Op verdrukking voorbereid

Allerwegen verschijnen alarmerende berichten over een mogelijk naderende oorlog. Voor wat het waard is – hoewel we de menselijke stupiditeit nooit moeten onderschatten volgens de Israëlische historicus Yuval Noah Harari. Aan oorlogshitsers hebben we nog altijd geen gebrek. Het Amerikaanse tijdschrift Newsweek berichtte kortgeleden dat we binnen nu en tien jaar een oorlog tussen de NAVO en Rusland tegemoet kunnen zien. Geregeld onderscheppen gevechtsvliegtuigen Russische toestellen, die de koers een beetje kwijt lijken te zijn. Pieter Jan Aalbersberg, sinds 2019 Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid, waarschuwt tegen een cyberoorlog. Hebben we voldoende batterijen, zaklampen, rijst en water achter de hand om het een aantal dagen uit te kunnen zingen? We moeten deze dingen niet te snel bagatelliseren. De geschiedenis leert ons op een onthutsende manier dat de mensheid op een merkwaardige manier geneigd is te denken dat het allemaal zo’n vaart niet loopt. Er zal wel een psychologisch mechanisme achter schuil gaan, hoewel we inmiddels beter zouden moeten weten.

Apostolische vermaning

Er dringt zich echter een andere, mijns inziens meer urgente vraag op. Zijn we als christelijke geméénte op welke dreiging dan ook voorbereid? Die vraag is niet vreemd. De coronacrisis bracht aan het licht hoe weinig geestelijke moed en inzicht we als kerk en gemeente hadden. Hebben we inmiddels ons huiswerk gemaakt? Een collega wees me toentertijd op de apostolische vermaning uit 1 Petrus 3:14b: ‘... en wees niet bevreesd zoals zij bevreesd zijn, en laat u niet in verwarring brengen.’ Het is een confronterend woord uit precies een van de nieuwtestamentische brieven die we als christelijke gemeente het volle pond zouden moeten geven. De zogenaamde ‘tweede-generatie brieven’, op een bepaalde manier altijd wat onderbelicht in de verkondiging, leren ons nu juist hoe we overeind kunnen blijven in een kantelend tijdperk.

Verzetsliteratuur

Er komt nog iets bij. De geschriften van het Nieuwe Testament zijn geen missionaire traktaten – hoewel velen in de kerk dat tegenwoordig lijken te denken. De nieuwtestamenticus Martin Hengel noemde de evangeliegeschriften enigszins uitdagend underground literature, ofwel verzetsliteratuur. Ze waren bedoeld om de vroege christenheid te helpen hoofd en hart te kunnen bieden aan de – in die tijd – Grieks-Romeinse ideologieën, keizercultus en alles wat haaks stond op de belijdenis dat de Heere Jezus de exclusieve kurios is. De brieven van Paulus werden in de gemeenten voorgelezen om pasbekeerden te wapenen tegen de leugen buiten en binnen de kerk. Helpt het ons terug te keren tot de oorspronkelijk bedoeling van het Nieuwe Testament? Als we deze vraag bevestigend beantwoorden, impliceert dit een fikse hervorming van onze fijne (thema)diensten en sowieso een andere invulling van de eredienst in het algemeen. We hebben preken nodig die geestelijke wapenrusting aanreiken, boze machten in de lucht ontmaskeren, ons volledig onderdompelen in de leer van Christus. We hebben bediening van Woord en sacramenten nodig die de genade verder uitdiept. De christelijke gemeente komt met een gevoel van urgentie samen. Geen luxe dus, maar pure noodzaak. Om te halen wat er geestelijk gezien te halen valt. Het gaat om ziel en zaligheid, om dood of leven. We hoeven daarbij de show niet te stelen; de kerk heeft heiligheid nodig, geen management. We roepen op tot geloof, maar ook tot bekering. Precies zoals de Heere Jezus deed. De vraag is immers nog altijd: blijven we staande, wij en onze kinderen?

Weerbare christenen

Het heeft ons voorbije decennia aan niets ontbroken. En nog niet; er zijn samenkomsten, diensten en gespreksgroepen et cetera in overvloed. We worden overspoeld met studiebijbels, (thematische) dagboeken, bijbelstudies en allerhande (online) devotionals. Zijn we weerbare christenen geworden, die zich niet generen voor Christus? Die niet bang (meer) zijn voor de media en de algemene opinie en die het evenmin op een akkoordje gooien met de wereld? Belangrijkste vraag is natuurlijk: houden we inmiddels zoveel van Christus dat we voor Hem zouden willen lijden, desnoods sterven?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen