Lijderschap

Velen in Kenia streven er naar leider te zijn. Boekjes over leiding geven vliegen de winkel uit. Wie het oor te luisteren legt, verneemt alom het klagen, zuchten, geween over de lijders van vandaag. Kerk en samenleving vragen klip en klaar om een nieuw type leider. Hoe ziet het wensenlijstje er uit?

Traditionele leider
Vanouds ging het om de 'mzee’ de oude wijze man, door de wol van het leven geverfd, het gezicht door de moeiten gekerfd. Vanzelfsprekend hoofd van familieclan, stam of land. De traditionele leider gaat het allereerst om de positie en status. Niet zozeer om het dragen van verantwoordelijkheid. Hij wil op handen worden gedragen en geen zorgen van mensen dragen, laat staan bijdragen aan hun welzijn. Door de jaren heen is zijn macht gecorrumpeerd. Wat onderdanen aan corruptie uitspoken, wil hij niet weten, al weet hij het. Hij pakt het kwaad niet aan, en wordt er niet door ingepakt. Het laten bestaan van het kwaad vergroot zijn macht als leider. Zodra zo’n ondermisdaan aan zijn stoelpoten denkt te knabbelen, wordt hem met een enkel woord te verstaan gegeven wat het risico is. Ik voor de bijl? Dan jij ook! Zo houd je de mensen stil en gaat iedereen stil zijn gang.

Dienend leiden
Is dit in de kerk anders? Deels wel. Toch klinkt de roep om kerkleiders te vervangen. Zijn zij gewend zonder tegenspraak te worden gehoorzaamd, een nieuwe generatie spreekt tegen. Wordt een predikant in een vacante gemeente gepoot, hij weigert te gaan.
Aanvaardt hij het gedwee, de kerkenraad steigert, omdat zij niet zijn geraadpleegd.
Wat moet je daar nu mee als kerkleider? De vuist op tafel deponeren om te imponeren? Kort door de bocht op de kerkelijke weg van besluitvorming met nog meer ongelukken als gevolg? Hij lijdt aan de kerk en de kerk lijdt aan hem. Kerklijder dus! Word je niet vrolijk van.
Of toch maar aan de onderhandelingstafel? Het voelt alsof je macht tussen de vingers wegglipt en je grip, status en positie verliest. Of toch maar nog moediger? Als lijder jezelf in genade vernieuwen en groeien naar dienend leiderschap. Maar hoe verandert een luipaard zijn vlekken? Het valt niet mee. Of kan hij een herder worden die heeft ontdekt niet slechts een stok in handen te hebben, en die leert de staf liefdevol te hanteren? Wat zou het mooi zijn als dit type leiderschap in de kerk begint.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen