ze op reis naar Aix-en-Provence. Daar woont haar grootvader, de vader van haar overleden moeder. Ze heeft hem eigenlijk nooit echt gekend. Er is tussen haar ouders en hem iets voorgevallen, waardoor alle contacten zijn verbroken. Toen haar moeder, dochter van deze opa, op sterven lag, weigerde hij op bezoek te komen. Ook de uitnodiging voor de begrafenis legde hij naast zich neer. Hij schreef niet eens een condoleancebrief. 'Hard als graniet', zo typeert haar vader opa. Inge gaat op zoek naar haar opa. Onaangekondigd staat ze ineens voor de deur van zijn rustiek gelegen landhuis in het Zuiden van Frankrijk. Als ze na enige moeite oog in oog met hem zit, merkt ze hoe moeilijk deze man te benaderen is. Ze zet toch door en weet enige toegang tot hem te krijgen. Aan de ene kant voelt ze wrok naar deze harde man: hij weigerde zich te verzoenen met zijn dochter, haar moeder. Aan de andere kant herkent ze iets van zijn karakter in zichzelf: hoe moeilijk het is om terug te komen op een stap die je eenmaal gezet hebt. Opa heeft al jaren een huishoudster, Dini. Zij verzorgt hem met veel toewijding. Maar als ze door te struikelen over de stok van opa haar heup breekt en in het ziekenhuis belandt, dwingt opa zijn kleindochter de verzorging van hem over te nemen. Met veel tegenzin probeert ze zich ertoe te zetten. Dat brengt in het hart van Inge een ingrijpende verandering teweeg. Door zich te spiegelen aan de onbaatzuchtige jarenlange toewijding van Dini, komt ze tot de ontdekking dat dienen wrok in je leven laat smelten. Want als Dini in het ziekenhuis overlijdt, kan ze zich niet onttrekken aan de zorg voor haar opa. Witvliet sluit haar

novelle heel indringend met wat in Johannes 13 staat: 'Waarom verrees voor haar nu het beeld van Iemand die zich bukte om de voeten van Zijn vrienden te wassen? Van Iemand die kwam om te dienen en niet gediend wilde worden? '

Ik heb het boek van Marianne Witvliet met bewondering gelezen. Het deed me denken aan tv-programma's als Spoorloos en Vermist: mensen gaan op zoek naar hun wortels. Waar kom ik vandaan? Waarom ging het zoals het ging? Zoeken naar je eigen identiteit juist als er zoveel mis is gegaan in je leven. Je kunt het een christelijk boekenweekgeschenk noemen. Niet omdat het christelijke er zo dik bovenop zit. Maar om het thema dat in een mooi geschreven verhaal wordt uitgebeeld: wrok kan alleen verdwijnen als we zelf de minste willen worden. En dat verloopt niet via een glad proces, maar gaat gepaard met strijd, met zelfoverwinning. Dat het ook anders kan, Iaat Witvliet zien in de tekening van de vader van Inge, de schoonzoon van deze opa. Hij wil niets meer weten van zijn schoonvader en verklaart zijn dochter min of meer voor gek dat ze zich zoveel moeite getroost om dit proces van heling aan te gaan. Kortom, de moeite waard dit geschenk voor weinig geld aan te schaffen maar vooral te lezen en te verwerken. De CLK kan dit keer dankbaar zijn voor dit waardig geschenk aan lezers die een christelijk boek kunnen waarderen.

J. Maasland

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen