Een bijbeltje dat vertelt

'Kom vanavond met verhalen hoe de oorlog is verdwenen en herhaal ze honderd malen alle malen zal ik wenen.'

Nooit vergeet ik hoe ds. Jac. van Dijk deze woorden voordroeg. Hoe hij met zijn donkere stem de inhoud van dit gedicht van Leo Vroman over de 4 e mei onderstreepte. Zo zullen in deze dagen ook wel weer de verhalen klinken. Laat ze maar verteld worden, zeker nu de afstand naar de oorlogsjaren groter wordt. Want een volk dat z'n verleden vergeet, is niet op de toekomst voorbereid!

Ik denk aan een verhaal van de bekende, eveneens ontslapen ds. J. Overduin, schrijver van het boek Hel en hemel in Dachau. Hij werd opgepakt, omdat hij tijdens de kerkdienst waarschuwde voor de NSB. Hij vertelt ergens over zijn bijbeltje. Op de voorpagina had hij bovengenoemde woorden uit 2 Timotheüs 2 : 8 en 9 overgeschreven. Toen hij uit concentratiekamp Dachau vrijkwam, schreef hij hieronder: 'Dit ongeboeide Woord van God hield het vol in de gevangenis in Arnhem, het kamp in Amersfoort, de gevangenissen in Essen, Wurzburg en Neurenberg, en in het vernietigingskamp in Dachau. 8 feb. 1942 - 8 okt. 1943.'

Onvoorstelbaar! Dit bijbeltje werd Overduin telkens afgepakt en toch kreeg hij het langs wonderlijke wegen steeds weer in handen. Dit trof hem zo diep!

Bijbellezers kunnen in de boeien geslagen worden, maar de Bijbel - het betrouwbare getuigenis dat Jezus Christus leeft en regeert - kan niet gebonden worden. Geestelijk niet en soms, zo blijkt, zelfs letterlijk niet. Soms leek het er sterk op dat de Bijbel aan banden gelegd kon worden, bijv. door een ideologie als het nazisme of door mensen van de kampleiding die een bijbel bij iemands persoonlijke bezittingen niet tolereerden.

Sinds de bevrijding van 1945 is dat gevaar niet geweken. Dat mensen en machten het Woord van God aan banden willen leggen. Willen doodzwijgen en uitvegen ('deleten'). Een bijbelse levensstijl komt in onze samenleving steeds meer op de tocht te staan. En telkens is de verleiding groot om menselijke meningen (wat ik vind en voel) te laten heersen over Gods Woord.

Maar ten diepste - en dat is het getuigenis van Paulus en van ds. Overduin, ook al zitten zij zelf letterlijk in de boeien, behandeld als kwaaddoeners - zijn die pogingen tot mislukken gedoemd. Waarom? Want het Woord van God is niet gebonden!

Onder doorverwijzing naar Christus' genade (!) bemoedigt Paulus zijn jonge vriend en broeder Timotheüs. Om het vol te houden op de weg van het geloof, in de dienst van het Evangelie. Om zich er helemaal voor te geven. Terwijl de omstandigheden dreigender worden en duidelijk wordt wat lijden om Christus' wil betekent.

Weet: Gods Woord houdt stand in eeuwigheid. Jawel, je komt erdoor onder het kruis. Dat is regel: door veel verdrukkingen ingaan in Gods Koninkrijk (Hand. 14 : 22). Tal van medechristenen in Noord-Korea, China, Saoedi-Arabië weten daar meer dan genoeg van. Zijn wij er hier geheel vreemd aan? Maar let dan op, dat het niet draait om onze omstandigheden, om onze... (vul verder maar in), maar om het Evangelie. Wees daaraan en vooral ook aan de voortgang daarvan ondergeschikt en dienstbaar. Geef voorrang aan het Woord alleen en boven alles!

Als dat Woord z'n loop maar hebbe. En dat zal het ook, want het is niet aan banden te leggen. Al worden de evangeliepredikers opgepakt, dat Woord gaat door, 'onverhinderd' (laatste woord van de Handelingen!). De geschiedenis van kerk en zending getuigt er meermalen van. En het bijbeltje van ds. Overduin vertelt het ook. Trouwens, u bent er zelf, hoop ik, ook een voorbeeld van. Van die onoverwinnelijke kracht van het Woord. Dat de Heere u daarmee te sterk is geworden en ingewonnen heeft. Houd Jezus Christus in gedachtenis, de Opgewekte uit de doden, de beloofde Davidszoon. Vergeet Hem niet, geen dag; 't is God Die Zich in Hem aan u bewees. Al gedenkend zal Hij, zal Zijn opstanding uw leven stempelen, ook in de verwerking van lijden. Daar is verzoening, daar is vernieuwing, daar is eeuwig leven, gegarandeerd. Je mag dan soms zuchten en moe(deloos) zijn, toch vlamt de hoop door Hem telkens weer op. Daar gaat een getuigenis van uit. Tot zegen van anderen (vgl. 2 Kor. 1: 3-10).

Deze eerste meidagen zijn dagen van gedenken en herdenken. Versta zodoende, verhalenderwijs, de lessen voor heden en toekomst. Intussen zijn het kerkelijk ook uitermate bewogen dagen. Voor ieder persoonlijk, voor kerk en samenleving daarom een dringende oproep. Geef toch acht op het Woord van God in nederige geloofsge hoorzaamheid. Wees ootmoedig en bid: O God, gedenk niet meer aan 't kwaad dat wij bedreven; waak op, wil

door Uw kracht bevrijden; help ons, barmhartig Heer, Uw grote Naam ter eer; Uw trouw koom' ons te stade (van pas); verzoen de zware schuld die ons met schrik vervult; bewijs ons eens genade (naar Psalm 79 : 4 ber.) Daar zullen wij allen wel bij varen. Wie hieraan voorbijgaat, aan Jezus voorbijgaat, graaft aan zijn eigen ondergang. Er is immers maar één Woord, één Naam waarmee zalig te leven en getroost te sterven valt. Of zoals ds. Overduin het van Paulus overschreef: ' 'Houd in gedachtenis dat Jezus Chris-tus uit de doden is opgewekt...'. Daarom kon Overduin na zijn terugkeer uit Dachau tot zijn gemeente zeggen: 'Alles wat ik gepreekt heb in dagen van voorspoed en rust, is waar. God heeft die prediking in de vuurproef gegooid, maar het is als bood-

schap Gods goud en nog eens goud.... En die waarachtig gelooft, zal zalig worden. Zalig ook in een concentratiekamp.'

H. Markus, Rijssen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen