Zonnevogeltje

Het was zo mooi. Aan het koord van een opgerolde rieten mat had een klein geelbuikig zonnevogeltje een nestje geknutseld. Vlak voor mijn keukenraam. Het nestje was geweven uit zachte pluisjes, veertjes, strootjes en een stukje vervelde slangenhuid. Dag in dag uit vloog het piepkleine vogeltje met zijn lange spitse snaveltje af en aan. De opening van het nestje vlocht hij recht voor mijn raam. Op nog geen meter afstand van mijn gootsteen. Ik heb nog nooit met zoveel plezier afgewassen.

En ja hoor, op een dag zat daar het vrouwtje. Haar kleine kopje stak uit het nestje en haar kraaloogjes keken me pienter aan. Wat een vreugde gaf mij dit kleine wonder. In de grote en kleine zorgen van elke dag gaf dit vogeltje me steeds weer een teken van hoop. Alsof het zei: ‘Als de hemelse Vader zo voor mij zorgt, zorgt Hij dan ook niet zeker voor jou?’

Op een vroege maandagmorgen was er van dit hemelse tafereeltje niets meer over. Toen ik de keuken binnenliep, zag ik tot mijn verbijstering een luid piepend vogeltje rond een kapot, leeggeroofd nestje vliegen. Ik kon wel huilen.

Romeinen 8:20 werd weer eens met donkere streken afgeschilderd. Het lieve, ontdane vogeltje en de eierschilletjes op de grond getuigden opnieuw van die onvrijwillig aan zinloosheid onderworpen, zuchtende schepping.

Ja, na de grootste val aller tijden is al dat stelen, slachten en roven nog volop aan de gang. Je zou er hopeloos van worden. Gelukkig kijkt Romeinen 8 verder dan uitzichtloze zinloosheid. De schepping is onderworpen in de hoop dat zij ook eens bevrijd zal worden van de slavernij van het verderf. Op naar heerlijkheid.

Ik laat het geplunderde nestje nog even hangen. Als herinnering dat God toch zorgt, ook al zie ik er niets van. Als kleine heenwijzing naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Volhardend verwachtend.

Toen ik op maandagmiddag weer naar het lege nestje keek, kwam mijn grote zoon naast me staan, legde zijn arm om mij heen en zei: ‘Mam, misschien kunt u later in de hemel wel vragen om een zonnevogelnestje voor uw raam.’ En zo breekt de zon zomaar weer door.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen