Zorg voor de ziel

Een groep van bijna vijftig theologiestudenten reisde van 26 tot en met 29 augustus af naar Elspeet voor de studieweek van de Gereformeerde Bond. Verscheidene keren stonden we in dagopeningen en -sluitingen en in de lezingen stil bij Psalm 25, die handelt over het opheffen van de ziel en zingt over de zielen waar Gods vrees in woont. Zorg voor de ziel is een wezenlijk thema, zeker ook voor studenten in de theologie.

Praktiseren

In de goed gevulde week bleven weinig momenten onbenut voor een interessante lezing, een ontmoeting of een goed gesprek. Vertrouwde kenmerken van de studieweek – de aan luidruchtigheid grenzende psalmzang, het nieuwsgierig spitten tussen de vele aangeboden tweedehands boeken en de rijkelijk aangerichte maaltijden – omringden ons. We leerden over, bespraken en praktiseerden het persoonlijke en voor niemand onbeduidende onderwerp ‘Zorg voor de ziel’.

In zijn opening deelde ds. J.A.W. Verhoeven ons enkele mijmeringen over genoemde Psalm 25 (zie kader). Daarmee schreef hij een passend opschrift boven het geheel van de week, die naar goed gebruik voortging met een lezing over het karakter van de Gereformeerde Bond. Ds. A. Baas vertelde ons over het leven en werk van drs. Klaas Exalto, die gekenmerkt worden door een inspirerende discipline, bevlogenheid en vasthoudendheid aan de gereformeerde belijdenis. Op de avond van de eerste dag gaf dr. C.P. de Boer een lezing over 1 Johannes. In een uitgebreide verkenning van dit bijbelboek benadrukte hij de uniciteit van het gemeenschapsconcept zoals Johannes dat beschrijft. Deel van deze gemeenschap is dat zij onlosmakelijk verbonden is met de gemeenschap der heiligen.

Veelzijdig

Een heel ander perspectief, namelijk vanuit het Hooglied, bood dr. W.J. Dekker in zijn oudtestamentische lezing. Hij bepleitte oog te hebben voor de meerdere lagen in de betekenis van Hooglied; het boek handelt over de liefde tussen man en vrouw, maar toont ons daarin de verbondsliefde van God. We zien dan dat de liefde voor God de enig passende reactie is op de voorgaande Thora. Interessant is dat dr. Dekker ons wees op het open einde van Hooglied; het leven met God is ook zoeken en verlangen, maar niet ongegrond of tevergeefs.

Dr. R.W. de Koeijer besprak ’s avonds de gemeenschap met God aan de hand van de gereformeerde traditie. Het viel mij op hoe verschillende stemmen uit de traditie de veelzijdigheid van de gemeenschap met God benadrukken: deze is een gave, een oefening, de kern, maar ook een medicijn tegen de zonde, in samenhang met de heiliging. Toch leren zij die ons voorgingen, ons allereerst dat de basis van deze gemeenschap is de liefde van Christus tot in de dood, die ons dringt tot liefde en blijdschap.

Psychologie

Op de derde dag besteedde dr. H. van den Belt aandacht aan de omgang met het lezen van de Schrift, in de eerste plaats in het persoonlijk lezen. Hij deed dit door middel van een bespreking van en reactie op de zogenoemde lectio divina. Hij onderstreepte onder meer de eerbied voor (het geheel van) de Schrift. Een mooie en uiterst toepasselijke afwisseling bood de lezing van dr. J. Schaap-Jonker over psychische problemen. Ze onderstreepte het belang om als predikant of pastor door te hebben wat zich op dit gebied in de gemeente afspeelt én ook je eigen grenzen te kennen.

Op de laatste dag ging dr. E. de Jong door met de verbinding tussen psychologie en theologie. Met het werk van vier personen uit de kerkgeschiedenis gaf hij aan hoe de christelijke benadering van de ziel een antwoord biedt op de leegte en de groeidrang van de huidige cultuur.

Drs. P.J. Vergunst hield de laatste lezing. Hoewel die soms het slachtoffer kan worden van een afnemende concentratie, wist hij ons te inspireren met een lezing over het gebed. Hij sloot aan bij de opening van ds. Verhoeven door het gebed te betitelen als de roeping van studenten theologie en predikanten, die ook voorbidder zijn voor de gemeente.

Niet individualistisch

Zo zijn we als studenten in de vele lezingen aan de hand van verschillende invalshoeken meegenomen in de zorg voor de ziel. De verbinding van theologische verdieping met een zo praktisch en persoonlijk onderwerp kon ik erg waarderen. Het heeft mij geraakt en aangevuurd om te zien en te horen welke dierbare en innige plaats de gemeenschap met Christus en de liefde tot God innemen in bijbelboeken, de werken van personen uit de gereformeerde geschiedenis en, niet in de laatste plaats, de levens van studiegenoten. Het was niet alleen een theoretische behandeling van ‘zielen, waar Gods vrees in woont’, maar ook een kennismaking met zielen uit verleden en heden waarin Zijn vrees woonde of woont.

In dat licht vind ik het opvallend dat in meerdere lezingen terugkwam dat zorgen voor je ziel geen individualistische bezigheid is, maar verbonden is met de zorg voor de ziel van anderen en de gemeenschap der heiligen. Het is mooi om te merken dat ook daarvoor ruimschoots aandacht is geweest gedurende de studieweek. In een ongedwongen en gemoedelijke sfeer vonden vele gesprekken plaats ‘van ziel tot ziel’, in de pauzes tussen de lezingen, in de bijbelstudie, tijdens de maaltijden, in de avondlijke nabesprekingen of op de hotelkamer. Als theologiestudenten onder elkaar heb je de gelegenheid te bespreken wat je met anderen niet bespreken kan. In het delen van moeilijkheden en vreugden vind je herkenning of juist vervreemding, maar steeds interesse en een bewogen openheid.

Moment van herdenking

Met dankbaarheid zien we terug op een leerzame en verrijkende studieweek, die met ons meegaat in het nieuwe jaar van de studie en op de weg naar het ambt van predikant of ander werk in Gods Koninkrijk. Hierbij kan niet onvermeld blijven dat dit jaar de leiding van de studieweek voor de eerste keer in de handen was van ds. en mw. Doolaard, die dat met een grote liefde en interesse voor de studenten en de theologie gedaan hebben.

Onze gedachten gaan dan ook terug naar ds. D.C. Floor, die tot vorig jaar de studieweek heeft geleid en slechts enkele weken geleden is heengegaan. In een moment van herdenking hebben we daarbij stilgestaan aan het begin van de studieweek en ons in herinnering geroepen hoe hij, niet in de laatste plaats voor ons tijdens de vele studieweken, getuigd heeft van de zorg voor de ziel van hemzelf en van anderen. We mochten deze studieweek gesterkt worden door de wetenschap dat de Heere doorgaat met het werk in Zijn kerk en een tot dankbaarheid stemmende ontmoeting hebben met een aantal van de velen die daartoe geroepen zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen