GLOBAAL BEKEKEN

Een lezer trof in een boekje uit de jaren dertig, Uit het persoonlijke werk van J. Ph. Eggink te Rotterdam, een fragment dat ook nu tot opbouw van de gemeente kan dienen. Ik geef het door in de spelling van die tijd.

De Kerk is veel meer een familiezaak dan menigeen denkt. Jezus’ werk droeg het beeld van een familiezaak. Zijn wegbereider Johannes de Dooper was een neef. Tot zijn discipelen behoorden twee broederparen en verschillenden der twaalven waren vrienden van elkander. Zijn eerste teeken verrichtte de Heer op de bruiloft van bekenden. Het familie-element komt alzoo duidelijk aan den dag in het persoonlijk werk van de Heiland. En wij doen goed van dezen weg niet af te wijken, maar zijn voorbeeld te volgen. Ook tot ons zegt Hij, wat Hij den Gadarener beval: ‘Ga naar uw huis tot de uwen en bericht hun, al wat de Heer u in zijn ontferming gedaan heeft’ (Mark.5:19). Er zijn zoovele woningen en gezinnen, waaraan niets heerlijkers te beurt kon vallen, dan wanneer daar de vader, de moeder, de zoon, de dochter binnenkwam en gelaat en oogen, het gansche voorkomen, dit ééne verkondigden: ‘Ik heb Christus’ ontferming ervaren.’ Waarlijk, dan zal ook van uw huis gelden: ‘Heden is dezen huize zaligheid geschiedt.’ Maar natuurlijk mogen wij tot de ‘onzen’ ook onze vrienden en bekenden rekenen. Als zij buiten het Koninkrijk staan, zouden wij dan geen poging aanwenden om hen ’t te doen ingaan? Kan een Christen werkelijk iemands vriend zijn en nooit met hem over zijn geestelijken toestand spreken? Als ge weet, dat uw vriend zich op den breeden, hellenden weg bevindt, en ge aarzelt, om hem te waarschuwen, dan zijt ge zijn echte vriend niet, dan zijt ge laf en pleegt verraad, verraad ten opzichte van hem en van Gods Koninkrijk.

***

Dagblad Trouw heeft al jarenlang een rubriek, waarin personen van allerlei couleur worden bevraagd over de Tien Geboden. Meestal wordt een christelijk mens daar niet vrolijk van. Verrassend was daarom een interview met Ntjam Rosie, een zangeres uit Kameroen, die met haar moeder op haar negende jaar naar Nederland kwam en trouwde met een atheïst. Over het eerste gebod:

In 2009, toen ik terugkwam van een bezoek aan Kameroen – waar ik een week bij mijn vader was geweest, maar over hem later meer – besloot ik me, in mijn zoektocht, door God te laten leiden. Zo kwam ik uit bij een pinkstergemeente waar ik veel over Jezus hoorde, en over de betekenis die hij in mijn leven zou kunnen hebben. Eerst vond ik het nog een beetje eng en beschamend, maar na een jaar wist ik: ja, zo’n persoonlijke relatie, zo’n mystieke verbintenis, wil ik wel aangaan. Snap je? Niet? Hm, ik kan proberen het uit te leggen, maar of het bij je binnenkomt is een ander ding. Kijk, God is een drie-eenheid: Vader, Zoon, Heilige Geest. Jezus is de belichaming van God. Hij is op aarde gekomen om te laten zien hoe we moeten leven, Hij heeft zijn lichaam geofferd en de Heilige Geest voor ons achtergelaten. De Heilige Geest verbindt in feite mij met God en Jezus. De Heilige Geest, die Jezus heeft achtergelaten, maakt dat ik voel dat God niet ver weg, maar juist heel dicht bij me is. Beter kan ik het niet uitleggen, denk ik. Het geloof biedt me wijsheid, troost, rust, alles wat mijn ziel nodig heeft. Als je je overgeeft aan iets groters dan jezelf, gebeuren er dingen die je niet altijd kunt verklaren.

De woorden ‘Snap je? Niet? Hm’ richting de interviewer spreken boekdelen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen