Het gezin van een christen

HET HUWELIJK OP DE TOCHT?
Het onderwijs uit de brieven van Paulus over ons huwelijk en ons gezinsleven is voor onze tijd van essentieel belang. Niet gemakkelijk zullen we teveel waarde toekennen aan de noodzaak om ons te houden aan de voorschriften die het Woord van God ons geeft. De toekomst van de kerk is hier - menselijk gezien - onder meer mee gemoeid. Ja, zo scherp ligt dat.
In 1 Timotheüs 3 wijst Paulus erop dat de ambtsdragers hun kinderen in onderdanigheid moeten houden. Deze spiegel voor elke ambtsdrager is heilzaam. Want het kan gemakkelijker zijn om andere gemeenteleden de gehoorzaamheid aan Christus in heel ons leven voor te houden dan in het eigen gezin dit aan de orde te stellen en daarin concrete keuzes te maken. Met een catechisant van zestien jaar een gesprek voeren, is nog iets anders dan van hart tot hart met je eigen dochter over het leven met de Heere spreken. Toch, onze geloofwaardigheid is ermee gemoeid. Ook onder ons komt het helaas voor dat het gezicht in de kerkenraadsbank niet spoort met het gedrag thuis.

Oefenplaats
Oog voor de bijbelse betekenis van het huwelijk mag in onze westerse samenleving de hoogste prioriteit verkrijgen. Niet alleen vanwege de bijbelse gedachte dat het gezin een kerkje in de kerk is, dat binnen het gezin aan gewetensvorming gedaan wordt en ouders op grond van hun doopbelofte gehouden zijn hun kinderen voor te gaan in de vreze van Gods naam. Die naam is immers bij de doopvont niet vrijblijvend met het leven van hun kind verbonden. De doop vraagt om een nieuwe gehoorzaamheid.
Zicht op de waarde van het christelijk huwelijk is ook van belang, omdat onze waardering van het huwelijk illustratief genoemd mag worden voor hoe wij kerk willen zijn. Het huwelijk is de oefenplaats, waar we leren met al Gods geboden om te gaan. Als we persoonlijk en als christelijke gemeente geen acht geven op wat God in Zijn wijsheid goed gedacht heeft, hoe zullen we dan vrede kennen en zegen ontvangen?

Vijf berichten
Het mag typerend genoemd worden voor de vaak mistroostige situatie waarin de kerk zich in het vrije westen bevindt, hoe er momenteel over het huwelijk gesproken wordt. Dat is alarmerend en dat noopt christenen tot een belijdend spreken. Zomaar de berichten die op één dag de krant halen:
- De Kerk van Engeland geeft het boek Samen Groeien uit, geschreven opdat aanstaande echtparen, gezien hun visie op geld, huisregels, seksualiteit en kinderen, kunnen bepalen of ze bij elkaar passen. Het boek 'houdt er rekening mee dat veel paren samenwonen, voordat zij zich officieel aan elkaar verbinden.'
- Dr. Allan Boesak, die in 1990 zijn rechten van predikant kwijtraakte, omdat hij er een buitenechtelijke relatie op na hield, is weer tot predikant bevestigd. Waar hij ook beschuldigd werd van fraude, gaf de Zuid-Afrikaanse president (!) hem nu gratie. Blijkbaar gaat de overheid hierover in plaats van de kerk.
- De Beierse minister van binnenlandse zaken kritiseerde op een bijeenkomst van Duitse belijdende christenen de kerken, die zwegen toen beoogd eurocommissaris Buttiglione deze baan misliep, omdat hij homoseksualiteit afwees. 'Waar blijft de bescherming van huwelijk en gezin, als alles aan het huwelijk wordt gelijk gesteld?'
- Om de drastische daling van het aantal priesters tegen te gaan, roept de Rooms-Katholieke Kerk van Australië op de discussie over het celibaat voor priesters te heropenen. Ook hier leidt een onbijbels zicht op het huwelijk voor geestelijken - waarbij mensen elkaar een last opleggen - tot veel ontsporingen, gezien de aanhoudende berichten over seksueel misbruik door priesters.
- De Canadese regering wil het homohuwelijk mogelijk maken en heeft daartoe een wetsvoorstel ingediend. Zeven van de dertien Canadese deelstaten kennen het homohuwelijk al, maar nu wil Canada na koplopers Nederland en België het derde land worden waarin het homohuwelijk geheel wettig is.

Tegenbeweging
Vijf berichten van dezelfde dag tonen het klimaat in onze westerse cultuur, waarin het huwelijk enorm gerelativeerd wordt. Het Centraal Bureau voor de Statistiek berichtte vorige week dat in ons land in 2004 76.056 huwelijken gesloten zijn, een na-oorlogs diepterecord. In 1970 traden in ons land nog 123.631 echtparen in het huwelijk. En schrijnend: de verminderde belangstelling voor het huwelijk was in 2003 al ingezet, maar werd gecamoufleerd door het aantal homohuwelijken.
Daarom heeft de kerk juist op het terrein van het huwelijk een tegenbeweging te zijn, in verzet tegen de geest van de tijd. En alleen waar tegen de stroom van menselijke gedachten in, de Bijbel zijn normatieve betekenis voor het dagelijks leven blijft houden, komen we sterker te staan in onze overtuiging.
Het is 23 jaar geleden dat dr. C.A. van der Sluijs in Veenendaal tien preken over het huwelijk hield. Toen, in 1982, zei hij: 'Ik verwacht dat over een aantal decennia, als God die ons geeft, het nog een bij uitstek christelijke daad zal zijn als je nog tróuwt. Dan zal er gezegd worden: die mensen gaan trouwen. Ze zijn zeker christen! Dat geldt in niet mindere mate voor het christelijke gezinsleven, en dan met name de relatie ouders-kinderen, kinderen-ouders.' Is die tijd niet heel dichtbij gekomen?
Dat betekent dat onderwijs over de waarde van het huwelijk in alle geledingen van de gemeente nodig is. In de prediking, in de catechese, ter voorbereiding van het huwelijk en op gespreks- en opvoedingskringen. Als in dit thema niet geïnvesteerd wordt, zal later een grotere investering in pastorale zorg en diaconale aandacht nodig zijn. Want we houden de geboden van God niet alleen om Hem te eren, maar we beseffen ook dat ze ons welzijn dienen.

Kinderen
In aansluiting op zoveel bedreigingen voor het christelijk huwelijk - door het beleid van de overheid en omdat de kerk zelf hierin aan het bijbels getuigenis niet onverkort vasthoudt - is het veelzeggend om kennis te nemen van een onderzoek dat uitgever Sanoma uit Hoofddorp deze maand bekendmaakte. Deze uitgever noemt zich met zijn 75 tijdschriften de grootste creatieve werkgever van Nederland op het gebied van infotainment. Uit haar onderzoek blijkt dat kinderen steeds meer zeggenschap in het gezin krijgen. Komt dit uit onzekerheid over hun verantwoordelijkheid voort, onzekerheid vanwege het weinige houvast dat er in onze maatschappij te vinden is? Ik meen dat hier een oorzaak ligt voor het feit dat ouders een balans zoeken tussen hun opvoedingsregels en de wensen van hun kind. Bijna zestig procent vindt dat een kind niets te kort mag komen - wat echter betrokken wordt op de boodschappen en niet op liefde, zorg en tijd! Het is haast niet te geloven dat de helft van eenjarige kinderen de computer al leuk vindt, wat voor bijna alle vijfjarigen geldt.
In het kader van het gezin leren we wat gezag inhoudt, dat gezag nodig en goed is voor de opvoeding tot volwassen en evenwichtige mensen. Gezag is ook nodig om als mens tot onze diepste bestemming te komen, in een leven dat zich afspeelt voor Gods aangezicht. Daarom sluit het vijfde gebod direct aan bij de eerste vier, die de verhouding tot onze Schepper betreffen. De HEERE maakt Zich aan het begin van de Tien Geboden bekend als de God van het verbond, het verbond dat van kind tot kind bevestigd wordt. Het is daartoe dat Hij de ouders in Zijn naam met gezag bekleedt. Van de uitleiding uit het diensthuis van de zonde, het land Egypte, naar het land, dat de Heere uw God geeft.

Leren mens te zijn
'Eert uw vader en uw moeder'. Dat houdt in dat ouders de plaats ontvangen, die God hun heeft toebedeeld. Om Zijn stem te zijn. Om de fakkel door te geven, in de wetenschap dat 'onze vaders op U vertrouwd hebben, en niet beschaamd zijn uitgekomen'. In het woord van onze aardse vader dient het woord van de hemelse Vader door te klinken, opdat we zo horen en gehoorzamen.
Het is niet voor niets dat de tweede tafel van de wet zo inzet. Blijkbaar ligt hier een scharnierpunt in de dienst aan God, waar elk mens moet leren dat hij mens is. Horig aan een hoger Wezen. Niet geschapen om zichzelf te zoeken.
Niet op aarde om zichzelf te dienen. Het is een zegen als een gezin een oefenplaats is, waarin een kind zijn plaats kan ontdekken. En het is een ramp als een kind meer en meer de dienst uitmaakt en dat zijn nog niet gevormde wil belangrijke keuzes in het gezin bepaalt. Waar de doorwerking van het evangelie in alle verbanden heilzaam werkt, zal het meer en meer ontbreken daarvan een toename van ontspoorde situaties te zien geven. Daarbij: Niet alleen vanuit de Bijbel, ook vanuit de sociale en rechtswetenschappen is aangetoond dat het huwelijk de beste setting is om kinderen in groot te brengen.

Jongeren helpen
'Kinderen regeren steeds meer in het gezin'. En de unieke betekenis van het huwelijk, dat God behaagt, slijt in de westerse wereld meer en meer weg. Dat raakt gemeenteleden, vooral als zij zich laten informeren door het scala aan niet-christelijke opvoedings- en damesbladen. Onze jongeren helpen, dat doen we het meest als we hen de plaats geven die God hun geeft. Dat biedt veiligheid, geborgenheid en perspectief voor de toekomst.
Wie heeft ons hierin meer een voorbeeld nagelaten dan Jezus? 'Hij was Zijn ouders onderdanig' (Luk. 2:53) en nam in die weg toe 'in wijsheid, en in grootte, en in genade bij God en de mensen'.
Als het eerherstel van het huwelijk ergens vandaan moet komen, dan uit de christelijke gemeente. Dat begint bij de erkenning dat het huwelijk van veel kanten onder druk staat en onze bescherming verdient. De uitstraling van de kerk naar buiten kan hier beginnen, waar mensen in eenvoud en toewijding samen leven. 'Kijk eens, hoe lief ze elkaar hebben'. En zo wordt gestalte gegeven aan de opdracht het kwade te overwinnen door het goede.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen