In zicht

Het christelijke familieblad Terdege publiceert momenteel een serie vraaggesprekken met zwagers die beiden predikant zijn. In het nummer van vorige week kwamen ds. M. (Michel) Maas (Rijssen) en ds. W.J. (Wijgert) Westland (Katwijk aan Zee) aan het woord. Beiden zijn getrouwd met een zus van ds. G. Lugthart (Kamerik).

Wat baart jullie zorgen als het gaat om ontwikkelingen in de kerk?

Wijgert: ‘Ik vind het mooi als mensen, jongeren of ouderen, het belang inzien van regelmatig persoonlijk lezen in de Bijbel. Wel maakt het uit hoe je dat doet. Ik zou ervoor willen waarschuwen om teksten en Bijbelgedeelten niet te snel naar jezelf toe te trekken. Lees nu eerst eens rustig wat er staat. En maak niet meteen de stap: waar raakt deze geschiedenis, deze psalm, deze profetie aan mijn leven. Waar triggert het mij? Wat voel ík daarbij? Nee, de eerste vraag bij ons Bijbellezen moet zijn: wat heeft God hier te zeggen? En vooral: wat zegt Hij over Zichzelf? Wat staat hier over Zijn daden? Ik merk bij jonge mensen dat ze dit bijna verleerd zijn.’

Michel: ‘Ervaring is niet verkeerd, natuurlijk niet. Neem het boek van de Psalmen, dat is één groot ervaringsboek. Maar het gaat erom: welke plek geef je die ervaring? Centraal staat Gods genade. Die gaat voor alles uit. Niet wat ik presteer, ook niet wat ik ervaar, is de zaligheid, maar wat God aan me geeft, dát is de zaligheid. Als het van mij moet komen, wordt het niets. Telkens weer moet de Heere het verzet in mijn hart overwinnen door Zijn liefde en genade. Juist als je dat ervaart, wordt Gods trouw steeds groter voor je. Ongelooflijk dat Hij het met mij uithoudt.’

Waarin verschillen jullie van elkaar?

Michel: ‘Wijgert houdt meer dan ik van activiteiten buiten de deur. Hij heeft talent voor besturen en leidinggeven. Ik ben niet zo’n vergadermens en heb wat minder clubliefde.’

Wijgert: ‘Ik geniet inderdaad van bestuurswerk en van de contacten die dat met zich meebrengt. In het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond en als voorzitter van de Stichting Herziene Statenvertaling. De thema’s die in het bestuur van de Gereformeerde Bond aan de orde komen, zetten me op scherp. Daar moet ik iets van vinden, daar moet ik over nadenken. Al is het ook bij mij zo dat het werk in de gemeente voorgaat. Is het druk in mijn eigen gemeente, dan moet het bestuurswerk wachten.’

Hebben jullie misschien een advies voor elkaar?

Wijgert: ‘Tegen Michel zeg ik weleens: Sluit je niet helemaal op in je eigen gemeente.’

Michel: ‘Ik zou tegen Wijgert willen zeggen: Vergeet Israël niet, want daar zijn we aan verbonden; zij de boom, wij de takken. Het zit er bij jou wel in, maar het mag nog wel wat meer. Zicht krijgen op de plaats van Israël is voor mij een ontwikkeling geweest.

Ook dat heeft te maken met het denken in lange lijnen. Het is niet alleen de Gereformeerde Bond. Het is niet alleen de Protestantse Kerk in Nederland. God is niet zo benepen als wij.

Ik laaf mij graag aan bronnen die het hier en daar net ietsje anders zeggen dan wij in onze gereformeerde traditie. Oude Joodse wijzen bijvoorbeeld. Al lezend denk ik dan: wat opent de Schrift hier vergezichten. Wat verrassend, wat mooi, daar knap je van op.’

Wijgert: ‘Al moet je daar ook kritisch mee omgaan.

Soms denk ik: zien de rabbijnen ze niet vliegen?’

Michel: ‘Je hoeft ze zeker niet in alles te volgen.

Maar toch, wees in dit opzicht ook niet te smal.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen