Abrupt terug uit Israël

De kans om in het land van de Bijbel te wonen en te leven in een hechte gemeenschap en van daaruit het land Israël te ontdekken en de mensen te leren kennen, die kans wilden we niet aan ons voorbij laten gaan. We voelden ons gesterkt door bijbelteksten. In hoe dingen op hun plek vielen en deuren geopend werden, ervoeren we de leiding van de Heilige Geest. We pakten de mogelijkheid aan om mensen uit Europa meer over het land te leren en als verbindingsofficier in Gods Koninkrijk te mogen werken.

Na een intensieve voorbereiding en een nog intensiever eerste jaar in Israël werd ons leven en werk daar plots onderbroken door de oorlog. Dankbaar zien we hoe we geholpen zijn om ons leven tijdelijk in Nederland te kunnen inrichten. Het is echter ook een moeilijke tijd, waarin we steeds de afwegingen met ons meedragen wat goed is om te doen en waarheen God ons leidt. Terug naar Israël en bepaalde risico’s voor lief nemen? Afscheid nemen van ons leven en werk daar en terug naar Nederland? Gods leiding is een puzzel voor ons. Drie gedachten daarover zet ik hier uiteen.

Perspectief

Als eerste hopen en verwachten we dat God ons perspectief zal bieden en zal aanwijzen welke weg voor ons bestemd is. Zoals een herder zijn schapen leidt, zo is God onze Herder. Hij wijst ons de weg en onze plaats. In Handelingen 20:22 spreekt Paulus tot de oudsten van Efeze dat de Heilige Geest hem richting Jeruzalem drijft, ook al zijn daar gevaren. In het volgende hoofdstuk staat echter dat bij zijn volgende stop de broeders uit Tyrus hem ontraden om door te reizen. Er staat duidelijk bij dat zij dit tegen Paulus zeiden door de Heilige Geest.

Paulus ervaarde de waarschuwingen van de Heilige Geest als bevestiging van zijn bereidwilligheid om te lijden en te sterven voor de Heere Jezus. Het sterkte hem in zijn missie en kennelijk was het voor hem duidelijk dat hij als het ware tegen de aanwijzingen van de Heilige Geest in naar Jeruzalem moest en dat dit precies was wat God voor ogen had.

Als ouders hebben mijn vrouw en ik weer andere verantwoordelijkheden dan Paulus en hebben we ongetwijfeld ook een andere persoonlijkheid. We verwachten dan ook dat God ons zal aanspreken in de taal die wij zullen begrijpen. Tegelijk zijn we niet bang daarin een verkeerde keuze te maken. Alsof God maar één weg voor ons uitgestippeld heeft waarin we geluk zullen vinden en we op alle andere wegen ongeluk zullen ondervinden. Als we iets leren bij Paulus is dat hij hoe dan ook bereid was om alles te geven voor Gods Koninkrijk. Hoe dan ook vertrouwen we erop dat God met ons meegaat om ons werk te zegenen en ons te gebruiken in Zijn Koninkrijk. Welke weg we ook gaan, het belangrijkste is dat we die in afhankelijkheid gaan.

Wachten

Als tweede ervaren we nu het wachten. Gods leiding betekent ook geduld hebben. We proberen dicht bij de Psalmen te leven en Psalm 130 is erg sprekend. Wachten op de nieuwe morgen, de morgen, ach wanneer? De nacht duurt zo lang en is zo duister. In de eerste plaats voor de mensen in Israël, Gaza, Libanon en Syrië. De dood en de verwondingen, de dreiging, angst en het verdriet, het is aangrijpend. En voor Nes Ammim en ons persoonlijk: wanneer kunnen we weer nieuwe stappen zetten? De psalm spreekt over wachters. Die slapen of sluimeren niet. Dat ervaren we ook wel, dat wachten niet passief is. Ook al zitten we nu al vijf maanden in een situatie van wachten, het zijn heel intensieve maanden. We kunnen niet vooruitkijken, we krijgen het ook niet op een presenteerblaadje, maar we mogen wel vertrouwen op Hem Die weet wanneer de nieuwe morgen aanbreekt.

Donkere periode

Als derde noem ik de kracht. Ik sprak al over de dankbaarheid voor de hulp die we hebben ervaren. Toen we wegvluchtten uit Israël en we bijvoorbeeld met een christelijke groep mee konden rijden naar het vliegveld in Jordanië. Op dat moment was dat een geschenk. Maar ook over hoe we hier met allerlei hulp weer een huis konden betrekken en tijdelijke meubels kregen.

Kracht overstijgt echter nog de praktische hulp. Tim Keller schreef een treffend gebed bij een overdenking over Psalm 34:18-23, waarmee ik wil afsluiten: ‘Heere, het klopt niet helemaal om U te danken voor mijn moeiten, want U heeft geen wereld vol kwaad geschapen, en U hebt verdriet van mijn verdriet. En toch dank ik U voor de diepten van rijkdom waar ik in die donkere periode op gestuit ben: geduld, moed, zelfkennis en bovenal Uw liefde en aanwezigheid. Amen.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen