Zusters voor zusters

Vanaf mijn werkplek kijk ik op de kaart van de wereld. Hierop zijn kleine foto’s geplakt van vrouwen voor wie we gebedspunten hebben geschreven. Mijn gedachten gaan naar Baisi en Rekha uit India. Op de dag dat ik mijn veertigste verjaardag groots vierde en gezellig met vrienden en familie in de tuin zat, werden deze twee vrouwen van 34 en 22 jaar gruwelijk verkracht, omdat hun echtgenoten hadden geweigerd hun geloof af te zweren. Baisi was op dat moment zeven maanden zwanger.
Ik was er zo ontdaan van. Hoe kunnen we hen het beste helpen? Hoe kunnen we hen laten weten dat we een met hen zijn? In de Korinthebrief staat toch dat we samen het lichaam van Christus vormen? ‘Want gelijk het lichaam één is, en vele leden heeft, en al de leden van dit éne lichaam, vele zijnde, maar één lichaam zijn, alzo ook Christus.’ (1 Kor. 12:26) Op dat moment waren we net gestart met Women to Women, een initiatief van Open Doors om meer aandacht te vragen voor vrouwen die naast hun man lijden om hun geloof. We hebben aan vrouwen gevraagd of ze een gebeds- en schrijfgroepje op willen zetten met vriendinnen of vrouwen uit de gemeente om voor hen te bidden en hen te bemoedigen met een kaart.
Later kregen we van vrouwen als Baisi en Rekha te horen dat ze dit erg gewaardeerd hebben. ‘We weten nu dat we niet alleen zijn en dat er voor ons gebeden wordt. Wat fijn om zoveel kaarten te krijgen van mensen die wij niet eens kennen!’ Open Doors heeft werkers in het land die deze vrouwen helpen hun leven weer op te pakken, door middel van traumacounseling en weerbaarheidstrainingen.

K’Sup uit Vietnam
Women to Women is in mei 2006 in Nederland gestart. Anneke Companjen, de vrouw van onze internationaal directeur, schreef een boek Vergeten vrouwen. Hierin staat onder andere het verhaal van K’Sup uit Vietnam, de vrouw van een dominee. Toen de dominee gevangen zat, hoorden we vaak verhalen over hem en werd er veel voor hem gebeden. Echter, van zijn vrouw wisten we niets. Achteraf hoorden we dat ze zelfmoord heeft gepleegd, omdat ze het zo moeilijk had en geen christenen om haar heen had om voor haar te bidden en haar te bemoedigen.
Door dit boek en door artikelen in het Open Doors-blad kwam er steeds vaker de vraag om meer voor deze vrouwen kunnen doen. Omdat vrouwen zich goed met elkaar kunnen identificeren, is Women to Women opgericht. Vrouwen voor vrouwen, of nog beter: zusters voor zusters. Ik ben dankbaar dat Nederlandse vrouwen in zo groten getale gehoor hebben gegeven aan onze vraag of ze mee willen bidden en schrijven. Naast al hun drukke werkzaamheden maken ze tijd om in een groep of individueel voor deze vrouwen op de bres te staan!

Nigeria
Onlangs was ik in Nigeria. In het Noorden van Nigeria geldt in twaalf staten de sjaria (streng islamitische wetgeving). Hierdoor hebben christenen het in dit gebied erg moeilijk. Ze vertelden mij het volgende verhaal.
Hannatu Alkali uit Nigeria is een studente van 22 jaar. Op de universiteit vertelde zij dikwijls over de Heere Jezus. Vijf fanatieke moslims zijn toen bij haar huis langsgegaan om haar te bedreigen. Ze vonden echter Hannatu niet thuis maar haar zus Jemima Alkali (26 jaar). De mannen wilden Jemima vermoorden maar een van hen wilde dat niet. Toen bonden de andere vier mannen Jemima met een touw vast en hebben ze haar verkracht. Tevens injecteerden ze haar, tot drie keer toe, met een vloeistof waarvan men tot op dit moment de samenstelling van de inhoud niet weet. Een buurman hoorde een geluid uit het huis van de familie Alkali en vond Jemima gebonden op de vloer liggen.

Jemima werd naar het ziekenhuis gebracht en haar vader ging met de oudsten naar de kerk om daar te bidden. Toen ze in het ziekenhuis zat te wachten, voelde ze dat er iets uit haar lichaam verdween.
Later toen ze onderzocht werd, konden de artsen geen onbekende vloeistof meer in haar lichaam vinden. Haar zus Hannatu is inmiddels gevlucht naar een buurland van Nigeria. Het is te gevaarlijk voor haar om in het land te blijven.

Weduwen
In 2004 zijn na onlusten ongeveer duizend vrouwen weduwe geworden. Moslimrebellen hebben een dorp met de grond gelijk gemaakt. Aan 35 van deze vrouwen, onder wie domineesvrouwen, werd gevraagd om deel te nemen aan een confe-

Volgende week zaterdag, 3 november, vindt van 10 tot 16 uur in de IJsselhallen in Zwolle de landelijke Open Doors-dag plaats, waar onder andere de driejarige gebedsactie voor Noord-Korea wordt afgesloten. Voor de kinderen in de leeftijd van 4 t/m 12 jaar is er een eigen programma.

rentie om te leren hoe stand te houden. Op deze conferentie werd ik met zeven andere buitenlandse vrouwen uitgenodigd om samen met hen op te trekken en ervaringen uit te wisselen. We hebben allemaal veel geleerd. Deze vrouwen zijn zo sterk in hun geloof. Ze zijn een enorme bemoediging voor mij.
Soms sta je op een punt in je leven waarop je denkt: ‘Heere, hoe nu verder? ’ Jemima haalde de bijbeltekst aan, waarin staat dat we moeten leren om vol te houden, en als we dat doen tot het einde, dat de Heere God zal zeggen: ‘Goed gedaan, trouwe slaaf ’.
Ik kan veel leren van deze vrouwen. Zelf heb ik ook eens op een punt in mijn leven gestaan, waarop ik dacht: ‘Heere, hoe nu verder’? Bij mijn vorige werkgever was ik planner. De hele dag zat ik achter de computer met orders, waarbij ik veel moest typen. Ondertussen had ik een keer bij Open Doors gesolliciteerd, omdat ik graag mijn leven in wilde zetten voor mensen en niet alleen met geld bezig wilde zijn. Ik werd niet aangenomen en daar was ik blij om. Ik kon de stap nog niet zetten om het werk los te laten. Dacht dat ik niet gemist kon worden.
Op een gegeven moment kreeg ik erg last van rsi (muisarm). In het weekend liep ik met mijn arm in een mitella en maandags ging ik weer achter mijn computer zitten om te typen. Op het laatst kon ik geen bladzijde van een boek meer omslaan. Na een jaar ziektewet belandde ik in de wao, terwijl ik net een huis gekocht had. Toch heeft de Heere het zo bijzonder geleid. Ik zat zo vast bij mijn vorige werkgever dat ik nu achteraf zie dat Hij mij heeft stilgezet.
Na anderhalf jaar thuis gezeten te hebben, werd ik gebeld door Open Doors of ik belangstelling had voor een baan. Nu werk ik alweer acht jaar met veel voldoening bij Open Doors. Het is een bijzonder voorrecht om op de bres te mogen staan voor hen die lijden om hun geloof!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen