GESPAARD

Ook wij waren deze veertiende augustus bij Genua en ook wij hebben ‘toeval’ ervaren. God liet ons, door Zijn genade, leven.

OPONTHOUD

Vanuit ons Toscaanse vakantieadres besloten we die dag naar Chamonix te reizen. Het weer was daar mooi op dat moment. We sloten het appartement af, spraken nog met de eigenaresse. ‘Have a good journey, bye bye.’ Uitzwaaien en wegwezen. Des te eerder konden we genieten van de Mont Blanc.

De reis verliep in eerste instantie voorspoedig. Omdat er slecht weer op komst was en de tank van de auto wat leeg raakte, besloten we van de weg af te gaan. Even tanken en weer doorrijden. Het was inmiddels een stuk drukker geworden op de weg. Met een echtgenoot die altijd in de zesde versnelling leeft, komt alles wat oponthoud geeft ongelegen. Zo ook nu. Het tanken had wat langer geduurd en we werden aan de lopende band ingehaald door weggebruikers die het traject vast al vaker gereden hadden.

SCIENCE-FICTION

Het weer werd slechter en het navigatiesysteem in de auto gaf aan: werk in uitvoering op de brug.

Vlak vóór het oprijden op de Ponte Morandi werd op de display zelfs aangegeven: het is niet mogelijk de brug te berijden. Omdat de A10 de enige weg is om naar het noorden te rijden, konden we ons niet voorstellen dat we niet de Ponte Morandi over zouden kunnen. Dus maakten we toch de draai naar de oprit. Daar werden we als eersten door de Italiaanse politie gesommeerd om te draaien en de stad in te rijden.

Na een uur dwalen in een chaos van auto’s, bellende mensen en loeiende sirenes kwamen we erachter wat de reden was dat we de brug niet over konden. Het aanzien van de brug was een soort sciencefiction-achtige ervaring. Het is niet met woorden te beschrijven hoe onwaarschijnlijk vreemd de situatie was.

Al vanaf de eerste vakantie dat wij getrouwd zijn, lezen we Psalm 121 als we heen- en terugreizen. ‘Ik sla mijn ogen op naar de bergen, vanwaar mijn hulp komen zal.’ Ook deze vakantie deden we dat. Een jaar eerder, ook in de zomer, keken wij de dood van nabij letterlijk in de ogen. Ook toen zijn we wonderlijk gespaard. De dominee, die bij ons thuiskwam, las toen Psalm 30: ‘Heere, U hebt mijn ziel uit het graf opgehaald; U hebt mij in het leven behouden.’ We weten dat er afgelopen zomer, ook tijdens de vakantie, kinderen van God uit dit leven zijn weggenomen. Hartverscheurend verdriet gaat Gods kinderen niet voorbij. Wij krijgen niet altijd antwoord op onze vragen over gebrokenheid. We mogen Hem om bovenstaande hartelijk danken en grootmaken, Hem eren en dienen om Zijn genade. God liet ons het leven toevallen.

Ook weten wij dat God ‘niet een koude regisseur van ons lot is, achter de coulissen van de geschiedenis. Hij is zelf onze geschiedenis binnengetreden en heeft zelf de kelk van onze pijn leeggedronken. Hij weet heel goed wat het gewicht is van ons kruis!’ (Geduld met God, T. Halík).

‘Want Hij Die machtig is, heeft grote dingen aan ons gedaan en heilig is Zijn Naam.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen