Wakkere christenen

hoe houdt u dit vol?’ Er verscheen een voorzichtige glimlach op het bezorgde ‘F^ather, gezicht. ‘Persoonlijk dank ik God dat ik nu Zijn gemeente mag dienen en voor hen van betekenis kan zijn. Ja, het is zwaar en veel. God test ons om te vertrouwen en te volharden. Tegelijk is dit niet vreemd. Lees de Bijbel. In de eerste eeuw was de vervolging heftiger. Stefanus werd zelfs gestenigd. Wij hebben slechts ons bezit verloren. Maar niet onze hoop. Vertrekken is niet de oplossing, want vervolging is een gegeven, overal. Ja, we zijn onze gebouwen verloren. Dat zijn de stenen. De gemeente leeft en deze beproeving heeft het geloof versterkt.’

Het was donderdag 22 oktober 2015. Als groepje kerkleiders luisteren we naar father Jakob (38 jaar), een pastor die verantwoordelijk is voor 2000 gezinnen. Allemaal halsoverkop gevlucht voor IS uit het dorpje Bartella. Hij doet zijn verhaal in een vluchtelingenkamp bij Erbil. ‘Het lijden is zo groot, ik zou niet weten hoe ik dat kan vertellen. De angst voor IS, het verlies van bezittingen, de grote en kleine problemen van leven in een overvol vluchtelingenkamp. De christenen zijn bang en ontmoedigd. Het overgrote deel van de christenen ziet het niet en wil weg. Als pastor ben je er voor hen. Met een luisterend oor, een gebed en waar nodig praktische hulp. Voor de kinderen met onderwijs en waar mogelijk een beetje ontspanning.’

We keken het vervolgde deel van de kerk in het gezicht. Mensen zoals u en ik, maar in zulke andere omstandigheden.

Het zijn deze verhalen die ons wakker willen schudden, om te beseffen wat het betekent kerk van Jezus Christus te zijn. Zij hebben Hem vervolgd en wie Zijn spoor gaat, kan op hetzelfde rekenen. Lees Handelingen 3 en 4, het vervolg op Pinksteren.

Zondag voor de vervolgde kerk

Daarom wordt de zondag na Pinksteren aandacht gevraagd voor de 380 miljoen christenen die niet in vrijheid het geloof kunnen belijden. Familieleden, dorpsgenoten, (lokale) overheden of militante groepen zetten hen onder druk of gebruiken wreed geweld. Ze lijden onder machten tegen wie ze zelf niet op kunnen, dag in dag uit. Op deze zondag wil Open Doors de kerken in Nederland oproepen om naast hen te staan. Vanuit hun situatie de Bijbel te lezen, de psalmen en liederen te zingen, met hen te bidden en een deel van onze gaven te besteden om in hun nood te voorzien.

Allereerst is het een oproep aan voorgangers om in de huid te kruipen van voorgangers in situaties van vervolging. Vraag jezelf af: hoe zou dit voor mij zijn? Hoe klinkt een Bijbelgedeelte zoals Psalm 2 als je klem zit tussen woedende machten die samenspannen tegen de zaak van Christus (lees Hand. 4:23-31)? Daarnaast is het een oproep aan ambtsdragers en jeugdwerkers om voorgangers hierin te steunen en te vertalen in pastoraat en jeugdwerk. Het is mijn ervaring dat de spiegel van de vervolgde kerk helpt om een weg te zoeken in grote vragen van lijden en Gods zorg. Om vrijmoedig en hoopvol in het leven te kunnen staan, in welke omstandigheden dan ook.

Eén kerk

De term ‘Zondag voor de vervolgde kerk’ kan ons trouwens op een verkeerd denkspoor zetten. Namelijk dat er een vervolgde kerk is en een ‘vrije’ kerk. Dat ‘zij’ te maken hebben met vervolging en ‘wij’ vrijuit ons geloof kunnen belijden. Er is in de kerk van Christus geen wij-zij. Met Nicea geloven we ‘één, heilige, algemene en apostolische Kerk.

Er is namelijk één Heere die Zijn bruid werft. Zie ook 1 Kor. 12:26. ‘Want als één lid lijdt, lijden allen mee. Als één lid eer ontvangt, verblijden alle leden zich mee.’ Pijn voel je door het hele lichaam. Of met een ander beeld: als je broer of zus lijdt, raakt het je zelf. Hoe meer je met broers en zussen verbonden bent en hoe meer je van hen weet, hoe intenser je kunt meeleven. Dat geldt voor de plaatselijke gemeente en voor de wereldwijde kerk. Laat deze zondag een prikkel zijn om te delen in vreug-de en pijn van vervolgde broers en zussen. Overigens is ook de term ‘vrije kerk’ misleidend. Alsof de geestelijke machten er niet alles aan doen om de westerse kerk van het hoofd en het lichaam van Christus los te weken. De tactiek verschilt – meer twijfel zaaien en verleiding dan vervolging – maar het doel is hetzelfde: het lichaam verlammen. Naar mijn diepe overtuiging hebben we de geloofsverhalen van de vervolgde delen nodig om de geestelijke strijd te onderkennen en ons ertegen te wapenen.

Nacht van gebed

De Bijbel reikt ons in alle toonaarden het machtigste wapen van een christen aan: het gebed. Daarom is er in de week van de Zondag voor de vervolgde kerk ook de Nacht van Gebed. Dat is ook het eerste wat vervolgde christenen noemen: ‘Bid voor ons en voor ons land.’ Anders gezegd: bid met ons dat wij het zullen volhouden en dat God deze weg ten goede gebruikt. Bidden is de eigenlijke strijd. Daarom wordt de kerk in Nederland en Vlaanderen opgeroepen om die ene nacht bij uitstek de gebeden van vervolgde broers en zussen te ondersteunen.

Juist de nacht is bij uitstek het moment. Om een collega van Open Doors te citeren: ‘Veel christenen hebben het vooral ‘s nachts moeilijk. Onze broers en zussen kunnen vaak nachtenlang niet slapen, bijvoorbeeld omdat hun geliefden in de gevangenis zitten, omdat ze zich zorgen maken over hun kinderen of verstoten zijn door hun familie. En heb je er wel eens over nagedacht wat al het geweld en die nare ervaringen met iemand doen? Velen liggen wakker of durven niet te slapen, omdat ze last hebben van afschuwelijke nachtmerries of diepe angsten. Of gevangenen die eenzaam opgesloten zitten. In de stilte is het ontbreken van de nabijheid van hun familie extra pijnlijk. Door van (een deel van) je nachtrust af te zien, ga je naast deze vervolgde broers en zussen staan.’

De eerste keer – ik denk dat het 2005 was – ging ik er uit nieuwsgierigheid eens naar toe. In de verwachting er een stukje van mee te maken. Het werd de hele nacht. Toen we naar buiten stapten, was de nieuwe dag aangebroken.

Het – voortdurende – gebed doet ertoe. De Russische Irina Ratoesjinskaja, die zeven jaar in een Russisch werkkamp zat, zei het als volgt: ‘Geloof me, vaak gebeurde dit: in isoleercellen, op winteravonden kwam plotseling een gevoel van vreugde en warmte. Een onmiskenbaar woord van liefde. En, terwijl ik de slaap niet kon vatten, wist ik ineengedoken tegen een ijskoude muur: Iemand denkt op dit moment aan me en pleit voor me bij de Heer. Geliefden, ik bedank jullie die de moed niet hebben verloren. In het zwaarste uur in de gevangenis zouden wij dit alles zeker niet overleefd hebben – tot het uiterste, de hoofden opgeheven, ongebroken – zonder jullie moedige harten die ons pad verlichtten.’

Meedoen

Namens onze broers en zussen een hartelijke oproep: doe, zo mogelijk, mee met deze Nacht van Gebed. Er is een volledig programma met videomateriaal met concrete verhalen en gebedspunten vanuit verschillende landen en contexten beschikbaar. Dat is aan te vragen bij Open Doors. Zorg voor wat koffie, thee, soep of broodjes om wakker te blijven, apparatuur om video’s af te spelen, zo mogelijk een speelman of -vrouw om samen te zingen. Opdat de Geest waait en werkt en heel Zijn kerk en wereld erdoor gezegend wordt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen