In zicht

Ds. W.J. van de Velde (32) is naast christelijk gereformeerd predikant in Doetinchem lid van het bestuur van Hart van Homo’s. Onder de kop ‘Ik heb er vrede mee dat ik homo ben’ plaatst deze stichting op haar website een gesprek met ds. Van de Velde. Enkele fragmenten.

Het is één van de dingen die bij me horen. Ik ben Willem Jan, ik ben in de eerste plaats christen, maar ik ben ook zoon van een vader en moeder, broer, oom, vriend en Zeeuw – en homo. Dat mensen dat weten, helpt me om ermee om te gaan. Toen ik nog niet uit de kast was, was mijn homo-zijn een heel ding voor me, als een ballon die steeds groter werd. Pas nadat ik erover ging praten, slonk die ballon en was het niet meer zo overheersend aanwezig. Ja, dat was wel een opluchting. (...)

Het heeft dan ook vrij lang geduurd voordat ik uit de kast kwam. Ik vond homo-zijn iets heel ergs, zo wilde ik niet bekend zijn. Ik denk dat ik het ook zondig vond. Niet dat ik in mijn omgeving negatieve dingen hoorde over homo’s, zo van: ‘Homo’s zijn vies en zondig’, maar zo ervaarde ik het wel.

Ik kende ook geen enkele homo. Homo’s zaten in Amsterdam, maar in de kerk...? Dat kon ik me niet voorstellen. Als er toen ik 16 was bij mij in de kerk een homo was geweest die gewoon belijdend lid was, avondmaal vierde en een normaal leven leidde, dan was het voor mij heel anders geweest. Ik kende geen enkel positief verhaal over homo’s. (...)

Ik ben er niet blij mee dat ik homo ben, maar aan de andere kant denk ik: God zal er heus wel een plan mee hebben. Misschien hoort daar wel bij dat ik als homo eigenschappen heb die ik als hetero-man niet had gehad. Homo-zijn betekent in mijn geval dat ik een bepaalde gevoeligheid heb waarmee ik juist ook als predikant tot zegen kan zijn.

Ik geloof dat God van mij vraagt om geen seksuele relatie aan te gaan. Natuurlijk heb ik best eens gedacht: ‘Als ik stop met geloven, kan ik wél op zoek naar een relatie. Of ik zou het theologisch over een andere boeg kunnen gooien.’ Gelukkig is het nooit een serieuze optie voor me geweest om te stoppen met geloven. Want wat hou je dan over? Dan kun je hoogstens zeggen dat je de mazzel hebt gehad dat je aan het einde van de evolutieketen bent geboren in een rijk Westers land. Dat vind ik echt een zingevingsprobleem. Waar zou ik dan voor bestaan?

De andere theologische boeg heb ik wel serieuzer overwogen. Maar die heeft me uiteindelijk toch niet overtuigd. Als ik kijk naar de lijn van het Oude naar het Nieuwe Testament, zie ik duidelijk dat seksualiteit bedoeld is voor het huwelijk tussen één man en één vrouw. Bovendien staan er zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament duidelijke verboden van seksualiteit tussen twee mannen. Natuurlijk weet ik dat homoseksualiteit toen anders werd beleefd dan nu, maar ik denk dat Paulus wel degelijk heeft geweten van “vrijwillige” homoseksuele relaties. Ook dáár biedt hij geen ruimte voor. (...)

Waar ik nog wel eens mee bezig ben, is dit: we hebben het als kerk vaak over waar we tegen zijn als het gaat om homoseksualiteit. Maar waar zijn we nou vóór? Wat hebben we te bieden aan singles in de kerk? Als kerk zijn we een gezin, maar wat betekent dat dan voor homo’s die bewust celibatair leven? Ik vind dat daar meer over nagedacht mag worden. Als Hart van Homo’s willen we daar meer aandacht voor vragen.

Volgens mij is het ontzettend belangrijk dat het werk van Hart van Homo’s doorgaat, zodat jongeren die ontdekken dat ze homogevoelens hebben, weten: er zijn gelovige mensen die daar gewoon voor uitkomen en verder een heel normaal leven hebben. Misschien zelfs wel gewoon een leuk leven!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen